Το παραπάνω διάγραμμα δείχνει την πτώση του ευρώ έναντι του χρυσού το τελευταίο εξάμηνο.
Και βέβαια η πτωτική αυτή τάση δεν είναι καινούργια, στην πραγματικότητα τόσο το ευρώ, όσο και όλα τα υπόλοιπα νομίσματα πέφτουν έναντι του χρυσού (που γενικά παραμένει σταθερός) εδώ και χρόνια:
Και αυτό διότι όλα τα νομίσματα πληθωρίζονται.
Ο ιδιοκτήτης του χρήματος, ο κεφαλαιοκράτης, ΠΑΝΤΑ αναζητά να επενδύσει το κεφάλαιο του που βρίσκεται σε κατάσταση «χειμερίας νάρκης» (μη επενδυτικό κεφάλαιο), ώστε να βγάλει κάποιο κέρδος από αυτή του την επένδυση.
ΑΝ και ΟΤΑΝ πειστεί ότι έχει 50.1% πιθανότητα να βγάλει κέρδος με το να επενδύσει το κεφάλαιο του στη Χ ή την Ψ επένδυση, την κάνει.
Το πρόβλημα δημιουργείται όταν ο κεφαλαιοκράτης ΔΕΝ πείθεται ότι έχει 50.1% πιθανότητες να βγάλει κέρδος επενδύοντας το κεφάλαιο του.
Αν συμβεί αυτό, τότε προσπαθεί να διατηρήσει το κεφάλαιο του «για όταν έρθουν καλύτερες μέρες» (για όταν δηλαδή διαμορφωθούν οι κατάλληλες συνθήκες που θα διασφαλίσουν ότι αν επενδύσει το κεφάλαιο του στη Χ επένδυση θα πλουτίσει).
Αυτό συμβαίνει σήμερα, ειδικά στη δύση: Σχεδόν ότι και να προσπαθήσεις να παράγεις στη δύση, μπορείς να το παράγεις αλλού με μικρότερο κόστος, και άρα και με μεγαλύτερο περιθώριο κέρδους για τον κεφαλαιοκράτη – εξ ου και η μετανάστευση του κεφαλαίου προς όπου συμφέρει τους κεφαλαιοκράτες (Κίνα, Ινδία, κτλ) εις βάρος των εργατών.
Επίσης, μια τρομερή αλλαγή είναι πλέον ότι οι εργάτες έχουν πληχθεί σε τόσο μεγάλο βαθμό που ουσιαστικά ΔΕΝ υπάρχουν πλέον καταναλωτές για τα παραγόμενα προιόντα: Οι κινέζοι είναι «έτσι και αλλιώς» εκτός κατανάλωσης, ενώ το τέλος του δανεισμού (που ως τώρα εξισορροπούσε τα διαρκώς χαμηλότερα μεροκάματα σε σχέση με την παραγωγικότητα - δες και εδώ: http://img141.imageshack.us/img141/6641/19056471.gif) σημαίνει πως οι δυτικοί εργάτες ΔΕΝ μπορούν ούτε αυτοί να καταναλώσουν όλα τα προιόντα που παράγουν.
Και επειδή τα προιόντα θα μένουν απούλητα, δεν υπάρχει κέρδος για τον κεφαλαιοκράτη->ΔΕΝ τον συμφέρει να επενδύσει.
"Gold is money."
J. P. Morgan
"Although gold and silver are not by nature money, money is by nature gold and silver."
Karl Marx
Εδώ και χιλιάδες χρόνια ο χρυσός χρησιμοποιείται για αποθήκευση πλούτου (αντίθετα, ένα νόμισμα εντελώς fiat, όπως το ευρώ, με ιστορία 1-2 δεκαετιών βαφτίζεται ως βράχος σταθερότητας!).
Ο χρυσός έχει ως κύριο χαρακτηριστικό του τη σταθερότητα (σε αντίθεση με τα νομίσματα, άσχετα αν οι υποστηρικτές τους φτάσουν στο εξωφρενικό σημείο να τα χαρακτηρίζουν «σταθερά» (εγώ πάντως πριν μερικά χρόνια πήρα κάτι χρυσές λίρες με 130 ευρώ τη μία, και για κάποιο λόγο τώρα αξίζουν περισσότερα ευρώ - γιατί άραγε?).
Επειδή ο χρυσός έχει ως κύριο χαρακτηριστικό του στη σταθερότητα, ΔΕΝ προτιμάται για επένδυση από τους κεφαλαιοκράτες, μιας και δεν μπορούν να πλουτίσουν.
Προτιμούν επενδύσεις πχ του στιλ «να φτιάξω ένα εργοστάσιο», «να αγοράσω μετοχές μιας εταιρείας που θα πάει καλά», κτλ. Επενδύσεις που αυγατίζουν το κεφάλαιο τους δηλαδή.
Όταν όμως ΔΕΝ υπάρχει ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ότι όντως θα υπάρξει καπιταλιστική ανάπτυξη, με εταιρείες να παράγουν, τράπεζες να δίνουν δάνεια ώστε να δημιουργηθούν εταιρείες που θα παράγουν, κτλ, κτλ, κτλ, τότε ο κεφαλαιοκράτης όπως είπαμε και πριν θα προτιμήσει τη σταθερότητα του χρυσού (γιατί αν επενδύσει φοβάται ότι θα έχει ΧΑΣΟΥΡΑ αντί για κέρδος). Ο χρυσός μετρά την εμπιστοσύνη στο αν θα υπάρξει καπιταλιστική ανάπτυξη.
Όταν υπάρχει καπιταλιστική ανάπτυξη, τότε ο χρυσός βυθίζεται. Δείτε πχ μια δήλωση που έκανε παράγοντας της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ) το 2003, όταν η ΤτΕ πούλησε χρυσό σε εξευτελιστική τιμή: "Με το ευρώ, η σημασία του χρυσού έχει σχεδόν εξαλειφθεί» τονίζει ο κ. Μαντζαβίνος."
Και εννοείται ότι αυτό δεν ήταν μόνο στην Ελλάδα, πολλές κυβερνήσεις πούλαγαν το χρυσό τους τότε («άλλωστε έχουμε το «σταθερό» ευρώ και δε φοβόμαστε τίποτα» μας έλεγαν και μερικοί ακόμα το πιστεύουν, ή θέλουν να το πιστεύουν από ότι φαίνεται)
Στον καπιταλισμό, υπάρχει, και μόνο ένας, έμπορος που πρέπει να πουλήσει το εμπόρευμα του στη χαμηλότερη δυνατή τιμή: Ο εργάτης που πουλά την εργατική του δύναμη.
Το ισχυρό ευρώ κάνει τον εργαζόμενο στην Ελλάδα «μη ανταγωνιστικό», διότι είναι πολύ "ακριβός" στα πλαίσια του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος.
Από τη μία δηλαδή οι «αριστερόστροφοι»/"κεντρώοι" οπαδοί του καπιταλισμού θέλουν τη συνέχιση του, αλλά θέλουν ταυτόχρονα και να έχει μεγάλο μισθό ο εργάτης, ξεχνώντας όμως να μας πουν το ότι έτσι το κεφάλαιο απλά θα τους μποϋκοτάρει, και θα πηγαίνει στο δίπλα «μαγαζί» για να ψωνίσει εργατική δύναμη σε πιο φτηνές τιμές.
Μια καλή λοιπόν μέθοδος για να "φτηνύνουν" οι εργάτες, ή πιο σωστά η εργατική τους δύναμη, είναι να πληθωριστεί το νόμισμα, να υποτιμηθεί δηλαδή, ώστε να γίνουν έτσι οι εργάτες πιο ελκυστικοί για τον κεφαλαιοκράτη.
Ειδικά από τη στιγμή που λείπει και ο προστατευτισμός, η μόνη άλλη τεχνική που έχει το κάθε κράτος έναντι των άλλων είναι η υποτίμηση: Οι ΗΠΑ τυπώνουν αβέρτα δολλάρια, η Αγγλία λίρες, η Κίνα κρατά χαμηλά το γούαν, και η Γερμανία έριξε λίγο το ευρώ, διότι τα προιόντα της μπορούν να αντέξουν το να είναι κάπως ακριβότερα (διότι είναι τα πιο ποιοτικά και άρα θα αγοραστούν παρά την αυξημένη τους τιμή), αλλά όχι και απείρως ακριβότερα.
Μέχρι που όμως?
Πλέον το ευρώ έχει πέσει στο 1.20 σε σχέση με το δολλάριο, το οποίο επίσης πέφτει σ σχέση με το χρυσό, ωστόσο [πλέον] δεν πέφτει τόσο πολύ όσο το ευρώ: Αυτό διότι το δολλάριο είναι το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, και τυχόν πτώση του θα έχει πολύ μεγαλύτερες συνέπειες από οποιοδήποτε άλο νόμισμα. Όλο το παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα έχει ως νομισματική βάση το δολλάριο, και άρα όλοι οι ιμπεριαλιστές θα το στηρίξουν μέχρι τέλους - πρώτα δηλάδή θα πέσουν η λίρα ή το ευρώ, και αν πέσουν αυτοί οι πυλώνες, τότε και μόνο τότε θα πέσει και το δολλάριο.
Η πτώση αυτή του ευρώ πυροδοτεί εκρήξεις στην ευρωζώνη:
Η Γερμανία δε θέλει μεγάλη πτώση, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους:
Η Γαλλική "Λιμπερασιόν" έγραψε ότι «Η Μέρκελ ονειρεύεται την Αγία Γερμανική Αυτοκρατορία του ευρώ», ενώ η ισπανική «Ελ Παΐς» σχολιάζει ότι «Οι εννέα εντολές που παρουσίασε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε ανταποκρίνονται περισσότερο στο σχέδιο μιας Γερμανικής Ευρώπης παρά στο σχέδιο μιας Ευρωπαϊκής Γερμανίας».
Η αλήθεια είναι πως μόνο ο γερμανικός ιμπεριαλισμός μπορεί να αντέξει το ευρώ σε αυτά τα επίπεδα, και τα υπόλοιπα κράτη θα "λιώνουν" όσο το ευρώ δεν πέφτει. Και αναμενόμενο είναι να βρίζουν.
Ο Ρουμπίνι έγραψε μάλιστα πρόσφατα ότι το ευρώ πέφτει να πέσει σε ισοτιμία 1:1 με το δολλάριο, για να είναι "ανταγωνιστική" η Ευρώπη, ενώ το ίδιο ακριβώς πράγμα είπε και ο Γάλλος πρωθυπουργός Fillon.
Αυτά όμως τα ακούει η Γερμανία και "τρελαίνεται". Μια αξιόλογη ανάλυση έγραψε ο Simon Johnson, καθηγητής στο ΜΙΤ και πρώην στέλεχος του ΔΝΤ:
Όπως λοιπόν μας λέει ο Τζόνσον δείχνουν ότι ξεκάθαρα όλοι οι υπόλοιποι (εκτός Γερμανίας) θέλουν να πληθωρίσουν το ευρώ, και αυτό θα οδηγήσει τους διάφορους επενδυτές να αναμένουν πληθωρισμό-υποτίμηση του ευρώ και να συμπεριφέρονται ανάλογα, κάτι που προφανώς θα οδηγήσει σε κλιμάκωση της σύγκρουσης ανάμεσα σε Γερμανία και τους "άλλους"...
Το αν θα έχουμε όντως εκτύπωση πληθωριστικού χρήματος, ή αν το ευρώ θα συνεχίσει να πέφτει σιγά-σιγά θα είναι μια μεγάλη ιστορία για το προσεχές μέλλον, και θα κρίνει πολλά και για το μέλλον της ευρωζώνης
Δημοσίευση σχολίου