Ο αντιεξουσιαστικός χώρος, το ΚΚΕ, ο "Ρουβίκωνας" και τα 'δεκανίκια της αστικής εξουσίας"

Του Γιώργη Γιαννακέλλη

Φίλος, σύντροφος και απ' του πιο φανατικούς αναγνώστες του ιστότοπου μας προσπάθησε να με "δωροδοκήσει" -υποσχόμενος ότι θα πληρώσει μια καλή παραλιακή ουζοποσία- με "αντάλλαγμα", να απαντήσω σε ένα ανιστόρητο και από πολλές πλευρές προβληματικό κείμενο, το οποίο γράφτηκε σε ιστοσελίδα που πρόσκειται στο ΚΚΕ, και στοχοποιεί τον αναρχικό και αντιεξουσιαστικό χώρο..

Συγκεκριμένα κάποιο αρθρογράφος -Νίκος Μόττας ονομάζεται και μας συστήνεται σαν υποψήφιος διδάκτορας (Phd) Πολιτικής Επιστήμης, Διεθνών Σχέσεων και Ιστορίας- έγραψε στην ιστοσελίδα atexnos ένα κείμενο που τιτλοφορεί: "Από το Μπακούνιν στο «Ρουβίκωνα»: Ο αναρχισμός ως δεκανίκι της αστικής εξουσίας".

Σ' αυτό ανάμεσα στα άλλα διαβάζουμε (Οι υπογραμμίσεις δική μας παρέμβαση): "Η δραστηριότητα- άλλα και η ιδεολογία – του λεγόμενου αναρχικού χώρου προσφέρει διπλό κέρδος στην αστική εξουσία: Αφενός είναι πλήρως ανώδυνη για το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και, αφετέρου είναι εύκολα αξιοποιήσιμη για τον εγκλωβισμό εντός των τειχών του συστήματος, νεανικών κυρίως, συνειδήσεων... Θα αρκεστούμε να υπενθυμίσουμε γεγονότα-σταθμούς όπου ομάδες του επονομαζόμενου «αντιεξουσιαστικού χώρου» αποδεδειγμένα λειτούργησαν ως το μακρύ χέρι του αστικού κράτους και των κατασταλτικών του μηχανισμών ενάντια στο εργατικό-λαϊκό κίνημα και τη νεολαία: Χημείο 1985, γεγονότα Πολυτεχνείου 1995, Δεκέμβρης 2008, δολοφονική επίθεση στην συγκέντρωση του ΠΑΜΕ το Οκτώβρη του 2011. .. Διόλου τυχαία, στο στόχαστρο των αναρχικών ομάδων βρίσκεται διαχρονικά το ΚΚΕ".

Μάλιστα. Μας φαίνεται εντυπωσιακό που ο συντάκτης του κειμένου επικαλείται τα γεγονότα στο Χημείο το 1985 και όλα τα επόμενα για να στραφεί ενάντια στον "αντιεξουσιαστικό χώρο". 
Επειδή τυχαίνει να είμαστε παλιοί στο κουρμπέτι και δεν έχει φυράνει εντελώς η μνήμη μας, νομίζουμε ότι ο συντάκτης του atexnos καλό είναι να θυμηθεί την λαϊκή ρήση στο "σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σκοινί".

Δεν θα μπούμε όμως στην διαδικασία να σχολιάσουμε επί της ουσίας το άρθρο κι αυτό γιατί δεν έχουμε καμιά ιδεολογική σχέση με την αναρχία και με τον Μπακούνιν. 
Από κει και πέρα όμως την στιγμή που τέσσερα άτομα ΄του "Ρουβίκωνα" κινδυνεύουν να οδηγηθούν την φυλακή -ένας αντιμετωπίζει την κατηγορία σε βαθμό κακουργήματος για κάποιες μπογιές που έριξαν μέλη της συλλογικότητας στη Βουλή και σύμφωνα με πληροφορίες σχηματίζονται παρόμοιες δικογραφίες για άλλους 3-  είναι πρόκληση να δημοσιεύονται τέτοια κείμενα.

Εχει πάρει "εργολαβία" φαίνεται η συγκεκριμένη ιστοσελίδα που πρόσκειται στο ΚΚΕ να κάνει αυτή την βρόμικη δουλειά. Κάτι σχετικό είχε κάνει και στο πρόσφατο παρελθόν όταν τις απαντούσαμε στην ανάρτησή μας «Ατεχνη προσπάθεια να προβοκάρει τον "Ρουβίκωνα" το "Ατέχνως"».

Για την στερηθώ όμως την "δωροδοκία" που ανέφερα αρχικά, και για να δούμε ποιος πολιτικός φορέας "αποδεδειγμένα λειτούργησε ως το μακρύ χέρι του αστικού κράτους και των κατασταλτικών του μηχανισμών ενάντια στο εργατικό-λαϊκό κίνημα και τη νεολαία" -αυτό δηλαδή που χρεώνει ο συντάκτης του atexnos στον "Ρουβίκωνα", επαναφέρω απόσπασμα από κείμενο που είχα γράψει τον Γενάρη του 2014.

... «Τα τελευταία 10 χρόνια διαμορφώθηκε ολόκληρο ρεύμα, το οποίο κέρδισε σημαντικά τμήματα της νεολαίας που απεχθάνονταν την ξύλινη και απολύτως δεσμευτική ρητορική και πρακτική των κομμουνιστικογενών ομάδων και οργανώσεων.

Καθώς περνούσαν τα χρόνια το αντιεξουσιαστικό ρεύμα, εξελισσόμενο και αναπτυσσόμενο, ειδικά μετά τον Δεκέμβρη του 2008, καλλιέργησε συνειδήσεις, απέκτησε κουλτούρα και επέβαλε κανόνες και αρχές κοινωνικής συμπεριφοράς και δράσης ….».

Τα παραπάνω τα είχε γράψει στο «Βήμα»  ένας δημοσιογράφος, ο Αντώνης Καρακούσης με μεγάλη διαδρομή στον αστικό τύπο.
Αν δεν κάνουμε λάθος είχε ξεκινήσει την δημοσιογραφική του παρουσία πριν δεκαετίες γράφοντας στην «Ελευθεροτυπία», αργότερα είχε διευθυντική θέση στην «Καθημερινή» και κατέληξε να εργάζεται στα έντυπα του ΔΟΛ.
Τα γραφόμενα του, που ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, δείχνουν μια νηφάλια, αξιοπρεπή στάση, για αστό δημοσιογράφο και απέχουν παρασάγγες απ’ ότι ακούμε και διαβάζουμε από μαρκουτσοφόρους και καλαμαράδες αυτές τις μέρες.

... Δίπλα στα λουστράτα σαπρόφυτα της αγελαίας ρουφιανοδημοσιογραφίας που ουρλιάζουν για τους «αιμοσταγείς τρομοκράτες» και τα «αντικοινωνικά δολοφονικά στοιχεία», που κυκλοφορούν ελεύθεροι, υπάρχουν οι αριστερές φωνές που πιπιλάν την καραμέλα των προβοκατόρων και τα σχετικά. 

Και για το ΚΚΕ αυτό ήταν αναμενόμενο. Αυτή την καραμέλα την πιπιλάει χρόνια και δεν λιώνει ποτέ.

Αρκεί να θυμηθούμε την δήλωση της Αλέκας Παπαρήγα στις 11 Ιούλη 2002:  «Εμείς λέμε πως, σ' ό,τι αφορά στη "17 Νοέμβρη", πρόκειται για μια οργάνωση που τα νήματά της τα κινούν αμερικανικές, ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες, έξω από την Ελλάδα, και πιθανόν και εσωτερικές. Είμαστε δε βέβαιοι ότι οι κυβερνήσεις που πέρασαν, και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αν δεν είχαν άμεση ανάμειξη σ' αυτό - δεν έχουμε τέτοιες αποδείξεις για να το πούμε - ξέρουν ότι πίσω από τη "17 Νοέμβρη" βρίσκονται ξένα κέντρα»/

Να θυμηθούμε, επίσης, την εκτίμηση του ΚΚΕ ότι τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008, ήταν δημιούργημα «από μηχανισμούς και άλλα κέντρα κουκουλοφόρων που καθοδηγούσαν  τα επεισόδια και τις καταστροφές»! 

Στην ίδια κατεύθυνση τότε και ο «Ριζοσπάστης» διαπιστώνοντας «υπηρεσίες που κατευθύνουν κουκουλοφόρους να σπάζουν βιτρίνες, για να νιώθει καλά η αστική εξουσία. Οι δήθεν αντιεξουσιαστές λουστραδόροι του συστήματος».!!!

Σημείωνα τότε σε ανάρτησή μου:

Απ’ ότι ξέρουμε οι αντιεξουσιαστές δεν γίνονται δεκτοί στα προεδρικά μέγαρα και στα τραπέζια των καπιταληστών, ούτε είναι και οι ίδιοι ιδιοκτήτες καπιταλιστικών επιχειρήσεων.

Απ’ ότι γνωρίζουμε επίσης δεν υπήρξε αντιεξουσιαστική συλλογικότητα να χαρακτηρίσει τους εξεγερμένους του Πολυτεχνείου «300 προβοκάτορες του Ρουφογάλη».

Ούτε ξέρουμε αντιεξουσιαστές που ανέλαβαν καρέκλες στις κυβερνήσεις Τζανετάκη και Ζολώτα.

Αντίθετα γνωρίζουμε αντιεξουσιαστές που επιλέγοντας σαν μορφή πάλης την ένοπλη μειοψηφική βία έχασαν την ζωή τους πολεμώντας την καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Αυτοί σύμφωνα με τον «Ριζοσπάστη» είναι «λουστραδόροι του συστήματος» ενώ κάποιοι άλλοι που έχουν ευαγγέλιο τους την αστική νομιμότητα και δεν «θα σπάσουν ούτε ένα τζάμι» σε ενδεχόμενη εξέγερση είναι .. επαναστάτες.

Ηταν τόση η ζέση με την οποία αβάντζαρε το αστικό πολιτικό σκηνικό τότε η ηγεσία του ΚΚΕ που η φυλλάδα του Κουρή με το δίκιο της πανηγύριζε: «Το κόμμα της Αλέκας Παπαρήγας είναι η μοναδική οργανωμένη πολιτική δύναμη στη χώρα που τόλμησε να καταγγείλει δημόσια τους κουκουλοφόρους και να αποκαλύψει τον βρόμικο ρόλο τους». 

Μάλιστα. Η φυλλάδα που είχε «ανακαλύψει» τις βίλες και τα κότερα του Χαρίλαου Φλωράκη τότε έκανε την αγιογραφία του ΚΚΕ.

Υπάρχει και κάτι άλλο ουσιαστικό. Την θεώρηση που έχουν οι νεολαίοι και οι απόκληροι της καπιταλιστικής βαρβαρότητας απέναντι στους μηχανισμούς καταστολής. 
Τους θεωρούν άβουλους υπηρέτες της πλουτοκρατίας και το σύνθημα που ακούγετε στις διαδηλώσεις «Μπάτσοι, γουρούνια. δολοφόνοι» τα λέει όλα.

Το κόμμα του Περισσού όμως έχει άλλη αντίληψη: «Το ΚΚΕ θα συνεχίσει σταθερά να στηρίζει τα δίκαια αιτήματα και τους αγώνες των εργαζομένων στα Σώματα Ασφαλείας.
Στην εθνική Βουλή και στο Ευρωκοινοβούλιο.
Θεωρεί την πλειοψηφία τους κομμάτι των εργαζομένων της χώρας μας. Γνωρίζει ότι η καταγωγή τους προέρχεται από τα πιο φτωχά λαϊκά στρώματα, που δέχονται τις συνέπειες αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής».