Ο καλός ο μύλος

Πηγή: Π.Γ - "ΚΟΝΤΡΑ"

«Στο πλαίσιο των 100 χρόνων από την ίδρυση και τη δράση του ΚΚΕ, διοργανώνουμε σε όλη την Ελλάδα εκδηλώσεις σε τόπους θυσίας. Τιμούμε ήρωες του κομμουνιστικού κινήματος, ηγετικές φυσιογνωμίες, όπως ήταν ο Κώστας Κολιγιάννης, Α’ Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ. Και αυτό το νόημα, τιμώντας αυτή τη μνήμη και αντλώντας σήμερα διδάγματα από το παρελθόν, μέσα από αυτή την με άλματα ηρωική πορεία και τα θετικά της, αλλά ταυτόχρονα και με αδυναμίες, ελλείψεις και λάθη, να διδαχτούμε για το σήμερα και να χαράξουμε καλύτερα το αύριο αυτού του τόπου για το συμφέρον του λαού μας».

Αυτά δήλωσε ο επικεφαλής του Περισσού Δ. Κουτσούμπας που πήρε μέρος σε εκδήλωση του κόμματός του στην Ελλοπία Θήβας, προς  τιμήν  του Κώστα Κολιγιάννη, του εγκάθετου των ρώσων σοσιαλιμπεριαλιστών, που έχει τα χέρια του βαμμένα με το αίμα του Νίκου Ζαχαριάδη, τον οποίον εξόρισαν στη Σιβηρία και στη συνέχεια δολοφόνησαν. Οταν δολοφόνησαν τον Ζαχαριάδη, βέβαια, γραμματέας από επταμήνου είχε γίνει ο Φλωράκης, που διαδέχτηκε τον Κολιγιάννη, όμως ο τελευταίος δε συμβόλιζε μόνο τη στροφή του ΚΚΕ στον αναθεωρητισμό, αλλά και το σχέδιο εξόντωσης του ηγέτη του Νίκου Ζαχαριάδη. Γι' αυτό και υπήρξε πρόσωπο μισητό ανάμεσα στους κομμουνιστές και ιδιαίτερα ανάμεσα στους πολιτικούς πρόσφυγες.

Εχουμε υποστηρίξει και άλλη φορά πως για τη σημερινή αστική ηγεσία του Περισσού η επαναστατική ιστορία του κόμματος είναι ένα πουκάμισο αδειανό. Μια ιδεολογική στολή, ίδια με τη στολή που φοράνε οι εκπρόσωποι των θρησκευτικών δογμάτων ή -για να βρούμε καλύτερες αναλογίες- ίδια με τη στολή που φορούν οι ιμπεριαλιστές της Κίνας, που αυτοονομάζονται… κομμουνιστές.

Στα υλικά αυτής της στολής μπορούν να χωρέσουν ο επαναστάτης κομμουνιστής Νίκος Ζαχαριάδης και ο ρεβιζιονιστής και δολοφόνος του Κώστας Κολιγιάννης.
Η σημερινή ηγεσία υποτίθεται ότι έχει μελετήσει και έχει βγάλει συμπεράσματα και από τα λάθη του Ζαχαριάδη και από τα λάθη του Κολιγιάννη. Στο ίδιο τσουβάλι μπαίνουν η επανάσταση και η αντεπανάσταση, που περιγράφονται ως «στιγμές» μιας ηρωικής, επαναστατικής πορείας.
Ο καλός ο μύλος όλα τ' αλέθει.

Ετσι διαμορφώνεται το ιδεολογικό αφήγημα του Περισσού, που αυτοπαρουσιάζεται σαν ένα είδος πολιτικού Ανταίου που πέφτει αλλά παίρνει δύναμη από τη γη και ξανασηκώνεται ακόμα πιο δυνατός. Πρόκειται για αφήγημα καθαρά μεταφυσικό, που όμως ανοίγει μια συζήτηση μεγάλου εύρους, παρελθοντολογικού χαρακτήρα, ιστοριολογίας και όχι Ιστορίας, πίσω από την οποία η ηγεσία του Περισσού κρύβει τον αστικό-αντεπαναστατικό χαρακτήρα της.

«Λάθη δεν κάνει και αδυναμίες δεν έχει, μόνο όποιος απλά παραμένει απαθής παρατηρητής των εξελίξεων και δεν αγωνίζεται για τίποτα. Τα λάθη που γίνονται στη σκληρή πάλη για να ανθρωπέψει ο άνθρωπος μας δίνουν μόνο πείρα για το μέλλον. Ακριβώς αυτή την πείρα αξιοποιούμε, για αυτό και τιμάμε όλους όσους έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για υψηλά ιδανικά παρά τα λάθη και τις αδυναμίες. Στα πλαίσια αυτά τιμάμε και τον Κώστα Κολιγιάννη όπως και άλλα στελέχη του Κόμματος»,  είπε ο κεντρικός ομιλητής του Περισσού στην εκδήλωση για τον Κολιγιάννη.

Αντε τώρα να κάνεις συζήτηση πάνω σ' αυτή τη γενικολογία που στηρίζεται σε ένα λογικό τρικ: θεωρεί δεδομένο τον επαναστατικό χαρακτήρα του Περισσού. Αυτό, όμως, είναι ζητούμενο, όχι δεδομένο.
Γι' αυτό και η συζήτηση για τον ταξικό χαρακτήρα αυτού του κόμματος δεν πρέπει να γίνεται με βάση τις παρελθοντολογικές αναφορές του, με βάση τη λαμπρή στολή που φορά, με βάση τον επαναστατικό βερμπαλισμό (με τον οποίο το σύστημα δεν έχει κανένα πρόβλημα), αλλά με βάση την πολιτική που εφαρμόζει σε όλο το εύρος της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας.
Πολιτική που ουδέποτε προκάλεσε δυσκολίες στο σύστημα…