Η Μαρία Σιδέρη έζησε αγκαλιά με τον χάρο, καταδικασμένη πεντάκις εις θάνατο. Πέρασε μαρτυρικές στιγμές στη φυλακή, και στην παρακάτω συνέντευξη της μιλάει για συγκροτούμενες που εκτελέστηκαν, πέθαναν, βιάστηκαν, τρελάθηκαν.
Αποφυλακίστηκε το 1959, συμπορευόμενη με μνήμες της νιότης της που κρεμόταν σε μια κλωστή αλλά και τον χωροφύλακα...
Χωρίς να είναι κομμουνίστρια, η Μ. Σιδέρη βρέθηκε κατηγορούμενη και αγκάλιασε τις ιδέες για την κοινωνική απελευθέρωση.
Βρέθηκε στη φυλακή για 14 ολόκληρα χρόνια, περιμένοντας κάθε μέρα την εκτέλεσή της. Ηταν υπεύθυνη της γυναικείας χορωδίας των κρατούμενων γυναικών των φυλακών Αβέρωφ ενώ υπήρξε σύζυγος του κομμουνιστή ποιητή Γιώργου Σιδέρη, με τον οποίο γνωρίστηκε ενώ ήταν κρατούμενος στις φυλακές της Αίγινας.
"Πιάστηκα το '47, έμεινα υπόδικη οχτώ μήνες. Πέρασα στρατοδικείο τον Αύγουστο στην Κοζάνη. Ολοι σε θάνατο· 30 ήμασταν, οι 18 καταδικαστήκαμε σε θάνατο παμψηφεί, οι άλλοι με τρία κατά δύο - αυτοί δεν εκτελούνταν. Καταδικαστήκαμε και γελούσαμε. Δεν είδα κανέναν να δειλιάζει, το είχαμε αποφασίσει ότι θα μας εκτελέσουν - κάθε μέρα γίνονταν εκτελέσεις", λέει μεταξύ άλλων σε μια συγκλονιστική συνέντευξη της. Διαβάστε την
Δημοσίευση σχολίου