Ψιλόβροχο, αυτό το παλιό το Μυτιληνιό, που ξεκινούσε και ξεχνούσε να σταματήσει... κρύο από την υγρασία. Ψάχνεις μέρος σκεπό και ζεστό να φυλαχτείς.
Σάββατο, μέρα για γρήγορα ψώνια και καφεδάκι!!! Το επιτάσσει η μέρα και ο καιρός. Ωχ! είπα τη λέξη της εβδομάδας: "επιτάσσει" ...
Αφήνεις τον καφέ, ψάχνεις τη δημοκρατία κι ανηφορίζεις σε αυτούς που είναι το θέμα των καιρών, αυτούς που κάνεις δεν τους θέλει...
Το "καπνισμένο τσουκάλι" κι ο ντενεκές συγκεντρώνουν γύρω του όσους θέλουν να ζεσταθούν και να νιώσουν άνθρωποι μέσα στη λάσπη....
Η ύπαρξη τους, το χαρτί με τη μέρα εισόδου, 2020, 2020 2020....
Μια ταυτότητα, μερίδα οικογενειακή με ονόματα, ημερομηνίες γέννησης μέσα σε θήκη πλαστική για προστασία, ίσως το μόνο προστατευμένο στον ξέσκεπο κόσμο τους ...
Σκέφτεσαι ποιος θεός το θέλει να ζουν έτσι οι άνθρωποι; Ποιος θεός συνηγορεί και ανέχεται η φωτιά, το δώρο του Προμηθέα άλλους να τους ζεσταίνει κι άλλους να τους καίει στα μέτωπα του πολέμου.
Ο Χριστός; ο Αλλάχ; οι δυνατοί της γης; Ψάχνεις την απάντηση στον Βάρναλη :
"Σεις οι δυνατοί -πρώτα της Γης κι ύστερα τ’ Ουρανού- δε μπορείτε να υπάρχετε χωρίς τους αδύνατους.
Τη δύναμή σας την κλέβετε από δαύτους. Κι ύστερα πολεμάτε συναμεταξύ σας ποιός θα μπορέσει να την κάνει ολάκερη δικιά του." ....
Οι δυνατοί γίνονται θεοί θυσιάζοντάς μας για το κέρδος τους ... κι εμείς, οι μικροί τυφλωμένοι από την εξουσία που τους δώσαμε τρωγόμαστε γύρω από το "καπνισμένο τσουκάλι" του κόσμου;
*φωτο από Yannis Pavlis
Δημοσίευση σχολίου