Θυμίζουμε: Μετά τα Ιμια το 1996 και εκείνο το «ευχαριστούμε τις ΗΠΑ», είχαμε το 1997 στη Μαδρίτη μια (ΝΑΤΟϊκή) συμφωνία όπου αναγνωρίζονταν «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο και το 1999 στο Ελσίνκι την υπογραφή κάτω από ένα (Ευρω-ενωσιακό) κείμενο που μιλούσε για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Παρατήρηση 1η: Ο,τι συμβαίνει στα Ιμια και στην κυπριακή ΑΟΖ συμβαίνει ενώ στο Αιγαίο επιχειρεί Ευρω-ΝΑΤΟϊκή δύναμη. Το γεγονός ότι οι προκλητικές ενέργειες της Αγκυρας εκδηλώνονται με παρούσες τις Ευρω-ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις, σημαίνει κάτι για όσους διακηρύσσουν ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε. παρέχει ασφάλεια στον ελληνικό λαό;
Παρατήρηση 2η: Ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι ΗΠΑ και ΝΑΤΟ το 1996 δεν είχαν... ενημερωθεί για το πού ανήκουν τα Ιμια, σήμερα, 22 χρόνια μετά, πάλι δεν ξέρουν;
Οτι τηρούν «ίσες αποστάσεις» και από αυτόν που εμβόλισε και από τον άλλον που εμβολίστηκε, σημαίνει κάτι για εκείνο το σκέλος του πολιτικού συστήματος που διατρανώνει με κάθε ευκαιρία ότι «η Ελλάδα και οι ΗΠΑ έχουν κοινές αρχές και αξίες»;
Παρατήρηση 3η: Η τακτική των «ίσων αποστάσεων» εκδηλώνεται σε μια περίοδο που ακούμε ότι οι σχέσεις ΗΠΑ-Ελλάδας βρίσκονται στο «καλύτερο επίπεδο», ενώ οι σχέσεις ΗΠΑ-Τουρκίας βρίσκονται στο «χειρότερο επίπεδο».
Αυτό σημαίνει κάτι για όσους αναμηρυκάζουν τα περί «αναβάθμισης του ρόλου της Ελλάδας» λόγω της αναβαθμισμένης σχέσης της με τον «αγγελικό» Τραμπ;
Δημοσίευση σχολίου