Είχαμε από χτες την ευκαιρία για ένα νέο κύμα βορειοκορεατίτιδας στους τοίχους μας, με αφορμή την πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση του ΠΑΜΕ στο Σύνταγμα. Το θέμα θα ήταν αστείο, αν δεν υπήρχε μια πολύ σοβαρή διάσταση στη χώρα που ζούμε.
Η ναυαρχίδα του ελληνικού φιλελευθερισμού, η Καθημερινή, δημοσιοποίησε για την υπόθεση Δημάκη ένα και μόνο άρθρο στις 30/4: την είδηση λήξης της απεργίας πείνας και δίψας.
Στο χρονικό διάστημα από 17/4 μέχρι 30/4, δεν υπήρξε κανένα προσβάσιμο δημοσίευμα όπως αποδεικνύει το ψαχτήρι της ηλεκτρονικής της σελίδας.
Θα μπορούσε κάποιος να κάνει μια κλασική σύγκριση και να αντιπαραθέσει αυτή την απόλυτη αποσιώπηση με τα δημοσιεύματα του 2018, όταν κυβέρνηση ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ και η Καθημερινή κάλυψε την τότε απεργία πείνας και δίψας του κρατούμενου, με δηλητηριώδεις συγκρίσεις της αντιμετώπισης του “αριστούχου” φοιτητή σε σχέση με κρατούμενους για τρομοκρατία.
Όμως, δυστυχώς το πρόβλημα είναι σοβαρότερο από τις γνωστές κομματικές αντιπαραθέσεις. Αφορά την ίδια την έννοια της “είδησης”.
Στις 14 αυτές μέρες, υπήρξαν ανακοινώσεις όλων των κομμάτων (πλην ΝΔ και Ελληνικής Λύσης), ψηφίσματα φορέων (ενδεικτικά, Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και Σύνδεσμος Φυλακισθέντων και Εξορισθέντων), ανακοίνωση του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, βιντεοσκοπημένο μήνυμα του Γιάνη Βαρουφάκη προς τον Πρωθυπουργό, περιέλευση του απεργού δίψας σε κατάσταση κινδύνου ζωής και πολλά άλλα.
Υπήρξαν δηλαδή ειδήσεις, όπως και αν τοποθετείται κανείς απέναντι στο ίδιο το ζήτημα. Κι όμως οι συντάκτες της εφημερίδας (και αναφέρομαι σε αυτούς και όχι στους δημοσιογράφους γιατί γνωρίζω ότι υπάρχουν καλοί τέτοιοι που θα μπορούσαν να γράψουν και να ερευνήσουν) δεν επέτρεψαν να περάσει στο kathimerini.gr ούτε κουνούπι. Μόνο τη λήξη, δηλαδή άλλη μια “θετική εξέλιξη στην ομορφότερη χώρα του κόσμου”.
Το ίδιο χρονικό διάστημα, η Καθημερινή κάλυπτε τη φήμη του θανάτου του Κιμ Γιονγκ Ουν. Ενδεικτικά αναφέρω τα δημοσιεύματα:
“Σύγχυση για την κατάσταση της υγείας του Κιμ Γιονγκ Ουν” (21/4),
“Μυστήριο παραμένει η πραγματική κατάσταση της υγείας του Κιμ” (21/4),
“Υποβαθμίζουν φήμες για τον θάνατο του Κιμ Γιονγκ Ουν” (28/4),
“Β. Κορέα: O Κιμ μπορεί να μην εμφανίζεται δημόσια, λόγω κορωνοϊού” (28/4),
“Κανένα ίχνος του Κιμ Γιονγκ Ουν σύμφωνα με το αμερικανικό ΥΠΕΞ” (29/4).
Εκτενώς ασχολήθηκε εννοείται και το δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ.
Σήμερα, ο Κιμ Γιονγκ Ουν εμφανίστηκε ολοζώντανος. Η - επαναλαμβάνω - ναυαρχίδα του ελληνικού φιλελευθερισμού αφιέρωσε έτσι πλήθος άρθρων σε ένα ανύπαρκτο θέμα, μια ανύπαρκτη είδηση ή - για να είμαι δίκαιος - μια “υποψία” είδησης, αλλά αγνόησε και αποσιώπησε πραγματικές ειδήσεις που λάμβαναν χώρα μπροστά στα μάτια της.
Την επόμενη φορά που κάποιος φιλελεύθερος φίλος σας θα ξεφουρνίσει ανέκδοτο με την Πράβντα ή τον Ριζοσπάστη, θυμίστε του αυτή τη διδακτική εμπειρία.
Υπάρχει μια οσμή ολοκληρωτισμού σε όλα αυτά. Και δεν εννοώ στη Βόρεια Κορέα. Στη χώρα μας, στην Ελλάδα, υπάρχει πλέον και επίσημα ζήτημα πολυφωνίας και πλουραλισμού στα ΜΜΕ. Αυτό είναι το πρώτο πρόβλημα που πρέπει να μας απασχολήσει.
Στη φωτογραφία, το ειδησάριο της λήξης της απεργίας πείνας και δίψας του Δημάκη από την Καθημερινή.
Δημοσίευση σχολίου