«Μην κάνετε ερωτήσεις ανακριτικού τύπου. Εδώ δεν απαντάω στον ανακριτή, θα απαντήσω σε αας;», είπε ο Παλαιοκώστας στο τσούρμο των δημοσιοκάφρων που τον είχε περικυκλώσει.
«Πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά το χούι» λέει μια σοφή ρήση του λαού μας. Και οι αστυνομικοί συντάκτες είναι το πολιτικό τμήμα της ασφάλειας.
Και με την ευκαιρία να θυμηθούμε ένα σχολιάκι της Ντίνας Βαγενά στην «Ελευθεροτυπία» τότε που στην επικαιρότητα ήταν η υπόθεση του Ε.Λ.Α
«"Αποκηρύσσετε την τρομοκρατία;". Η ερώτηση, σαν να ζητεί δήλωση πολιτικών φρονημάτων, απευθύνεται με μικρόφωνο και τηλεοπτική κάμερα στον κοινοτάρχη της Κιμώλου Αγγελέτο Κανά, λίγο πριν συλληφθεί ως ύποπτος συμμετοχής στον ΕΛΑ. Οχι δε ρωτούσε κάποιος από τους συνήθεις τηλεοπτικούς σόουμαν της τρομολογνείας. Ρωτούσε ο Πάνος Σόμπολος, που ασκεί καθήκοντα προεδρεύοντος στην Ενωση Συντακτών. 1953 ή 2003;»
Κι ανάμεσα σ’ όλα υπήρξε και μια έντιμη φωνή, της καθηγήτριας, Φωτεινής Τσαλίκογλου που έγραψε στα «ΝΕΑ»:
"Συμπαθείς ο Παλαιοκώστας; Δεν είναι να απορείς. Το αντίθετο θα ήταν απορίας άξιον. Στις μέρες μας όσοι πασχίζουν για να τα φέρουν βόλτα, και είναι κάθε μέρα και περισσότεροι, όσοι έχουν χάσει τη δυνατότητα επιβίωσης, όσοι δεν την έχουν ακόμα χάσει αλλά ζουν καθημερινά με το φάντασμα της απώλειάς της, όσοι χάνουν τα αγαθά τους, ή όσοι δεν έχουν ενδιαφερθεί να τα αποκτήσουν, όσοι βλέπουν γύρω τους την αξιοπιστία των θεσμών να αιμορραγεί κινδυνεύοντας να αφήσει όπου να ΄ναι και την τελευταία της πνοή, όλοι αυτοί ενδέχεται να διάκεινται ευμενώς και συμπαθώς απέναντι στον Παλαιοκώστα. Δεν βοηθάει σε αυτό μόνο το γεγονός ότι δεν έβαψε ποτέ του τα χέρια με αίμα. Βοηθάει και κάτι άλλο. Όταν η εντιμότητα δεν εκπροσωπείται από τους κατά τεκμήριο έντιμους, η ανεντιμότητα επίσης δεν εκπροσωπείται από τους κατά τεκμήριο ανέντιμους! Ο Παλαιοκώστας που επιπλέον θα φάει και τόσα χρόνια φυλακή, με ευχέρεια αναγορεύεται σε πιο συμπαθή φιγούρα από όσους ανενόχλητοι περιφέρονται αυτάρεσκα στη δημόσια σκηνή φροντίζοντας για την μπάζα τους με ολοένα και πιο αθέμιτα και προκλητικά μέσα.
Το μόνο που αλλάζει είναι ο βαθμός ορατότητας της επιτηδειότητάς τους. «Έπαιξα και έχασα» είπε. Ποιος από τους άλλους λέει τα πράγματα με το όνομά τους; Ανάμεσα στους αλευρωμένους λύκους που παριστάνουν τα πρόβατα το υποψιασμένο κοινό μοιάζει να προτιμά τον αυθεντικό λύκο. Τουλάχιστον εδώ δεν το κοροϊδεύει κανείς με τα παχιά τα λόγια τα μεγάλα του. Ξέρει με τι έχει να κάνει. Ο ήχος των χειροκροτημάτων στον Παλαιοκώστα συνθέτει μια σκοτεινή μελωδία, ένα ρέκβιεμ αποχαιρετισμού σε μια έννομη τάξη που έπαψε να πείθει".
Δημοσίευση σχολίου