Εκλογικό αποτέλεσμα και ταξική συνείδηση

Του Γ. Γ.

Διαβάζοντας αρκετές εκτιμήσεις για τα αποτελέσματα των εκλογών στέκομαι σε μια άποψη που διατύπωσε συντρόφισσα.
Αναλογιζόμενη την παθητικότητα, την καρτερικότητα, σε βαθμό μοιρολατρία, που επικρατεί στα λαϊκά στρώματα μπροστά στην πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από το κεφάλαιο και τους πολιτικούς του εκφραστές διατύπωσε την θέση: «Ο αιώνια φτωχός στο μυαλό Ελληνας, αρνείται να αποδεχθεί την ταξική θέση που του έχουν ορίσει».

Να προσπεράσουμε την γενίκευση που κάνει και να σταθούμε την ουσία του σκεπτικού της.
Αρχικά η ατομική συνείδηση -μια ιδεατή έννοια- είναι ένα μέγεθος μεταβλητό.
Διαμορφώνεται ανάλογα τα ερεθίσματα που παίρνει.
Στον καπιταλισμό αυτοί που διαθέτουν τα μέσα παραγωγής, έχουν και στην κατοχή τους, τους μηχανισμούς –θρησκεία, σχολείο, ΜΜΕ κ.α- για να επιβάλουν πρότυπα και αντιλήψεις.
Η επικρατούσα ατομική συνείδηση, καθορίζει και την μαζική. 

Αν η εξαθλίωση, η φτώχεια και η μιζέρια ήταν ικανές συνθήκες για να δημιουργήσουν ταξική συνείδηση τότε στις λεγόμενο «τρίτο κόσμο» θα υπήρχε ένα ρωμαλέο προλεταριακό κίνημα, πράγμα που φυσικά δεν συμβαίνει.

Η εξήγηση για όσους έχουν στοιχειώδεις γνώσεις μ/λ είναι απλή. Η ταξική συνείδηση δεν είναι κάτι το αυτοφυές στις προλεταριακές μάζες. Ενώ η άρχουσα τάξη έχει ταξική συνείδηση, γι’ αυτό κερδίζει σε όλα τα μέτωπα τον ταξικό πόλεμο που διεξάγεται, ο κόσμος της εργασίας, τα πληβειακά  στρώματα, είναι κατακερματισμένα χωρίς κανέναν συνδετικό ιστό. 

Αρκεί κάποιος/α να  διαβάσει το κλασικό βιβλίο "Τι να κάνουμε", του Λένιν, και θα αντιληφθεί ότι η ταξική συνείδηση "μόνο απ’ ΕΞΩ",  δηλαδή από ένα ταξικό επαναστατικό κόμμα μπορεί να γίνει κτήμα των μαζών. 

Κι αυτό στην εποχή μας και όχι μόνο στον τόπο μας, απουσιάζει. Κι όσο δεν υπάρχει ένα μαζικό επαναστατικό κόμμα της εργατικής τάξης, η σημερινή κατάσταση δεν πρόκειται να είναι ριζικά αναστρέψιμη.