Με αφορμή ότι σήμερα συμπληρώνονται 7 χρόνια από το θάνατο του Λεωνίδα Κύρκου πλημμύρισε το διαδίκτυο -και όχι μόνο από ιστοσελίδες που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ- αφιερώματα "αγιογραφίες" γ' αυτή την "ηγετική φυσιογνωμία της ανανεωτικής Αριστεράς στην Ελλάδα".
Δικαίωμα τους να γράφουν ύμνους για έναν πολιτικό που το μόνο που έκανε ήταν να παριστάνει το 'αριστερό" άλλοθι του αστικού συστήματος.
Δικαίωμα μας να μην λησμονούμε την πολιτική διαδρομή του Λεωνίδα Κύρκου και τα πεπραγμένα του «ιστορικού ηγέτη».
Από τα χρόνια της δικτατορίας το 1973, ο Κύρκος και το κόμμα του (το ΚΚΕ εσωτερικού) υποστήριζαν πως η Αριστερά έπρεπε να συμμετάσχει στο παιχνίδι που έστησε η χούντα με την κυβέρνηση Μαρκεζίνη.
Αργότερα και μετά την κατάρρευση της δικτατορίας πρόβαλε την πολιτική της περίφημης Εθνικής Αντιδικτατορικής Ενότητας (της ΕΑΔΕ), τη συμπόρευση δηλαδή με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.
Ο Λ. Κύρκος ήταν εξάλλου αυτός που το 1989 πρωταγωνίστησε στην περίφημη εκείνη κάθαρση και τις συγκυβερνήσεις με τη Δεξιά.
Ο κόσμος της αριστεράς τον τιμώρησε και υπό την ηγεσία του ο Συνασπισμός οδηγήθηκε στο να συγκεντρώσει ποσοστά που τον απέκλεισαν από την βουλή.
Μυαλό όμως δεν έβαλε και εκτός από δεκανίκι του ΠΑΣΟΚ στα στερνά του υποστήριξε το κόμμα του Κουβέλη. το οποίο για τον ίδιο σήμαινε «νέα ορμή στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό, ασυμφιλίωτη πάλη κατά των φαινομένων βίας και του αριστερίστικου εξτρεμισμού».
Ηταν το ίδιο πρόσωπο που με κάθε ευκαιρία έδινε τα διαπιστευτήρια του στο αστικό σύστημα συκοφαντώντας και προβοκάροντας κάθε λαϊκή αντίδραση που ξέφευγε από την ρεφορμιστική λογική του. «Ποτέ δεν είδα με συμπάθεια τα κινήματα ανυπακοής και απειθαρχίας», είχε δηλώσει σε μια απ' την συνεντεύξεις του.
Για όποιον έχει παρακολουθήσει την μακρόχρονη πολιτική διαδρομή του Λ. Κύρκου εύκολα μπορεί να διαπιστώσει ότι η στάση του δεν είναι τίποτε άλλο παρά η συστηματική και συνεπής άσκηση της αστικής πολιτικής στο λαϊκό κίνημα.
Δημοσίευση σχολίου