«Ολοι οι υπουργοί διέθεταν και διαθέτουν τους αγιογράφους τους, δόξα τω Θεώ, δήλωσε ο Βύρωνας Πολύδωρας.
Τι θέλει να πει ο ποιητής; Ότι όλοι οι υπουργοί –και όχι μόνο θα λέγαμε εμείς- διαθέτουν πληρωμένα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια για να σκιαγραφούν το προφίλ τους. Αν έλεγες και για τους καπιταλιστές Πολύδωρα –πρόσφατο παράδειγμα ο Βγενόπουλος- θα ήταν πιο ολοκληρωμένη η τοποθέτηση σου.
Πέρα απ’ τις γελοιότητες και παπαρολογίες που λέει συχνά-πυκνά δεν έχει κάψει εντελώς φλάντζα η γκλάβα του Πολύδωρα.
Κάποιες φορές κάνει καίριες δηλώσεις που δεν τολμούν άλλοι πολικάντηδες. Όπως όταν ξέσπασε το σκάνδαλο της «Ζήμενς». «Εγώ αυτά που λέγονται για μιζαρισθέντες αξιωματούχους δεν τα βρίσκω μπροστά μου. Με τη σύμβαση αυτή ο Σημίτης και η κυβέρνησή του ηγόρασαν ειρήνη. Οπως ήταν το διαμορφωμένο παγκόσμιο περιβάλλον, το ίδιο θα έκανα και εγώ. Θα πλήρωνα, για να αγοράσω ειρήνη».
Αυτή ήταν και η μοναδική του τοποθέτηση για το σκάνδαλο της «Ζήμενς».
Ας προσπαθήσουμε να την μεταφράσουμε με το δικό μας σκεπτικό.
1. Το μέγα σκάνδαλο είναι ο ίδιος ο καπιταλισμός. Ενα σύστημα που στηρίζεται στην κλοπή απλήρωτης εργασίας από το κεφάλαιο. Αυτή η εν ψυχρώ ληστεία, όμως, είναι καθαγιασμένη, αποτελεί την πεμπτουσία του συστήματος, περιγράφεται ως ελευθερία της ιδιοκτησίας και του επιχειρείν σε όλα τα συντάγματα, είναι απολύτως νόμιμη και κανείς δε μιλά γι’ αυτή.
2. Ο καπιταλιστικός ανταγωνισμός δε γίνεται με το σταυρό στο χέρι ή με απολύτως νόμιμα μέσα. Γίνεται με όλα τα μέσα. Νόμιμα και παράνομα. Οταν πρόκειται για προμήθειες ή για ανάληψη εργολαβιών του κράτους, πρέπει να ταϊστεί ένα ολόκληρο κύκλωμα, που ξεκινά από εκείνους που θα δώσουν τη δουλειά (κυβερνήσεις), περνά από εκείνους που στηρίζουν τις κυβερνήσεις (λόμπι βουλευτών) και μπορεί να φτάσει μέχρι και τον τελευταίο κρατικό υπάλληλο ο οποίος θα βάλει μια υπογραφή για ένα στάδιο της δουλειάς. Ανάλογα με τη θέση που κατέχει κάποιος στην κλίμακα «ανώτερος-κατώτερος» είναι και η ποσότητα του «λαδιού».
3. Η Siemens δεν αποτελεί την εξαίρεση, αλλά τον κανόνα. Δεν είναι κάποια «κακή» εταιρία που χρησιμοποίησε «αθέμιτες μεθόδους», αλλά ένα τυπικό καπιταλιστικό μονοπώλιο, που ανέπτυσσε (και θα εξακολουθήσει να αναπτύσσει) τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες με μοναδικό κριτήριο την αποτελεσματικότητα. Εχοντας δυναμώσει πάρα πολύ, βρέθηκε στο στόχαστρο ανταγωνιστικών μονοπωλίων, που τη χτύπησαν εκεί που πονούσε. Να μην ξεχνάμε ότι οι αποκαλύψεις ξεκίνησαν από τη Νέα Υόρκη, όπου αμερικάνικες εταιρίες προσέφυγαν στα όργανα οικονομικού ελέγχου που προστατεύουν τα ιερά και τα όσια του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού.
4. Η Siemens μοίραζε μίζες και στην Ελλάδα. Αυτό έλειπε, να αποτελέσει η Ελλάδα την εξαίρεση. Αλλωστε, η Siemens είναι το πρώτο μονοπώλιο που εγκαταστάθηκε και άρχισε να κάνει μπίζνες στην Ελλάδα, στα τέλη του 19ου αιώνα.
5. Η έρευνα που γίνεται από τις γερμανικές εισαγγελικές αρχές γίνεται στο στεγανό πλαίσιο που η ίδια η Siemens δημιούργησε, μέσα από τη διαδικασία «αυτοκάθαρσης» (sic!) που ξεκίνησε, για τη διεκπεραίωση της οποίας μάλιστα νοίκιασε τις υπηρεσίες μιας από τις μεγαλύτερες αμερικάνικες νομικές φίρμες (ξέρετε, απ’ αυτές που διαθέτουν από εξειδικευμένους δικηγόρους μέχρι στρατιές από ντετέκτιβ – πρώην πράκτορες του FBI, της CIA και του IRS συνήθως).
6. Το χαφιεδοσύστημα C4i, στο οποίο περιορίζεται η έρευνα σχετικά με την Ελλάδα (ίσως και σε κάποιες ψιλοπρομήθειες του ΟΤΕ και όχι στις μεγάλες προμήθειες της εποχής του περάσματος στην ψηφιακή τεχνολογία) παραγγέλθηκε επί ΠΑΣΟΚ, παραλήφθηκε και εξωφλήθηκε επί ΝΔ. Επί Σημίτη ξεκίνησε με προϋπολογισμό 211 εκατ. ευρώ και ανατέθηκε με 255 εκατ. ευρώ στην κοινοπραξία της αμερικάνικης SAIC, στην οποία συμμετείχε με σημαντικότατο ποσοστό και η Siemens. Εκτοτε η σύμβαση τροποποιήθηκε πέντε φορές! Η τελευταία τροποποίηση έγινε στις 29.3.2007, δυόμισι χρόνια μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, για τους οποίους υποτίθεται ότι αγοράστηκε. Το χαφιεδοσύστημα ακόμη δεν έχει παραδοθεί πλήρες. Λέγεται ότι θα παραδοθεί τον ερχόμενο Μάη, δεν αποκλείεται όμως να παραδοθεί το Σεπτέμβρη, μετά τους Αγώνες του Πεκίνου. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα του Τύπου, που αναφέρονται στις έρευνες των γερμανικών εισαγγελικών αρχών, εμφανίζονται «περίεργες συμπτώσεις». Κάθε φορά που γίνεται μια μεγάλη πληρωμή για το C4I φεύγει και «μαύρο χρήμα» από τα «κρυφά ταμεία» της Siemens. Φυσικά, το χρήμα αυτό ταξιδεύει σε διάφορους λογαριασμούς μεγαλοστελεχών της Siemens και από εκεί φεύγει για κάποιες off shore εταιρίες-φαντάσματα. Είναι τόσο καλά ξεπλυμένο, που οι τελικοί αποδέκτες δε θα φανούν ποτέ. Το μόνο που υπάρχει είναι καταθέσεις «συνεργαζόμενων» στελεχών της Siemens, που αναφέρονται γενικά σε υπουργεία. Πιάσ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το, δηλαδή.
7. Αν υπάρχουν μίζες (που υπάρχουν, μην τρελαθούμε τώρα), αυτές αφορούν και την κυβέρνηση Σημίτη και την κυβέρνηση Καραμανλή, και το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Γι’ αυτό και ο Πολύδωρας δήλωνε τότε, στην αρχή του σκανδάλου, πως τα περί μιζαρισθέντων αξιωματούχων «δεν τα βρίσκει μπροστά του». Ηξερε πως η μπάλα του σκανδάλου θα τους πάρει και τους δύο.
Ομως, τα πράγματα δεν ήρθαν όπως τα περίμενε ο Πολύδωρας, γι’ αυτό και έχει «καταδικάσει εαυτόν εις αφωνίαν». Οι εν Ελλάδι ανταγωνιστές της Siemens (και του Κόκκαλη, που επί δεκαετίες υπήρξε ο βασικός συνεταίρος της στις προμήθειες του ΟΤΕ), χρησιμοποιώντας τις «άκρες» τους στα συγκροτήματα των ΜΜΕ έβγαλαν το θέμα, πήρε τις διαστάσεις που πήρε, οπότε ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ήταν υποχρεωμένα να την αντιμετωπίσουν.
Το ΠΑΣΟΚ, αφού συμμάζεψε τους Χρυσοχοΐδη-Παπαντωνίου-Μαλέσιο, που «καρφώνονταν» δημόσια, κατέληξε στη λύση της εξεταστικής επιτροπής. Εξυπνη κίνηση. «Εμείς δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε. Η κυβέρνηση θα απορρίψει την εξεταστική, όπως κάναμε κι εμείς όταν ήμασταν κυβέρνηση, οπότε θα την καταγγείλουμε. Κι αν παρ’ ελπίδα γίνει εξεταστική, έχουμε τη διέξοδο του χωριστού πορίσματος. ΚΚΕ και ΣΥΝ αποκλείεται να πάνε σε πόρισμα μαζί με την κυβέρνηση, οπότε θα έχουμε τέσσερα, ίσως και πέντε πορίσματα και κανένας δε θα βγάζει άκρη. Στη χειρότερη για μας θα έχουμε συμψηφισμό».
Η ΝΔ από τη μεριά της ήταν υποχρεωμένη να τηρήσει την κοινοβουλευτική παράδοση που λέει: «η αντιπολίτευση υποβάλλει πρόταση για εξεταστική επιτροπή, η κυβέρνηση την απορρίπτει». Δεκατέσσερις φορές συνέβη αυτό με προτάσεις της ΝΔ επί κυβερνήσεων Σημίτη. Αν η κυβέρνηση δεχόταν την πρόταση να συσταθεί εξεταστική επιτροπή για τη Siemens, θα έπρεπε να δεχτεί και πρόταση για το σκάνδαλο Ζαχόπουλου, που θα ερχόταν αμέσως μετά και μάλιστα με πανηγυρικό τρόπο. Απέρριψε λοιπόν την πρόταση που υπέβαλε η αντιπολίτευση, με το κλασικό επιχείρημα («βρίσκεται σε εξέλιξη δικαστική έρευνα και θα παρεμποδιζόταν το απόρρητο της διαδικασίας») και προσπάθησε να κάνει ρελάνς με απειλή για προανακριτική επιτροπή, «εφόσον προκύψουν στοιχεία που εμπλέκουν στην υπόθεση κυρίως πολιτικά πρόσωπα και βέβαια όταν μια υπόθεση έχει υπερβεί το στάδιο της μυστικότητας της διαδικασίας» (Σ. Χατζηγάκης).
Τρίχες κατσαρές, με το συμπάθειο. Για να συγκροτηθεί προανακριτική επιτροπή της Βουλής, θα πρέπει να έχουν προσωποποιηθεί κατηγορίες κατά πολιτικών προσώπων και να έχουν αποτανθεί στη Βουλή οι δικαστικές αρχές (οι οποίες, βάσει του νόμου, δεν έχουν αρμοδιότητα για τα πολιτικά πρόσωπα). Κάτι τέτοιο, όμως, αποκλείεται να γίνει. Οι πάντες λένε ότι η υπόθεση είναι καλά θαμμένη όσον αφορά τους τελικούς παραλήπτες των μιζών. Και η δικαστική εμπλοκή, με καθυστέρηση δυο ετών (!), γίνεται για τα μάτια του κόσμου. Οι ελβετικές αρχές ήδη διαμήνυσαν στην ομάδα των τριών εισαγγελέων, που όρισε προ δεκαημέρου η κυβέρνηση, πως λογαριασμοί δεν ανοίγουν, αν δεν υπάρξουν κατηγορίες κατά συγκεκριμένων προσώπων. Η υπόθεση εδώ θυμίζει το γνωμικό με το αυγό και την κότα. Για να ανοίξουν οι λογαριασμοί πρέπει να υπάρξουν προσωποποιημένες κατηγορίες, όμως για να υπάρξουν κατηγορίες θα πρέπει να υπάρξουν στοιχεία από λογαριασμούς!
Συμπέρασμα: ο καυγάς πλέον έχει καθαρά πολιτικάντικο χαρακτήρα. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, χωμένα ως το λαιμό (και) σ’ αυτό το σκάνδαλο, θα κονταροχτυπιούνται όσο το σκάνδαλο θα παραμένει στη δημοσιότητα και θα το σκαλίζουν τα ΜΜΕ, με στόχο να ρίξει το ένα τα βάρη στο άλλο.
Δημοσίευση σχολίου