Εύστοχο το σημερινό άρθρο του Ρούσσου Βρανά στα «ΝΕΑ»
«Σε αυτόν τον κόσμο τίποτα δεν είναι βέβαιο εκτός από τον θάνατο και τους φόρους, είχε πει ο Βενιαμίν Φραγκλίνος (προς το τέλος του βίου του, όταν συνήθως λέει κανείς μονάχα αλήθειες).
Για κάποιους... τυχερούς, όμως, οι φόροι κάθε άλλο παρά είναι κάτι βέβαιο. Οι φόροι που επιβάλλονται στις επιχειρήσεις μειώνονται ραγδαία, ενώ την ίδια ώρα αυτές μηχανεύονται ένα σωρό τερτίπια για να μην πληρώνουν δεκάρα.
Εδώ και δυο δεκαετίες, οι κυβερνήσεις έχουν πια αποδεχθεί να ζητιανεύουν μια ολοένα και πιο μικρή συμβολή από τις επιχειρήσεις στον κρατικό κορβανά. Έχουν μειώσει τη φορολόγησή τους κατά το ένα τρίτο. Έχουν επινοήσει μια πληθώρα από φοροαπαλλαγές. Και χορηγούν γενναιόδωρα- σαν να ήταν δικά τους λεφτά- μια σειρά από εξαιρέσεις από την υποχρέωση καταβολής φόρου.
Τι κάνουν οι επιχειρήσεις- κυρίως οι μεγάλες και οι πολυεθνικές- για να ανταποδώσουν αυτή την εύνοια; Φυγαδεύουν τα κέρδη τους σε φορολογικούς παραδείσους και βάζουν στρατιές από δικηγόρους και λογιστές να αναζητούν συνεχώς νέα φορολογικά καταφύγια. Και τι κάνουν οι κυβερνήσεις, σε μια περίοδο μάλιστα που τα οικονομικά τους είναι εξαιρετικά δυσχερή; Συναγωνίζονται ποια θα μειώσει περισσότερο τους φόρους που επιβάλλονται στις επιχειρήσεις. Την ίδια ώρα- τι ειρωνεία!- αυτές οι επιχειρήσεις αυξάνουν την κερδοφορία τους χρησιμοποιώντας κρατικές υποδομές που δημιουργήθηκαν με δημόσιες δαπάνες για τις οποίες πλήρωσαν με τους φόρους τους οι μισθωτοί κι οι συνταξιούχοι».
Αν μας έγραφε μάλιστα ότι ο κυβερνητικός θίασος αποτελεί υπαλληλικό προσωπικό των καπιταλιστών θα τον αποκαλούσαμε…σύντροφο
Δημοσίευση σχολίου