Απαντώντας σε ανιστόρητες και προβληματικές απόψεις περί λαϊκής αντιβίας.

Του Γ.Γ.

«Tο οργανωμένο κράτος δεν πρέπει να στείλει ένα λανθασμένο μήνυμα. Οτι, δηλαδή, απεμπολεί το δικαίωμα της επιβολής της τάξης και του μονοπωλίου της βίας, το οποίο καλώς ή κακώς διαθέτει για την τήρηση των νόμων».

Κυριάκος Μητσοτάκης

«Ως εκπομπή και ως άνθρωποι καταδικάζουμε με τον πλέον απερίφραστο τρόπο αυτό που συνέβη χτες στο Α.Τ Ομονοίας. Αυτό που συνέβη είναι απαράδεκτο είναι καταδικαστέο είμαστε απέναντι του. Καθέτως οριζοντίως και διαγωνίως ... Μόνο ένα μαζικό κίνημα μπορεί να απαιτήσει και να επιβάλει τον στοιχειώδη εκδημοκρατισμό της αστυνομίας. Αυτό που έγινε χτες δίνει άλλοθι σε όσους θέλουν να συκοφαντήσουν τους αγώνες του ελληνικού λαού ... Αποτελεί βούτυρο στο ψωμί για κείνους που θέλουν και το κλίμα της αστυνομοκρατίας και το κλίμα της καταστολής».

Νίκος Μπογιόπουλος - Realfm 16/10/2018   

Αρχικά να πούμε για όσους πιθανόν μας αποδώσουν ότι χρησιμοποιούμε επιλεκτικά αποσπάσματα από την τοποθέτηση του δημοσιογράφου, ότι όλο το ηχητικό με τα επιχειρήματά που επικαλείται για την διαπίστωση που παραθέσαμε, υπάρχει εδώ.

Πάμε τώρα στην ουσία. Δεν θα αναφερθώ γενικότερα για τις δυνάμεις καταστολής σαν πυλώνα του αστικού κράτους. Το έχω κάνει σχολιάζοντας ένα άρθρο του Μ. Κοττάκη.
Επειδή από χτες παρακολουθώντας όλους τους δημοσιολόγους, σε έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, μηδενός εξαιρουμένου, ήταν σαν να έβλεπες μπάτσους που έβγαζαν το πηλήκιο τους και έπιαναν το μαρκούτσι και την πένα του δημοσιοκάφρου, όταν σχολίαζαν την επίθεση στο Α.Τ Ομονοίας, να επαναλάβουμε κάποια πράγματα.

Το "επιχείρημα" ότι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί χρειάζονται κάποιο "άλλοθι" για να καταστείλουν λαϊκή ή εργατική κινητοποίηση είναι αστείο.
Γελοίος είναι επίσης ο ισχυρισμός ότι ορισμένοι μπάτσοι έχουν ανάγκη κάποιο πρόσχημα για να εκτονώσουν σε πολίτες τα κτηνώδη αισθήματά τους.

Δεν υπήρξε π.χ καμιά επίθεση σε Α.Τ να την επικαλεστούν σαν αφορμή ώστε σαπίσουν στο ξύλο την Κυριακή το πρωί, δυο νεολαίους στην Μύκονο και να στείλουν τον έναν σε επείγων χειρουργείο λόγω της μπατσάδικης βαρβαρότητας που δέχτηκε στο πετσί του.
Δεν είχαν και δεν έχουν ανάγκη να επικαλεστούν, οι μπάτσοι, κανένα περιστατικό σε βάρος τους, για να ξυλοκοπούν και να βιαιοπραγούν σε πολίτες όπως κάνουν το τελευταίο διάστημα στους κατοίκους της Λευκκίμης, για να αναφέρουμε μόνο δυο πρόσφατα παραδείγματα.

Αυτή λοιπόν η καραμέλα που χρόνια την πιπιλίζουν ορισμένοι χωρίς να λιώνει ποτέ, ότι δηλαδή η όποια μορφή λαϊκής αντιβίας ενισχύει την καταστολή και αστυνομοκρατία, δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά την δήλωσή τους ότι έχουν σαν ευαγγέλιο την αστική νομιμότητα. 

Οσο για το άλλο "επιχείρημα" που μας λέει ότι πρέπει να περιμένουμε την εποχή που θα δημιουργηθούν οι συνθήκες ώστε ένα μαζικό κίνημα θα απαιτήσει τον "εκδημοκρατισμό" -πολύ συζήτηση χωράει αυτό- των κατασταλτικών μηχανισμών μας θυμίζει το "σφάξε με αγάμ' ν' αγιάσω".
Ασε που μας δημιουργεί την υπόνοια ότι κάποιοι τρέμουν στο ενδεχόμενο η στοχευμένη λαϊκή αντιβία να ξεφύγει από τα πλαίσια κάποιων κινήσεων, να νομιμοποιηθεί στην συνείδηση πλατιών στρωμάτων και να πάρει μαζικά χαρακτηριστικά. Τότε πραγματικά -και αν μπολιαστεί το συνειδητό με το ασυνείδητο και αυθόρμητο- θα τρίξουν στην κυριολεξία τα θεμέλια του αστικού πολιτικού συστήματος.

Η επιδίωξη του καθεστώτος είναι ξεκάθαρη. Το μονοπώλιο της βίας πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού. Να παραμείνει αποκλειστικό προνόμιο, περιουσιακό στοιχείο του αστικού κράτους. Οι πολίτες πρέπει να παραμένουν υποταγμένοι και να νιώθουν στο πετσί τους την βία των ένστολων πραιτόρων του συστήματος. Ενέργειες όμως αυτή που έγινε με στόχο την επίθεση στο Α.Τ. Ομόνοιας φέρνουν ρήγματα σ' αυτή την αντίληψη. Και αυτό το φοβούνται.

Εδώ όμως μπαίνει ένα ερώτημα που πρέπει να το απαντήσουμε ξεκάθαρα. Τέτοιες ενέργειες αντιβίας έχουν ουσιαστικά αποτελέσματα;
Αν το δει κανείς απ' την σκοπιά ότι ενέργειες όπως αυτή της επίθεσης στο Α.Τ Ομόνοιας δεν έχουν κανένα αντίκτυπο και δεν προωθούν την ταξική πάλη ένα βήμα μπροστά, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όντως δεν συμβάλλουν στην προώθηση του όποιου εργατικού κινήματος υπάρχει.

Οπως έλεγε και ο Λένιν «Μόνο το μαζικό κίνημα μπορεί να θεωρηθεί σαν πραγματική πολιτική πάλη. Και οι μεμονωμένες τρομοκρατικές ενέργειες μπορούν και πρέπει να φέρουν όφελος μόνο όταν βρίσκονται σε στενή και άμεση σύνδεση με το μαζικό κίνημα». 

Από κει και πέρα όμως έχουμε κανένα λόγο κα τις καταδικάσουμε, όμως κάνει το ΚΚΕ (και όχι οι κομμουνιστές που έχουν μια διαφορετική προσέγγιση στον μ/λ απ' ότι το κόμμα του Περισσού);

Δεν είναι θετικό το γεγονός ότι ένα μέρος του κόσμου -όχι ασήμαντο όπως διαπιστώσαμε και από σχόλια χρηστών του διαδικτύου- , αρχίζει να νομιμοποιεί στην συνείδησή του την χρήση λαϊκής αντιβίας; Δεν είναι απόλυτα θετικό το γεγονός ότι έστω και σε εμβρυακό στάδιο "ο φόβος αλλάζει πλευρά";
Το ότι οι μπάτσοι θα αρχίσουν να σκέπτονται ότι ενώ μέχρι τώρα δρούσαν ασύδοτοι και ανενόχλητοι και ατιμώρητοι για τα όποια εγκλήματά τους -με τις "ευλογίες" προφανώς την φυσικής και πολιτικής τους ηγεσίας- τώρα κινδυνεύουν να στοχοποιηθούν, με ότι σημαίνει αυτό;

Σαν επίλογος μια άποψη του Δημήτρη Κουφοντίνα: 

 «Ο ριζικός κοινωνικός μετασχηματισμός δεν μπορεί παρά να είναι έργο της κινητοποιημένης και οργανωμένης κοινωνίας. Η δράση του αντάρτικου πόλης δεν μπορεί να νοηθεί σε αντίθεση με τη λαϊκή κινητοποίηση, ανεξάρτητα και αποκομμένα από αυτήν. Αν δεν υπάρχει λαϊκή στήριξη στο αντάρτικο σχέδιο, αναπόφευκτα αυτό οδηγείται στην αποτυχία. Ο αγώνας δεν μπορεί να είναι καθαρά στρατιωτικός. Χρειάζεται να είναι πολιτικοστρατιωτικός».