Εδώ ψηλά σαν κάστρα υψώνονται στο φως/ κορμιά που δε λυγούν στην καταιγίδα!/ Οι δήμιοι εδώ ας χάσουν κάθε ελπίδα,/ είναι χαράκωμα που δεν πατά ο εχθρός!
Μονάχα ο θάνατος να βγάλει από τ' αμπρί/ εμάς της λευτεριάς τους μονομάχους!/ Ροδίζει στης Μακρόνησος τους βράχους/ του ανθρώπου η νίκη φωτοστεφάνωτη, λαμπρή!»
Αγνώστου ποιητή
Το παραπάνω ποίημα είναι η εισαγωγή σε ένα συγκλονιστικό βιβλίο με τίτλο «ΜΑΚΡΟΝΗΣΟΣ. Ιστορικός τόπος» -κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»- και έχει γραφτεί από ομάδα Μακρονησιωτών αγωνιστών που επέζησαν της φρίκης.
Του οργίου των «αναμορφωτών» - δολοφόνων του εμφυλιοπολεμικού μοναρχοφασιστικού παρακράτους των υποτακτικών των Τσόρτσιλ και Πιουριφόι - Βαν Φλιτ. Του καθεστώτος που επέβαλε το μονόπλευρο εμφύλιο ενάντια στους κομμουνιστές, τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης.
Είναι ένα βιβλίο που περιγράφει τον τιτάνιο αγώνα Αξιοπρέπειας και Περηφάνιας που υποχρεώθηκαν να δώσουν δεκάδες χιλιάδες αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης (ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ) που αρνούνταν να αποδεχτούν ότι ο ηρωικός αγώνας του ελληνικού λαού που έδωσαν με την καθοδήγηση του ΚΚΕ, που ήταν και ο αιμοδότης της Αντίστασης, ενάντια στους φασίστες κατακτητές ήταν αγώνας προδοτικός!
Που αρνούνταν, δηλαδή, να δεχτούν την υποταγή στην τότε "νέα τάξη" του παρακράτους δοσίλογων συνεργατών των ναζί που εγκατέστησαν μετά την απελευθέρωση της χώρας από τον ΕΛΑΣ οι ιμπεριαλιστές. (Κάποια στιγμή θα παραθέσουμε αποσπάσματα απ’ αυτό το βιβλίο).
Δεκάδες ήταν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης που δημιούργησε το αστικό κράτος στα "πέτρινα χρόνια" για να αντιμετωπίσει τον "εσωτερικό εχθρό". Το πιο θρυλικό από αυτά ήταν η Μακρόνησος, το «αναρρωτήριο ψυχών», η «συνέχιση του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού», η «εθνική κολυμβήθρα», η «νέα Εδέμ στα μάτια της ελληνικής Ιστορίας», ο «Νέος Παρθενών»,
Ο τελευταίος έλεγε: «στο ξερονήσι αυτό εβλάστησε η Ελλάς ωραιοτέρα από κάθε φορά. Η ιστορία θα γράψει πως η στροφή της παγκοσμίου καταστάσεως εδώ άρχισε, στη Μακρόνησο» και: «Το φαινόμενον της Μακρονήσου είναι μοναδικόν εις τον κόσμον ολόκληρον. Πρόκειται περί θαυμαστού συνδυασμού της παιδείας με τον στρατόν. Οι εμπνευσθέντες οργανώσαντες και διαχειριζόμενοι με τόσον επιτυχίαν το έξοχον αυτό έργον είναι άξιοι ΒΑΘΕΙΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ».
Η λειτουργία του στρατοπέδου συγκέντρωσης στη Μακρόνησο ξεκίνησε με εισήγηση του Γενικού Επιτελείου Στρατού προς το υπουργείο Στρατιωτικών στις 19 Φεβρουαρίου 1947.
Ο σκοπός της λειτουργίας του στρατοπέδου περιγράφονταν στο αρχικό εισηγητικό σημείωμα που εκδόθηκε την πρωταπριλιά του 1946: «Αποφασίζεται ο περιορισμός των αριστερών στρατευσίμων εις ορισμένα στρατόπεδα δια να υποστούν αποτοξίνωσιν. Όλες οι στρατιωτικές μονάδες δέον όπως εκκαθαρισθούν από αριστερίζοντες ή υπόπτους αριστερισμού».
Μέχρι το 1958, οπότε κι έκλεισε το στρατόπεδο, χιλιάδες κομμουνιστές, αριστεροί, αλλά και απλοί δημοκρατικοί φαντάροι βασανίστηκαν σωματικά και ψυχολογικά ή εξοντώθηκαν βιολογικά, για τον ιερό σκοπό της «εθνικής αναβάπτισης».
Το διήμερο 29 Φλεβάρη – 1 Μάρτη του 1948 συμπύκνωσε αυτήν την υπερδεκαετή βαρβαρότητα των νικητών του εμφύλιου ταξικού πολέμου, με το λυσσασμένο πογκρόμ και τη σφαγή 100 και πλέον φαντάρων.
Η επίσημη εκδοχή, σύμφωνα με το στρατιωτικό ανακοινωθέν, ήταν: «Την 29ην Φεβρουαρίου άνδρες του Στρατοπέδου Μακρονήσου, εις το οποίο υπηρετούν οι επικίνδυνοι κομμουνισταί, κατά τη διάρκειαν της θρησκευτικής τελετής επετέθησαν κατά της φρουράς του Στρατοπέδου προς αφοπλισμόν της. Η τελευταία αμυνομένη έκαμε χρήσιν των όπλων και η τάξις απεκαταστάθη. Απώλειαι στασιαστών 17 νεκροί και 61 τραυματίαι. Εκ των ημετέρων τέσσερις τραυματίαι διά λιθοβολισμού. Οι τραυματίαι μεταφέρονται εις το Στρατιωτικόν Νοσοκομείον».
Τότε, η "δημοκρατική" εφημερίδα Τα Νέα, έγραφαν: «Οι κομμουνισταί επροκάλεσαν ταραχάς εις την Μακρόνησον»…
Δημοσίευση σχολίου