Του Γ. Γ.
Σαν σήμερα στις 20/5/1947 άφησε την τελευταία του πνοή ο Γιώργης Σιάντος. Υπήρξε μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, για χρόνια πρωτεργάτης του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος στην χώρα μας, ενώ χρημάτισε για ένα διάστημα γ.γ του ΚΚΕ στην κατοχή μέχρι την επιστροφή του Ν. Ζαχαριάδη από το στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου.
Μόνο θετικός δεν μπορεί να θεωρεί ο απολογισμός του στην ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος αφού ήταν επικεφαλής της αντιπροσωπίας που υπέγραψε την κατάπτυστη συμφωνία της Βάρκιζας και από τα βασικά στελέχη του ΚΚΕ που υπερασπίστηκαν σθεναρά την εφαρμογή της.
Ολοι γνωρίζουμε πόσο στοίχισε αυτή η συμφωνία στους αγωνιστές του ΕΑΜ και της Εθνικής Αντίσταση. Ξέρουμε, επίσης, την ριζική διαφωνία του Αρη Βελουχιώτη στη συμφωνία της Βάρκιζας, που οδήγησε τον πρωτοκαπετάνιο του ΕΛΑΣ να καταγγείλει την ηγεσία του ΚΚΕ προχωρώντας στη δημιουργία του Μετώπου Εθνικής Ανεξαρτησίας (ΜΕΑ), ενός νέου ΕΑΜ, με το οποίο καλούσε τους πρώην συναγωνιστές του και τα κομματικά μέλη σε έναν νέο αγώνα εναντίον της αγγλικής, όπως θεωρούσε, κατοχής και υπέρ της πραγματικής ανεξαρτησίας της χώρας.
Ένα μικρό απόσπασμα από ανάρτηση του προσωπικού μου ιστολόγιου:
Στις 12 Φεβρουάριου 1945, ύστερα από δεκαήμερες διαπραγματεύσεις, υπογράφτηκε η Συμφωνία της Βάρκιζας, μια συμφωνία που έμελλε να στοιχειώσει την Αριστερά και να σημαδέψει την ιστορία του αριστερού ελληνικού κινήματος. Εκ μέρους του ΕΑΜ τη Συμφωνία υπέγραψαν ο Γιώργης Σιάντος, γενικός γραμματέας του ΚΚΕ και επικεφαλής της αντιπροσωπείας, ο Μήτσος Παρτσαλίδης, γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ, και ο Ηλίας Τσιριμώκος, γενικός γραμματέας της ΕΔΑ.
Γιατί υπογράψαμε...
Υπερασπιζόμενη την απόφασή της να υπογράψει τη Συμφωνία και να διατάξει τον ΕΛΑΣ να παραδώσει τα όπλα, η ηγεσία του ΚΚΕ (Σιάντος, Ιωαννίδης) πρόβαλε ως κύριο επιχείρημα ότι η Βάρκιζα ήταν ένας συμβιβασμός που έδινε στον λαό τη δυνατότητα να παλέψει για τα συμφέροντά του με νόμιμο τρόπο ενώ συγχρόνως παρείχε το δικαίωμα στο ΕΑΜ να προωθήσει τους στόχους του ανοιχτά.
Σε συνέντευξή του στις 15 Φεβρουάριου 1945 (στο πρώτο φύλλο του «Ριζοσπάστη» που ξαναεκδίδεται στην Αθήνα μετά τα Δεκεμβριανά), τρεις μέρες μετά την υπογραφή της Συμφωνίας, ο Σιάντος δήλωνε ότι η Βάρκιζα αποτελούσε συνέχιση της πολιτικής της ομαλής δημοκρατικής εξέλιξης, της πολιτικής δηλαδή που ακολούθησε το ΚΚΕ στην Κατοχή.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα επέλεξε να μην πάρει την εξουσία κατά την αποχώρηση των Γερμανών ώστε να μην προκαλέσει την αντίδραση της Δεξιάς και τη δυσπιστία των συμμάχων και ιδιαίτερα των Αγγλων
Δημοσίευση σχολίου