Από τότε που ο Αθλητισμός αναγνωρίστηκε ως επάγγελμα από τη ΔΟΕ (1988), ήταν αναμενόμενο ο αθλητής να γίνει εμπόρευμα, δηλ. προϊόν προς αγορά και πώληση με όλες τις συνέπειες που είναι σύμφυτες με το εμπόριο (απάτη, εκμετάλλευση κ.λ.π.). ...Σ’ αυτό συνέβαλε τα μέγιστα η προπαγάνδα με την αχαλίνωτη δημοσιότητα και προβολή των αθλητικών κατορθωμάτων με έναν τρόπο υπερβολικά δυσανάλογο με την αξία τους. Μ’ αυτή την προβολή κατασκευάστηκαν οι αθλητικοί «ήρωες» ή «ημίθεοι» και οι «θεοί», καθώς και τα «σύμβολα».
Όπως όλοι οι επαγγελματίες κάνουν τα πάντα για να αυξήσουν τα κέρδη τους, έτσι ακριβώς και οι επαγγελματίες αθλητές και όλοι οι εμπλεκόμενοι (προπονητές, παράγοντες, κ.λ.π.), χρησιμοποιούν κάθε μέσο και μέθοδο, για να κάνουν το προϊόν τους ελκυστικό. Και αυτό που έλκει και συγκινεί τις μάζες είναι τα μετάλλια, τα κύπελλα και προπαντός τα ρεκόρ. Πρωταθλητισμός χωρίς ρεκόρ είναι τράπεζα χωρίς χρήματα. Και επειδή τα ρεκόρ έχουν φτάσει σε ύψη δυσθεώρητα, στα όρια των δυνατοτήτων της ανθρώπινης φύσης, γι’ αυτό χρησιμοποιούν κάθε είδους ουσίες (σήμερα), νόμιμες και παράνομες και ποιος ξέρει τι θα εφεύρουν αύριο (γονιδιακές μεθόδους).
Λένε, πως δεν ανταγωνίζονται σήμερα οι αθλητές μεταξύ τους, αλλά οι χημικοί, οι βιολόγοι, οι γενετιστές και άλλοι ειδικοί επιστήμονες …..
Τέλος, φρονούμε πως έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα με τα κολοσσιαία οικονομικά και άλλα συμφέρονται και το έντονο ενδιαφέρον πολλών συνελλήνων, η επιλογή του (ντοπο)πρωταθλητισμού είναι μονόδρομος. Αρκεί ΟΛΟΙ αυτοί (αθλητές, προπονητές, παράγοντες κ.λ.π.) να αποκτήσουν σωστή επαγγελματική συνείδηση, τηρώντας τα απαιτούμενα βιβλία της εφορίας, να υπαχθούν στο υπουργείο εμπορίου (αντί του πολιτισμού) και η πολιτεία να κλείσει, επιτέλους, τις στρόφιγγες των κάθε είδους προνομίων, τα οποία είναι η πληγή όλων των κακών.
Από την εφημερίδα "ΛΑΟΣ" της Ημαθίας
Δημοσίευση σχολίου