Ο Πινοσέτ και η δικτατορική διακυβέρνησή του, εμπνέει τον κ.Καραγκούνη και το κόμμα του

Γράφει ο Αρης Παπαζαχαρουδάκης

Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Μάνος Καραγκούνης, σε μια δήλωση μάλλον συμπληρωματική των όσων ανέφερε πρόσφατα ο πρόεδρος του κόμματος Κυριάκος Μητσοτάκης, περιέγραψε το πρόγραμμα που έχει το κόμμα του για το ασφαλιστικό το οποίο βασίζεται σε ανάλογο σύστημα που εφαρμόστηκε στην Χιλή επί δικτατορίας Πινοσέτ.

Συντάκτης του βάρβαρα αντιλαϊκού ασφαλιστικού συστήματος που εφαρμόστηκε στη Χιλή από την 1η Μάη του 1981 υπήρξε ο νεοφιλελεύθερος αστός οικονομολόγος Μίλτον Φρίντμαν, με τη συμβολή του χουντικού υπηρέτη του Χοσέ Πινιέρα - αδερφού του γνωστού συντηρητικού δισεκατομμυριούχου και σημερινού προέδρου της Χιλής - ο οποίος βρίσκονταν στην θέση του γραμματέα ασφάλισης.

Η ημερομηνία εφαρμογής του σχεδίου κατάργησης της δημόσιας ασφάλισης, στο βαθμό που υπάρχει τότε στην Χιλή, μόνο συμπτωματική δεν είναι και έχει βαρύνοντα ρόλο στην ερμηνεία του κοινωνικού ρόλου των "αρχιτεκτόνων" του περιβόητου τριφασικού συστήματος. Επιλέχθηκε να τεθεί σε εφαρμογή την πρώτη Μάη με σκοπό "να μην γιορτάζεται η πρωτομαγιά ως ημέρα ταξικής πάλης αλλά ως ημέρα ελεύθερης επιλογής του συστήματος σύνταξης". 
Βέβαια το πόσο αναίσχυντα μπορεί να μιλάει ένας χουντικός αξιωματούχος για το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής είναι μια ακόμη γκροτέσκα ιστορία..

Σκιαγραφώντας λοιπόν τους εμπνευστές του σχεδίου που τόσο θέλγει την αξιωματική αντιπολίτευση του τόπου γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο το ότι αναφερόμαστε σε ένα σχέδιο επιβολής των ιδιωτικών συμφερόντων στην πλατιά κοινωνική πλειοψηφία στα πλαίσια της λεηλασίας του εναπομείναντα οικονομικού της πλούτου..

Για να αντιληφθεί όμως κανείς τι ακριβώς συνεπάγεται η εφαρμογή ενός τέτοιου σχεδίου δεν αρκεί μόνο μια μνεία στους αλήστου μνήμης δημιουργούς του αλλά η ανάλυση της ιστορικής του σημασίας και των συνεπειών που επέφερε η στερέωση του στον χιλιανό λαό και ειδικότερα στους συνταξιούχους.

Σχεδόν δύο χρόνια πριν, κατά την 21η Αυγούστου του 2016, μεγάλοι δρόμοι της Αλαμέδα στην Χιλιανή πρωτεύουσα Σαντιάγο αλλά και άλλες πόλεις, πλημμυρίζουν από εκατοντάδες χιλιάδες εξεγερμένους εργαζόμενους και συνταξιούχους που απαιτούν την κατάργηση του επαίσχυντου σχεδίου, (ναι αυτού που θέλουν να εφαρμόσουν), απαιτώντας την κατάργηση της ιδιωτικής ασφάλισης που επέβαλε η χιλιανή αστική τάξη και την αναδημιουργία δημοσίων ασφαλιστικών ταμείων όπως ακριβώς πριν το Πινοσετικό πραξικόπημα αναγκάζοντας την πρόεδρο Μισέλ Μπατσέλε να εκπονήσει συμβιβαστικά ένα πρόγραμμα κατά το οποίο το κράτος συμπληρώνει ένα μέρος του κόστους συνταξιοδοτικής εισφοράς.

Ακόμα πιο αναδρομικά εξετάζοντας την βραχυμεσοπρόθεσμη λειτουργία του τα αποτελέσματα παραμένουν αναλλοίωτα.
Ο μόνος που ευνοήθηκε από το σύστημα που θαυμάζει ο κ. Καραγκούνης και το κόμμα του ήταν το κεφάλαιο καθώς η κατάργηση της δημόσιας ασφάλισης αποτέλεσε χαρμόσυνο νέο μόνο για όσους διέθεταν μεγάλα εισοδήματα και άρα είχαν τη δυνατότητα να αποταμιεύουν στα ιδιωτικά ασφαλιστικά ταμεία, δημιουργώντας έτσι την αντίφαση κατά την οποία έμενε ανασφάλιστη η πλειοψηφία των εργαζομένων εκείνη δηλαδή που είχε την μεγαλύτερη ανάγκη για ασφάλιση (όχι ότι δεν το γνωρίζουν ήδη όσοι το πασάρουν στο όνομα της "συλλογικής ευημερίας") ..

Οι ασφαλιστικές εισφορές, έτσι για να απομυθοποιήσουμε την νεοφιλελεύθερη καυχισιολογεία σε σχέση με τους στατιστικούς δείκτες της περιόδου, ανήλθαν προσεγγιστικά στα 141,1 δισεκατομμύρια ευρώ τα οποία τα διαχειρίζονταν 6 μονοπώλια γνωστά ως "AFP" που ακόμα και σήμερα αποτελούν λυμεώνα εκατομμυρίων εργαζομένων..

Ακόμη ένα ενδιαφέρον στατιστικό θαύμα προϊόν του σχεδίου έγκειται στο γεγονός ότι 35 με 40 χρόνια ακατάπαυστης κοπιώδους δουλειάς αντιστοιχούσαν στην πενιχρή σύνταξη των 450 δολαρίων,ποσού που δεν εξασφάλιζε ούτε καν τα στοιχειώδη.

Το τριφασικό σύστημα Φρίντμαν-Πινιέρα δηλαδή δεν ήταν τίποτα περισσότερο ή λιγότερο από μια καλοστημένη οικονομική φενάκη που συνέφερε ευθέως ανάλογα την οικονομική τους τάξη, συλλέγοντας κεφάλαια,από τα κάτω, και αποδίδοντας τα σε αυτήν.

Τα παραπάνω δεν καταφέρνουν ούτε στο ελάχιστο να απεικονίσουν την οικονομική κατάσταση της δικτατορίας της Χιλής, άλλωστε δεν σκοπεύουν σε κάτι τέτοιο αλλά στην μεμονωμένη ανάδειξη των οικονομικών συνεπειών του ασφαλιστικού που εποφθαλμιά να ανασύρει ο κ.Καραγκούνης και το κόμμα του.

Το να εξετάζουμε τα πρότυπα που έχουν και τις επιδιώξεις των σημερινών ή μελλοντικών κυβερνώντων μιας ολόκληρης χώρας και να προετοιμαζόμαστε σε σχέση με αυτά, είναι καθήκον, αν δε θέλουμε μια μέρα να βρεθούμε στον πάτο της θάλασσας αδυνατώντας να αντιδράσουμε...