Ελληνοτουρκική κωμική σειρά θυμίζουν τα όσα ακούω εδώ και μέρες από τα αστικά ΜΜΕ, όσον αφορά την Τουρκία. Τα κανάλια συνήθως αναπαράγουν τις φανταστικές ιστορίες κάποιων ακροδεξιών site, οι αναλύσεις των οποίων έχουν τόση σχέση με την πραγματικότητα, όσο η Χιονάτη, η Σταχτοπούτα και τα υπόλοιπα παραμύθια.
Παραμύθι για μεγάλους είναι το ότι υπάρχει ενδεχόμενο η Τουρκία να διακόψει τη σχέση της με τις ΗΠΑ, για να κοιμηθεί στην αγκάλη της Ρωσίας. Η Τουρκία, όπως και εμείς, ανήκουμε στη Δύση. Όταν λέμε “ανήκουμε”, το εννοούμε. Οι πολιτικοί μας πούλησαν ή μας χάρισαν στους Αμερικάνους.
Για να φύγουμε από αυτούς πρέπει να υπάρχουν κάποιες προϋποθέσεις. Η κυριότερη είναι να πάρει ο λαός την τύχη στα χέρια του, απαλλασσόμενος από αδίστακτους εγκληματίες, λαμόγια, εθνικιστές, διεφθαρμένους καπιταλιστές, κλπ κλπ. Βλέπετε κάτι τέτοιο;
Όχι, ο Ερντογάν σήμερα είναι ένας πανίσχυρος δικτάτορας, ενώ κοροϊδεύει τους Τούρκους. Βεβαίως το ψέμα έχει κοντά ποδάρια αλλά προς το παρόν κάνει σχεδόν ότι θέλει.
Λέω “σχεδόν”, γιατί αυτό που γίνεται με την Τουρκία είναι ένα μεγάλο παζάρι. Υπάρχουν δυο προσφορές, δυο πακέτα. Το Ρωσικό και το Αμερικάνικο. Οι Τούρκοι πολύ θα ήθελαν να πάρουν και από τους Ρώσους και από τους Αμερικάνους.
Δεν γίνεται όμως. Ρωσία και ΗΠΑ είναι ανταγωνιστές. Αν ψωνίσεις από τον ένα, σου κόβει την καλημέρα ο άλλος. Τι κάνει λοιπόν η Τουρκία; Το αυτονόητο. Τρενάρει την υπόθεση και παζαρεύει και με τους δυο. Παίζει διπλό παιχνίδι. Όμως τέτοια παιχνίδια έχουν ημερομηνία λήξης. Θα πρέπει να διαλέξει. Γιατί κι οι υπερδυνάμεις δεν τρώνε κουτόχορτο. Οι πύραυλοι και τα αεροπλάνα είναι τα δωράκια, το πακέτο είναι πολύ μεγαλύτερο, αγωγοί, εδάφη κα.
Θα ρισκάρω να πω, τι θα προτιμήσει τελικά ο Σουλτάνος. Θα πάρει το Αμερικάνικο πακέτο.
Γιατί οι ΗΠΑ έχουν δεμένη την Τουρκία. Την ελέγχουν πλήρως, όπως πολλές άλλες χώρες. Επίσης, τα συμφέροντα της Τουρκίας στη Συρία είναι εκ διαμέτρου αντίθετα με αυτά της Ρωσίας.
Η Τουρκία προστατεύει τους τρομοκράτες της αλ Κάιντα, τους ενισχύει ποικιλοτρόπως. Θέλει όλη τη Βόρεια Συρία υπό την κατοχή της.
Μπήκε ανάμεσα στο Συριακό στρατό και τους μισθοφόρους της. Η λυκοφιλία μεταξύ Τουρκίας και Ρωσίας έφτασε στο τέλος της. Απλά προσπαθούν να τερματίσουν την πρόσκαιρη συνεργασία τους “πολιτισμένα”.
Όσο η Τουρκία είναι στο ΝΑΤΟ, κάνει ότι θέλει η Αμερική.
Το 1980 είναι κάπως μακρυά, αλλά και στην Ελλάδα, τότε, κάποιοι το έπαιζαν αντιαμερικανοί, εναντίον της ΕΕ (ΕΟΚ) κλπ.
Ο Ερντογάν πολιτικός είναι, λέει διάφορα, να περάσει η ώρα, μπας και τσιμπήσει κάνα “ψάρι”.
Οι πράξεις μετράνε. Οι πράξεις της Τουρκίας δείχνουν πλήρη ευθυγράμμιση με τις εντολές των Ηνωμένων Πολιτειών. Τα υπόλοιπα είναι εφέ για επικοινωνιακούς λόγους και μόνο.
Θυμίζω ότι πριν λίγα χρόνια Ρωσία και Τουρκία είχαν πολύ άσχημες σχέσεις. Απειλές εκατέρωθεν, κυρώσεις κοκ. Μετά “αγαπήθηκαν” σφόδρα. Τώρα μάλλον ξεθύμανε ο “έρωτας” τους.
Τέτοια γίνονται στις συναλλαγές. Αυτό αν το ξέρεις, δεν λες αστειότητες, όπως πχ ότι είναι “ευκαιρία για την Ελλάδα να κάνει τσαμπουκά”, “να δεχτεί βάσεις, πυρηνικά”, “να πάρει αόρατα αεροπλάνα”, και άλλα παρόμοια, που μόνο κάτι θετικό δεν έχουν να προσφέρουν.
Δημοσίευση σχολίου