Η παρακάτω ιστορία είναι φανταστική. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα, πράγματα ή καταστάσεις, είναι απολύτως συμπτωματική. Σας ορκίζομαι στην ομορφιά του Κούλη.
- Ποιος χτυπά τέτοια ώρα; Ποιος είναι;
- Ανοίξτε μου παρακαλώ.
- Τι θέλετε;
- Να αλλάξετε όνομα!
- Πλάκα μου κάνεις ρε φίλε;
- Καθόλου, βλέπετε, έχουμε το ίδιο ακριβώς όνομα.
- Συνωνυμία δηλαδή, εκτός αν είμαστε συγγενείς.
- Δεν είμαστε, το έψαξα. Πρέπει λοιπόν, αφού δεν είμαστε συγγενείς, να αλλάξετε όνομα.
- Ρε συ, κόψε τα ληγμένα, σε βλάπτουν.
- Μην ειρωνεύεστε και μη γελάτε κύριε. Μάθετε ότι είμαι υπερήφανος για το όνομα και την καταγωγή μου.
- Μπράβο σου, κι εμένα τι με νοιάζει; Άλλωστε κι εγώ περήφανος είμαι για τους δικούς μου.
- Οι δικοί μου πρόγονοι ήταν πολύ σπουδαίοι.
- Σοβαρά τώρα, θες να ανοίξουμε τέτοια συζήτηση;
- Δεν το συζητώ καν, απαιτούμε να αλλάξετε όνομα!
- Απαιτείτε!; Ποιοι;
- Εμείς! Η οικογένεια μου. Ψηφίσαμε δημοκρατικά κι αποφασίσαμε να λέγεστε αλλιώς.
- Εγώ όμως δεν ψήφισα κάτι τέτοιο.
- Είστε μόνος, άρα μειοψηφία.
- Κι εσύ μουρλός, αλλά θέλω να δω που το πας.
- Μπορείτε να διαλέξετε όνομα από τον κατάλογο που σας έφερα.
- Άμα σου φέρω κάνα βάζο στο κεφάλι, θα συνέρθεις;
- Θέλετε λοιπόν πόλεμο;
- Βασικά την ησυχία μου θέλω, αλλά έχω ένα παλαβό που μ' ενοχλεί.
- Όμως το να έχουμε το ίδιο όνομα δημιουργεί μπέρδεμα.
- Σε σπάνιες περιπτώσεις, πράγματι. Αλλά αυτός δεν είναι να τρέχω να αλλάζω όνομα. Άλλαξε εσύ, άμα θες.
- Ποτέ! Ποτέ δεν θα αρνηθώ το όνομα που έχω από όταν γεννήθηκα.
- Κι εγώ από όταν γεννήθηκα το έχω.
- Το όνομα είναι η ψυχή μου, δεν μπορώ να το μοιραστώ! Απαιτώ να αλλάξεις το δικό σου, το ψεύτικο.
- Καλά μισό λεπτό, θα κάνω ένα τηλεφώνημα και θα λυθεί το θέμα.
- Χαίρομαι που είστε λογικός.
- Εγώ είμαι. Εσύ;
Λοιπόν... ποιο είναι το τηλέφωνο;
Ναι; Ψυχιατρείο εκεί; Κυκλοφορεί ένας παλαβός. Είναι έξω από την πόρτα μου και λέει κουταμάρες. Ελάτε να τον μαζέψετε. Είναι κάτι μεταξύ Άδωνη και Χίου. Γυαλίζει το μάτι του! Έρχεστε αμέσως; Ωραία!
Άντε, γιατί έχω να δω και το Μουντιάλ...
Δημοσίευση σχολίου