Τα σύμβολα της Γαλλικής Επανάστασης είναι γυναίκες από μάρμαρο ή μπρούντζο, με σφριγηλά γυμνά στήθη, κόκκινα σκουφιά και σημαίες που κυματίζουν στον αέρα.
Η επανάσταση διατύπωσε τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη, αλλά όταν η επαναστάτρια Ολυμπία ντε Γκουζ πρότεινε τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων της Γυναίκας και της Πολίτισσας φυλακίστηκε.
Το Επαναστατικό Δικαστήριο την καταδίκασε και η γκιλοτίνα της έκοψε το κεφάλι. Ανεβαίνοντας τα σκαλιά του ικριώματος η Ολυμπία ρώτησε: «Αν οι γυναίκες είμαστε άξιες ν’ ανέβουμε στην γκιλοτίνα, γιατί να μην μπορούμε ν’ανέβουμε και στα έδρανα του δικαστηρίου;».
Δεν μπορούσαν. Ούτε να μιλήσουν ούτε να ψηφίσουν. Η Συμβατική, το επαναστατικό κοινοβούλιο, είχε καταργήσει όλες τις γυναικείες πολιτικές οργανώσεις και είχε απαγορεύσει στις γυναίκες να συζητούν με τους άντρες σαν ίσος προς ίσο.
Οι συντρόφισσες της Ολυμπίας ντε Γκουζκ κλείστηκαν στο φρενοκομείο. Λίγο μετά την εκτέλεσή της ήρθε η σειρά της Μανόν Ρολάν.
Η Μανόν ήταν η σύζυγος του υπουργού Εσωτερικών, αλλά ούτε αυτό την έσωσε.
Την καταδίκασαν για την «αφύσικη επιρρέπειά της στην πολιτική δραστηριότητα».
Είχε προδώσει τη γυναικεία φύση της που ήταν να προσέχει το σπίτι και να γεννοβολάει γιους, ενώ είχε διαπράξει τη Θανάσιμη αμαρτία να χώνει τη μύτη της σε κρατικά, αντρικά ζητήματα.
Και η γκιλοτίνα έπεσε ξανά.
«Γυναίκες, ξυπνήστε! Το μήνυμα της λογικής ακούγεται σ' ολόκληρο τον κόσμο! Ανακαλύψτε τα δικαιώματα σας! Η ισχυρή αυτοκρατορία της φύσης δεν περιβάλλεται πλέον από την προκατάληψη, τον φανατισμό, τη δεισιδαιμονία και τα ψέματα. Η φλόγα της αλήθειας έχει σκορπίσει τα σύννεφα της ανοησίας και της καταπίεσης. Ο άντρας, που ήταν μέχρι χθες υποδουλωμένος, έχει πολλαπλασιάσει τη δύναμή του και χρειάζεται και τη δική σας βοήθεια για να σπάσει τις αλυσίδες του. Με το να απελευθερωθεί μόνο αυτός αδικεί κατάφωρα τη σύντροφό του. Γυναίκες, γυναίκες! Πότε θα πάψετε να είστε τυφλές; Τι έχετε κερδίσει μέχρι τώρα από την επανάσταση; [...] Αγωνιστείτε, λοιπόν, για τα δικαιώματά σας».
Η Μαρί Γκουζ γεννήθηκε το 1748, παντρεύτηκε στα 17 της έναν άντρα τον οποίο δεν αγάπησε. Στα 18 της έγινε μητέρα και στα 23 χήρα.
Με το ψευδώνυμο Ολυμπία ντε Γκουζ μπήκε στα λογοτεχνικά σαλόνια του Παρισιού. Αρχικά έγινε γνωστή με τα θεατρικά της έργα και αργότερα με τα πύρινα πολιτικά της κείμενα. Εκτελέστηκε στη λαιμητόμο το 1793.
Ομως η επανάσταση που σήμανε το τέλος της
φεουδαρχίας και το πέρασμα σε έναν νέο κοινωνικο-οικονομικό σχηματισμό ήταν αντρική υπόθεση. Οι ηγέτες της δεν είχαν καμιά αντίρρηση να δεχτούν τη βοήθεια των γυναικών στη μάχη αλλά έως εκεί. Ούτε ο Μαρά ούτε ο Ροβεσπιέρος έβλεπαν με καλό μάτι τη γυναικεία χειραφέτηση. Το 1793 οι γυναικείες λέσχες έκλεισαν με συνοπτικές διαδικασίες.
Στην αγόρευσή του ο εισαγγελέας Σομέτ ξεκαθάρισε τα πράγματα: «Η γυναίκα είναι βασίλισσα του σπιτιού. Πρέπει να μένει μακριά από την πολιτική».
Δημοσίευση σχολίου