Η αθέατη πλευρά με τα λαμόγια των ΜΚΟ (Με αφορμή μια δίκη που έγινε σήμερα)

«Στη μεγαλύτερη "μπίζνα" από συστάσεως ελληνικού κράτους τείνουν να εξελιχθούν οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, ο αριθμός των οποίων γνωρίζει καλπάζουσα αύξηση τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Καλύπτοντας ευρεία γκάμα επιλογών, από το περιβάλλον και τα ανθρώπινα δικαιώματα έως το αρχαίο δράμα και την ποιμαντική διακονία, η Ελλάδα έχει σχεδόν 10πλάσιο αριθμό ΜΚΟ από τη Γερμανία, δείχνοντας ότι ορισμένοι συμπολίτες μας είτε έχουν αυξημένες ανθρωπιστικές, περιβαλλοντικές ή πολιτιστικές ανησυχίες, είτε έχουν βρει έναν ωραίο τρόπο για να τσεπώνουν γρήγορα και εύκολα δημόσιο χρήμα. Υπολογίζεται ότι ο αριθμός τους, που δυο χρόνια πριν ανερχόταν στις 30.000 περίπου, σήμερα ξεπερνά τις 60.000»!, γράφαμε σε προηγούμενη ανάρτησή μας.

Κάναμε για να σχολιάσουμε το -αναμενόμενο- αποτέλεσμα της δίκης που έγινε σήμερα στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων της Αθήνας με κατηγορούμενους κάποια άτομα στα οποία χρεωνόταν ότι με όχημα την ΜΚΟ «Διεθνές Κέντρο Αποναρκοθέτησης», τσέπωσαν εκατομμύρια ευρώ μέσω του υπουργείου Εξωτερικών. 
Συγκεκριμένα τα στελέχη αυτής της οργάνωσης την περίοδο 2000-2004 είχαν πάρει απ’ το ελληνικό κράτος περίπου 9 εκατ. ευρώ, για να εξουδετερώσουν, υποτίθεται, ναρκοπέδια στην Λίβανο, στο Ιράκ και στη Βοσνία - Ερζεγοβίνη.

Το δικαστήριο αθώωσε τον άλλοτε στενό συνεργάτη του Γ. Παπανδρέου, Αλ. Ρόντο, τον άνθρωπο που υπέγραφε τις εγκρίσεις αυτών των κονδυλίων σαν γενικός γραμματέας της Υπηρεσίας Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας του Υπουργείου Εξωτερικών που ήταν, καθώς επίσης και 3 υπαλλήλους υπουργείων που είχαν εμπλακεί σ’ αυτή την υπόθεση. 
Η ίδια δικαστική απόφαση καταδίκασε επίσης τους πρέσβεις Νικ. Τσαμαδό σε κάθειρξη 12 ετών και Νικ. Μπάζα σε κάθειρξη 14 ετών. (Πρωτόδικη απόφαση είναι και δεν μπορεί να ξέρουμε το αποτέλεσμα όταν τελεσιδικήσει αυτή η υπόθεση).

Την μεγαλύτερη ποινή -16 χρόνια φυλακή- εισέπραξε ο δημοσιογράφος και πρόεδρος αυτής της ΜΚΟ Κων. Τζεβελέκος. Ποιος είναι αυτός; Ένας άνθρωπος με πολλά πρόσωπα: μοναχός από το 1983-1990 στη συνέχεια επανεφεύρει τον εαυτό του ως δημοσιογράφο στην εφημερίδα "Εξόρμηση" για να μπει επί εποχής του εκσυγχρονισμού του αρχιαλχημιστή Σημίτη στο μαγικό κόσμο των ΜΚΟ (Διαβάστε περισσότερα).

Αυτή όμως είναι η μια όψη του νομίσματος. Μετά τον σάλο που ξεσηκώθηκε όταν γνωστοποιήθηκαν οι κομπίνες που γινόταν και η ληστεία του ελληνικού λαού με τις λεγόμενες Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, έπρεπε κάποια "μικρά ψάρια" να την πληρώσουν. Πώς διαφορετικά το πολιτικό σύστημα θα δημιουργήσει την μαζική αυταπάτη όχι έχει μηχανισμούς αυτοκάθαρσης;

Το ουσιαστικό και καίριο της υπόθεσης είναι ότι διαχρονικά κανένας υπουργός απ' αυτούς που έβαλαν την υπογραφή τους για να καταλήξουν εκατομμύρια ευρώ, χρήματα του σκληρά φορολογούμενου λαού μας, στις θυρίδες των "αρμοδίων", δεν λογοδότησε για την κλοπή που γινόταν σε βάρος των ελλήνων φορολογημένων. 

Αυτοί οι πολιτικοί που συνεργούσαν για να καταλήξουν εκατομμύρια ευρώ στα "γατόνια" που είχαν ΜΚΟ με αντικείμενο «ανασυγκρότηση κοινωνικών δομών και παροχή ψυχολογικής υποστήριξης στο Πακιστάν», «εκπαίδευση στη χρηστή διακυβέρνηση στο Σουδάν», ή «υποστήριξη σε θέματα διαμόρφωσης πολιτικών και εφαρμογής τους στο Κιριμπάτι και στην Τζαμάικα», π.χ.,δεν έχουν ευθύνη για την κατασπατάληση δημοσίου χρήματος;

 Ηταν αφελείς και δεν αντιλαμβανόταν ότι ένας καθημαγμένος από τα μνημόνια και τις ταξικές πολιτικές λαός δεν μπορούσε να πληρώνει για να έχουν "ψυχολογική υποστήριξη" οι κάτοικοι του Πακιστάν; Αν ναι τότε ήταν εκτός τόπου και χρόνου και προφανώς δεν έκαναν για υπουργοί. Επαιρναν τις μίζες τους γι' αυτό χρηματοδοτούσαν αφειδώς τις ΜΚΟ; Τότε είναι απατεώνες. Ας επιλέξουν τι είναι.

Και με την ευκαιρία της σημερινής δικαστικής απόφασης ας επαναφέρουμε μια περασμένη ανάρτηση που είχαμε δημοσιεύσει στις 27 Φλεβάρη του 2014

 ΜΚΟ: Πάρτι εκατομμυρίων με το πόνο του άλλου

Πηγή: Του Κώστα Βαξεβάνη - Hot Doc

Η πρόσφατη νάρκη που έσκασε με την υπόθεση της ΜΚΟ για την αποναρκοθέτηση αποδεικνύει ένα κομμάτι της διαφθοράς, το οποίο δεν ήταν άγνωστο.

Ένας έλληνας πρέσβης έστελνε από τον Λίβανο επιστολές στο ΥΠΕΞ, για να ενημερώσει πως τόσο τα έργα της αμαρτωλής ΜΚΟ όσο και αυτά του πολυπράγμονα καθηγητή κ. Φλογαΐτη δεν υπήρχαν. Δεν αντιδρούσε κανένας.
Οι ΜΚΟ ήταν ένα θέμα ταμπού, από αυτά που κουκουλώνει η συνενοχή του πολιτικού συστήματος και τα χωνεύει αμάσητα το δημοσιογραφικό.

Από τα πρώτα τεύχη του HOT Doc είχαμε αποκαλύψει τι ακριβώς γινόταν. Ευηπόληπτοι και πολιτικά διαπλεκόμενοι δημιουργούσαν ΜΚΟ, που αναλάμβαναν να σώσουν τον κόσμο. Το ΥΠΕΞ και άλλα υπουργεία (των οποίων ακόμη δεν ξέρουμε τα κατορθώματα) επιδοτούσαν αυτές τις ΜΚΟ, για να πραγματοποιήσουν μεγαλεπήβολα έργα, με ακατάληπτους τίτλους και βέβαια αδυναμία ελέγχου.

Τα καναρίνια του Τιμπουκτού και η Δημοκρατία στην Τενερίφη θεωρητικά σώθηκαν από τους έλληνες γίγαντες του φιλανθρωπισμού και της αλληλεγγύης. Οι εφοριακοί του Αζερμπαϊτζάν εκπαιδεύτηκαν από τις μεγάλες μορφές της ελληνικής επιστήμης, ενώ οι γυναίκες της Τανζανίας πρέπει να έχουν πλήρη γνώση του τι σημαίνει γυναικεία επιχειρηματικότητα, αφού την δίδαξαν σε ειδικά σεμινάρια φιλεύσπλαχνοι κοσμοπολίτες εξ Ελλάδος.

Δίπλα στην πραγματική δράση γνωστών οργανώσεων που δούλευαν με αξιοπιστία, εκατοντάδες απατεώνες με κολάρα, οι γραβατωμένοι της διαφθοράς, έβγαζαν χρήμα δισεκατομμυρίων. Μαζί με αυτούς και κάποιοι ψιλικατζήδες που ροκάνιζαν τα ψίχουλα, για να είναι όλοι ευχαριστημένοι.

Στις τρεις έρευνες που κάναμε για τις ΜΚΟ, όσες φορές ελέγξαμε συγκεκριμένα έργα, ήταν απάτη. Στο ΥΠΕΞ έχουν κατατεθεί αποδείξεις σε όλες τις γλώσσες του κόσμου, που αποδεικνύουν δαπάνες έργων. Οι περισσότερες από αυτές για να εκδοθούν απαιτήθηκαν μερικά δολάρια και μια δυσανάγνωστη υπογραφή. Όσο πιο απατηλές ήταν οι δράσεις των ΜΚΟ της διαφθοράς τόσο μεγαλύτερη αξιοπιστία αποκτούσαν οι απατεώνες. Έκαναν βαρύγδουπα βιογραφικά ως ακτιβιστές και ευαίσθητοι, ως φιλάνθρωποι συμπονετικοί. Με τον πόνο των άλλων, με τα λεφτά τα δικά μας, έφτασαν στα έσχατα όρια της ανηθικότητας, δημιουργώντας ταυτόχρονα το προφίλ του σεβάσμιου και εθελοντή.

Η βασική ερώτηση είναι γιατί τόσοι υπουργοί έβαζαν την υπογραφή τους σε όλα αυτά; Γιατί ο Ανδρέας Λοβέρδος έτρεξε να διαβεβαιώσει με ταξίδι του στον Λίβανο πως η ΜΚΟ της αποναρκοθέτησης ήταν μια σοβαρή οργάνωση; Γιατί ο κύριος Στυλιανίδης υπέγραφε, όπως άλλωστε και ο Παπανδρέου ως ΥΠΕΞ;

Πολλοί από αυτούς που συμμετείχαν στο πάρτι, ανεπάγγελτοι οι περισσότεροι, στη συνέχεια εμφανίστηκαν ως επιχειρηματίες. Ανοιγαν επιχειρήσεις με τις οποίες πιθανόν ξέπλεναν το χρήμα. Έκαναν αγορές και αστραπή μεταπωλήσεις ακινήτων, ενεργειακών πάρκων, επιχειρήσεων. Αν ελεγχθούν από την κοινή γνώμη για τα έσοδά τους, θα δείξουν το επιχειρηματικό τους δαιμόνιο.
Πλούτισαν όχι από τις ΜΚΟ, αλλά από τις επιχειρήσεις.

Το ερώτημα λοιπόν για τον εισαγγελέα, γι' αυτόν που εκ των πραγμάτων πια θα ασχοληθεί, δεν είναι πόσα έφαγαν, αλλά αν έχουν επιστρέψει ως μαύρο πολιτικό χρήμα μέρος από το χρήμα που τους δόθηκε, σε διάφορους ενδιάμεσους της πολιτικής που τους εξυπηρέτησαν.

Ποιος μπορεί να πιστέψει πως ένας δημοσιογράφος με μια εξόφθαλμα πρόχειρη ΜΚΟ έφαγε 10 εκατομμύρια; Ποιος μπορεί να πιστέψει πως πολιτικοί, υπάλληλοι και παράγοντες εξαπατήθηκαν; Ποιος μπορεί να πιστέψει πως όλο αυτό το παιχνίδι που έγινε από φίλους και γνωστούς υπουργών, από κουμπάρους της διαπλοκής, από κομματικούς εγκάθετους ή πολιτικά και οικονομικά διαπλεκόμενους, ήταν ένα ατύχημα της Δημοκρατίας;
Κανένας. Δεν πρέπει ούτε και ο εισαγγελέας.