Και τι θα γίνει με το "όνομα" της ΠΓΔΜ;

Το τελευταίο χρονικό διάστημα έχει ξεκινήσει ένας νέος γύρος επαφών για την επίλυση του θέματος της ονομασίας της γειτονικής χώρας.

 "Μια εκκρεμότητα" όπως λένε οι αστοί δημοσιολόγοι που αξιοποιήθηκε από το ελληνικό κράτος για να επιβάλλει την "εθνική ενότητα" μέσω του λεγόμενου "Μακεδονικού ζητήματος" με όχημα τα εθνικιστικά συλλαλητήρια του μίσους που οργάνωσε το επίσημο ελληνικό κράτος, η Εκκλησία, τα αστικά κόμματα εξουσίας -και που φυσικά αποτέλεσαν τους καλύτερους όρους για την άνοδο της Ακροδεξιάς-, και για να αποπροσανατολίσει από την αντεργατική επίθεση του ολοκληρωτικού καπιταλισμού με βασικούς εκφραστές τις κυβερνήσεις Μητσοτάκη-Πανανδρέου (ιδιωτικοποιήσεις, αντεργατικός νόμος, τρομονόμος εποχής, πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία με κατάληξη τη δολοφονία από την ΟΝΝΕΔ του αγωνιστή καθηγητή Τεμπονέρα κλπ).

Ο Ταξικός πόλεμος στο εσωτερικό της χώρας αλληλοσυνδέθηκε και αλληλοτροφοδοτήθηκε με τους οικονομικούς πολέμους-ΕΜΠΑΡΓΚΟ που διεξήγαγε το ελληνικό κράτος δύο φορές εναντίον της γειτονικής χώρας.

Μια επιθετική πολιτική που ακολουθούσε το αστικό δόγμα της "Ισχυρής Ελλάδας" που θεώρησε τα Βαλκάνια Ζωτικό της Χώρο, με χαρακτηριστική την τεράστια οικονομική και πολιτική διείσδυση του ελληνικού κεφαλαίου με θύματα πάντα τους εργαζόμενους τόσο στην Ελλάδα οι οποίοι έβλεπαν να φεύγουν οι επιχειρήσεις που οικοδομήθηκαν με τις κρατικές επιχορηγήσεις, όσο και τους αγρίως εκμεταλλευόμενους Βαλκάνιους εργάτες.

Και αν τα Εμπάργκο δημιούργησαν τους καλύτερους όρους για το Λαθρεμπόριο των Ελλήνων επιχειρηματιών που συγκάλυψε το ελληνικό κράτος, δεν έλειψαν τα σενάρια συμμετοχής του ελληνικού στρατού στο διαμελισμό της χώρας, καταρχήν με τη δημιουργία "υγειονομικών ζωνών" για τους πρόσφυγες.

Πρόσφυγες που προκάλεσαν τόσο οι βομβαρδισμοί της Γιουγκοσλαβίας, όσο και οι εθνικιστικές συγκρούσεις στο εσωτερικό της χώρας, με τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ΗΠΑ-ΕΕ να τροφοδοτούν τις εντάσεις για να αναλάβουν αργότερα "ειρηνικό-ανθρωπιστικό ρόλο", ενισχύοντας παράλληλα τον παρεμβατικό τους ρόλο σε όλα τα επίπεδα, εδραιώνοντας την παρουσία τους.

Ο Καρλ Μαρξ έλεγε ότι "Η ιστορία επαναλαμβάνεται την πρώτη φορά σαν τραγωδία και τη δεύτερη σαν φάρσα". ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ