Καθοριστικό για την μετέπειτα πορεία του ΚΚΕ το 13ο Συνέδριο του που ξεκινούσε σαν σήμερα το 1991.

 Ένα σημαντικό συνέδριο του ΚΚΕ, το 13ο, αρχίζει σαν σήμερα το 1991. Ένα συνέδριο που ολοκληρώθηκε με την ανάδειξη της Αλέκας Παπαρήγα σαν γ.γ. του κόμματος με την οριακή διαφορά μόλις τριών ψήφων από τον άλλο υποψήφιο Γιάννη Δραγασάκη, υπουργό της προηγούμενης κυβέρνησης.

Είχε προηγηθεί μια λυσσαλέα φραξιονιστική αντιπαράθεση ανάμεσα στα στελέχη που αποτελούσαν τον κομματικό μηχανισμό και την δεξιά πτέρυγα του κόμματος –μεγάλο μέρος της οποίας βρίσκεται σήμερα στον ΣΥΡΙΖΑ- έχοντας προηγηθεί η διαγραφή της αριστερής πτέρυγας και του μεγαλύτερου μέρους των μελών της ΚΝΕ. (Άλλη πονεμένη ιστορία η εξέλιξη πολλών απ’ αυτών των στελεχών).

Για να περιγράψει κανείς το κλίμα που επικρατούσε τότε στο εσωτερικό του ΚΚΕ αρκεί να τονιστεί ότι η Α. Παπαρήγα αν και ήταν μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ και για χρόνια γραμματέας της μεγαλύτερης οργάνωσης του κόμματος, της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας δεν είχε κατορθώσει να εκλεγεί καν αντιπρόσωπος στο συνέδριο αφού στην ΚΟΒ που συμμετείχε είχε την μεγάλη πλειοψηφία η δεξιά τάση του κόμματος. Συμμετείχε στο συνέδριο αριστίνδην όπως και τα υπόλοιπα μέλη του απερχόμενου Πολιτικού Γραφείου.

Στο 13ο συνέδριο ο Χαρίλαος Φλωράκης άφησε τα «παιδιά» του (Π.Λαφαζάνης Μίμης Ανδρουλάκης Γ.Δραγασάκης κ.ά.) και πρότεινε ο ίδιος για γραμματέα την Αλ. Παπαρήγα, εκτιμώντας πως οι «ανανεωτικοί» έχουν στόχο να διαλύσουν το ΚΚΕ και να το ενσωματώσουν σε έναν ενιαίο Συνασπισμό.

Αμέσως μετά η Αλ. Παπαρήγα διέγραψε ουσιαστικά τη μειοψηφία της Κ.Ε. -που ούτως ή άλλως δεν επρόκειτο να παραμείνει στο ΚΚΕ- όπως και κάτι λιγότερο από τα μισά κομματικά μέλη.

Μετά απ’ όσα έγιναν σ’ αυτό το συνέδριο ήταν φανερό ότι είχε ανοίξει ο δρόμος της διάσπασης του ΚΚΕ κάτι που ολοκληρώθηκε και επίσημα στις 8 Σεπτέμβρη της ίδιας χρονιάς γεγονός που επικυρώθηκε στο 14ο έκτακτο συνέδριο του ΚΚΕ που έγινε τον Δεκέμβρη του 1991.

Από τα 111 μέλη της Κ.Ε. που εξέλεξε το 13ο συνέδριο τα 54 διαγράφτηκαν ή αποχώρησαν.

Οι διαφωνούντες στην πλειοψηφία τους βρήκαν στέγη στον Συνασπισμό, που είχε ήδη πρόεδρο, μετά την αποχώρηση του X. Φλωράκη και του Λεωνίδα Κύρκου, τη Μαρία Δαμανάκη. Τότε, τον Ιούλιο του 1992, συγκρότησαν την Κίνηση Νέας Αριστεράς γνωστή ως… ΚΙΝΑ, που αποτελεί τον ιδεολογικό πρόγονο της Αριστερής Πλατφόρμας. Στην ηγεσία της ΚΙΝΑ, πρωταγωνιστικό ρόλο είχαν οι Μ. Ανδρουλάκης, Π. Λαφαζάνης, Γ. Δραγασάκης Νίκος Χουντής Δημήτρης Στρατούλης Θανάσης Καρτεράς, Στάθης Λεουτσάκος.

Για την ιστορία να θυμίσουμε ότι στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση το 1993 το ΚΚΕ σημειώνει το χειρότερο εκλογικό αποτέλεσμα της ιστορίας του: μόλις 4,54%!
Ποσοστό που δεν έχει καμιά σχέση με το 9,36% του 1977, το 9,89% του 1985 ή το 10,93% του 1981. (Το υπόλοιπο κομμάτι του τέως ενιαίου Συνασπισμού της Αριστεράς, μένει εκτός κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης παίρνοντας 2,94%).

Χρησιμοποιήσαμε στοιχεία από προηγούμενες αναρτήσεις μας.

Υ.Γ Η ιστορία της Ελληνικής Αριστεράς είναι γεμάτη διασπάσεις που ξεκινούν από το ΣΕΚΕ το 1919 με τελευταία την διάσπαση του 1991. Λεπτομέρειες μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

  ________________

Από την ιστοσελίδα 902

Αρχίζει τις εργασίες του το 13ο Συνέδριο του ΚΚΕ (19-24/2/1991) σε συνθήκες δραματικής υποχώρησης του Κομμουνιστικού Κινήματος, των ανατροπών στην ΕΣΣΔ και αλλού, καθώς και της έντονης εσωκομματικής διαπάλης μερίδας στελεχών που επιζητούσαν την διάλυση του Κόμματος.

Η πλειοψηφία των συνέδρων επιβεβαίωσαν την προσήλωσή τους στις κομματικές αρχές. Εντούτοις, το πρόβλημα παρέμενε, δεδομένου ότι οι ιδεολογικές διαφορές στις γραμμές του Κόμματος ήταν αγεφύρωτες, αφού αναμετρούνταν η επαναστατική πολιτική με το δεξιό οπορτουνισμό. Συνεπώς, η διάσπαση ήταν αναπόφευκτη, αφού η οπορτουνιστική ομάδα στελεχών του ΚΚΕ, μέσω διολίσθησης, ωθούσε στη μετατροπή του Συνασπισμού σε ενιαίο κόμμα, ενώ ήδη δρομολογούνταν η εκλογή οργάνων του σε όλα τα επίπεδα.

Η ΚΕ που βγήκε από το Συνέδριο εξέλεξε την Αλέκα Παπαρήγα ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.