Και αναφερόμαστε στο άρθρο που υπογράφει σήμερα στα "Νέα", ο Μιχάλης Μητσός για το fake news που δημοσίευσε πριν δυο μέρες η εφημερίδα του -όπως έκαναν και όλα τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, έντυπα και ηλεκτρονικά - ertnews, protothema, skai, efimerida κ.α-. Μιλάμε για την "είδηση" ότι το γερμανικό περιοδικό Spiegel, ζήτησε δήθεν συγνώμη για το πώς παρουσίασε τα γεγονότα στην υπόθεση των εγκλωβισμένων προσφύγων του Εβρου.
Οχι απλώς το Spiegel δεν ζήτησε καμιά συγνώμη για τα δημοσιεύματά του, αλλά στην πρόσφατη εκτενή έρευνα της δημοσιογραφικής του ομάδας, πουθενά δεν αναφέρει σε «δήθεν θάνατο» της μικρής Μαρίας στη νησίδα.
Στο κείμενο του υπογραμμίζει ότι «δεν υπάρχει καθοριστική απόδειξη» για το θάνατο του κοριτσιού και συμπληρώνει ότι «υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι κάποιοι από τους πρόσφυγες θα μπορούσαν να έχουν επινοήσει το θάνατο μέσα στην απελπισία τους. Ισως νόμισαν ότι θα διασώζονταν»,
Ετσι καταλήγει στο συμπέρασμα: «Οι νησίδες καλύπτονται μερικά από νερό το χειμώνα. Όσο περνάει ο καιρός, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να βρεθεί ένα σώμα. Αυτός είναι ο λόγος που πιθανόν αυτή η ιστορία δεν θα καταλήξει ποτέ σε συμπέρασμα πέραν κάθε αμφιβολίας».
Τα κυβερνητικά στελέχη όμως με πρώτους τον Θεοδωρικάκο και τον Μηταράκη, (ήταν αυτός ο ανεκδιήγητος υπουργός Μετανάστευσης που δήλωνε μπροστά στις κάμερες ότι "ένα παιδί πέντε ετών έχασε την ζωή του σε Τουρκικό έδαφος"), όπως και όλα τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, διαστρέβλωσαν και παραχάραξαν την εκτενή έρευνα. του Spiegel, και μας την σερβίρισαν με τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετεί το κυβερνητικό αφήγημα.
Είναι όντως αξιοσημείωτο το ότι προσπάθησε σήμερα ένας γραφιάς του Μαρινάκη, προσπαθεί με αριστοτεχνικό ομολογουμένως τρόπο να διαφοροποιηθεί από τα παραμύθια που έγραφαν τα "Νέα" περί: "συγγνώμης για την περίπτωση της «5χρονης Μαρίας» η οποία σύμφωνα με το Spiegel, έχασε τη ζωή της σε νησίδα του Εβρού, ζητά το γερμανικό περιοδικό". Εχουμε όμως μια απόδειξη για το πώς το "μαγειρείο" του Μεγάρου Μαξίμου, κατασκευάζει την προπαγάνδα που μας σερβίρουν τα καθεστωτικά ΜΜΕ.
Ας δούμε ολόκληρο το σημερινό κείμενο του Μ. Μητσού
ΕΡΕΥΝΑ
ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ επιδοθήκαμε με πάθος σε ένα από τα αγαπημένα μας εθνικά σπορ: την αξιολόγηση των ξένων μέσων ενημέρωσης ανάλογα με το αν συμφωνούμε ά διαφωνούμε με τις απόψεις τους. Οταν συμφωνούμε είναι αξιόπιστα κι όταν διαφωνούμε. αναξιόπιστα. Το φαινόμενο δεν γνωρίζει εθνικότητα ούτε αφορά μόνο λαϊκά φύλλα όπως η Bild: συνέβη με τους Financial Times, την Guardian, τους Sen· York Times, το Spiegel.
Συχνά μάλιστα δημιουργείται σύγχυση, καθώς τη μια μέρα ένας πολιτικός ή ένα κόμμα επικαλείται προς επίρρωση των θέσεων του ένα έντυπο και μια άλλη μέρα καταγγέλλει το ίδιο έντυπο ως φερέφωνο του αντιπάλου.
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ των προσφύγων στον Εβρο, το Spiegel δέχθηκε σφοδρές επιθέσεις από το κυβερνητικό στρατόπεδο και χρησιμοποιήθηκε για μικροκομματικούς λόγους από την αξιωματική αντιπολίτευση. Μια ανθρωπιστική κρίση έγινε για άλλη μια φορά αντικείμενο εγχώριας πολιτικής αντιπαράθεσης.
Οι Γερμανοί, πάντως, έκαναν τη δουλειά τους. Οταν έκριναν ότι η ιστορία είχε κενά, απέσυραν τα σχετικά άρθρα για να τα ελέγξουν. Και την παραμονή της Πρωτοχρονιάς δημοσίευσαν το πόρισμά τους - που, και πάλι, μικρή σχέση έχει με τις ανακοινώσεις των δικών μας κομμάτων.
Η ΕΡΕΥΝΑ ΕΓΙΝΕ για δυο επίμαχα ζητήματα. Το ένα είναι σε ποια χώρα ανήκει η νησίδα όπου είχαν αποκλειστεί οι πρόσφυγες. Εδώ, το περιοδικό κατέληξε ότι οι πρόσφυγες, είτε εκουσίως είτε ακουσίως, μετακινούνταν επί έναν μήνα διαρκώς. Κάποιες ημέρες, πάντως, βρίσκονταν στην ελληνική πλευρά του ποταμού, απείχαν μόλις μερικά μέτρα από τις ελληνικές ακτές και ο ισχυρισμός της ελληνικής κυβέρνησης ότι δεν μπορούσε να τους σώσει «μοιάζει κυνικός».
ΤΟ ΑΛΛΟ ΖΗΤΗΜΑ είναι ο φερόμενος θάνατος της μικρής Μαρίας από σκορπιό. Το περιοδικό έκανε κι εδώ εξαντλητική έρευνα. Μίλησε με τους γονείς του κοριτσιού, απευθύνθηκε σε άλλους πρόσφυγες που ήταν παρόντες. έφτασε ως τα ληξιαρχεία της Συρίας, εξέτασε ακόμη και ποια είδη σκορπιών ενδημούν στην Ελλάδα. Και διαπίστωσε, πρώτον, ότι ο έλληνας ανταποκριτής έστελνε τα σχετικά ρεπορτάζ του παίρνοντας αποστάσεις (η Μαρία «φέρεται νεκρή», «η ομάδα λέει ότι η Μαρία πέθανε»), ο συνάδελφός του στο Αμβούργο τα μετέφραζε στα γερμανικά σαν να επρόκειτο για γεγονότα και το αρμόδιο τμήμα δεν τα επαλήθευε λόγω φόρτου εργασίας. Δεύτερον, ότι οι αφηγήσεις για τον θάνατο του κοριτσιού περιέχουν τόσες ασάφειες και αντιφάσεις, ώστε κανείς δεν μπορεί να ξέρει την αλήθεια.
Και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα τη μάθει ποτέ. «ΑΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ οριστική απόδειξη», καταλήγει το «Spiegel», - «υπάρχουν ορισμένες ενδείξεις ότι μερικοί από τους πρόσφυγες ότι μπορούσαν μέσα στην απελπισία τους να έχουν εφεύρει τον θάνατο. Ισως να νόμιζαν ότι αυτό θα τους βοηθούσε να σωθούν».
Είναι άραγε περίεργο αυτό και, πολύ περισσότερο, εγκληματικό: Δικαιολογεί μια πολύμηνη ανταλλαγή ειρωνικών και φανατικών σχολίων μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΛ: Αξίζει την έκρηξη μίσους στα κοινωνικά δίκτυα;
Δημοσίευση σχολίου