Home » , » Ιστορική και πολιτική διάσταση του φασισμού

Ιστορική και πολιτική διάσταση του φασισμού

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ , Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2018 | 12:32 μ.μ.

Γράφει ο Τάσος Κατσαρός –  Ιστορικός ερευνητής

Τι ήταν άραγε αυτό που μετά το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου δημιούργησε τις συνθήκες σε λίγο-πολύ όλες τις χώρες της Ευρώπης να ανεβαίνουν στην εξουσία ανελεύθερα και φασιστικά καθεστώτα; Ενώ σε κάποιες άλλες χώρες όπως θα δούμε παρακάτω διάφορα φασιστικά κόμματα μπορεί να μην κατόρθωσαν να πάρουν την εξουσία γιατί κάποια συντηρητικά φιλελεύθερα κόμματα έπαιξαν αυτά το ρόλο του ακραίου υπερκεράζοντας τα αντισημιτικά-φασιστικά κόμματα. Τέτοια καθεστώτα ήταν Ουγγαρία 1920, Ιταλία του Μουσολίνι 1922, Βουλγαρία-Πορτογαλία 1923, Αλβανία 1925, Ισπανία 1923/1930 Πρίμο ντε Ριβέρα και Φράνκο, Πολωνία 1926, Γιουγκοσλαβία 1929, Φινλανδία/Ρουμανία 1930, οι χώρες της Βαλτικής και φυσικά η Ιαπωνία του Αυτοκράτορα Χιροχίτο το 1926.

Εννοείται πως η πιο σκληρή περίπτωση από όλες ήταν η ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ το 1933-1945.

Η μεγάλη καπιταλιστική κρίση του 1929 που κορυφώθηκε το 1937-38 και οδήγησε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν σίγουρα εκείνη που βοήθησε σε όλα τα παραπάνω με προοπτική την καταστροφή κεφαλαίου έμψυχου και άψυχου για τη δημιουργία νέων αγορών.

Με την ανάπτυξη των μέσων παραγωγής, δηλαδή την τεχνολογική εξέλιξη επιτυγχάνεται η αλματώδης αύξηση της παραγωγής που σε συνδυασμό με την υπερεντατική εκμετάλλευση της εργασίας επιτυγχάνεται η συγκέντρωση του πλούτου σε όλο και λιγότερα χέρια. Οι μικρομεσαίοι σβήνουν προς όφελος των λίγων καπιταλιστών. Η εργατική τάξη πετιέται στην ανεργία. Έτσι φθάνουμε στο σημείο που το πλατύ καταναλωτικό κοινό που είναι οι εργαζόμενοι, οι δημιουργοί όλου του πλούτου που υπάρχει να αδυνατούν να καταναλώσουν τα εμπορεύματα που παράγονται με αποτέλεσμα αυτά να παραμένουν απούλητα στις αποθήκες (κρίσεις υπερπαραγωγής).

Ο καπιταλισμός για να περιορίσει τους κραδασμούς και ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Μοιράσου το :

+ σχόλια + 1 σχόλια

18 Φεβρουαρίου 2018 στις 1:51 μ.μ.

Ολα τα ερωτήματα έχουν πάρει απαντήσεις. Η Σοσιαλδημοκρατία και ο Οπορτουνισμός αποτελούν διαχρονικά την 5η Φάλαγγα του Καπιταλισμού και αποδείχτηκε περίτρανα ολόκληρο τον 20ο Αιώνα. Ολες οι Επαναστάσεις το 1918 20 στην Ευρώπη πνίγηκαν στο αίμα απο την 5η Φάλαγγα εκτός απο την Ρωσσία που ο ΛΕΝΙΝ με τους Μπολσεβίκους δεν μπήκε ποτέ στην ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΕΡΕΝΣΚΙ και την ανέτρεψε. Στην Κ.Δ ο Οπορτουνισμός επικράτησε το 1935 που κατάργησε τον ΣΟΣΙΑΛΦΑΣΙΣΜΟ σταδιακά κατέστρεψε τα πάντα την διέλυσε το 1943 και στέρησε απο τους λαους την εξουσία όπου δεν πέρασε ο Κόκκινος Στρατός. Στην ΕΣΣΔ η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε στο 20ο Συνέδριο το 1956 με την επικράτηση της ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΤΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ που με την ΣΤΑΔΙΑΚΗ εφαρμογή νόμων του καπιταλισμού κατέστρεψε τα πάντα και ΑΝΕΤΡΕΨΕ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ.

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright © ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Powered by Blogger