Ειλικρινά δεν με ενδιαφέρει ποιος συγκεκριμένα πέταξε το βιτριόλι στην Κούνεβα, εγώ αυτό που θα κάνω για να βρω τον ένοχο είναι να διαβάσω Χάγιεκ (Hayek) τον νομπελίστα του νεοφιλελευθερισμού. Το καμάρι του Ρήγκαν και όλων των συνετών φιλελευθέρων του μεσαίου χώρου, δηλαδή κυρίως αυτών που κληρονόμησαν μια καλή δουλειά από το μπαμπάκα ή τους σπούδασαν και αισθάνονται πιο έξυπνοι και ικανοί από κάτι άλλους όπως η Κούνεβα που αγωνιζόταν σε έναν κλάδο που προφανώς για τους φιλελεύθερους εργάζονται μόνο υπάνθρωποι, με άλλο DNA.
Όσο διαβάζετε τα μικρά αποσπάσματα που θα παραθέσω από τον Χάγιεκ να θυμάστε ότι το ένα μάτι της Κούνεβα έμεινε τυφλό και το βιτριόλι απειλεί ακόμη τη ζωή της στην εντατική αφού έχει κάψει ζωτικά όργανα (Θα σχολιάζω μετά το κάθε απόσπασμα):
"Είναι βέβαιο ότι το κοινό δεν έχει ακόμα συνειδητοποιήσει ότι η υπάρχουσα νομική κατάσταση είναι θεμελιωδώς λανθασμένη, και ότι οι εξουσίες που διεκδίκησαν και πήραν τα συνδικάτα απειλούν σοβαρά ολόκληρη τη βάση της ελεύθερης κοινωνίας μας". Όταν ο Χάγιεκ αναφέρεται σε απειλή στην "ελεύθερη βάση της κοινωνίας μας" εννοεί στην δυνατότητα του επιχειρηματία να βγάζει ανεξέλεγκτα όσα περισσότερα χρήματα μπορεί, δεν υπάρχει τίποτα ανώτερο από το κέρδος και αυτό όντως το απειλούσαν τα συνδικάτα. Είναι προφανώς σωστός λοιπόν ο Χάγιεκ, δεν απορώ που του έδωσαν νόμπελ νεοφιλελευθερισμού αφού έκανε τόσο βαθυστόχαστες διαπιστώσεις...Και πράγματι σήμερα η κοινωνία κατάλαβε την απειλή και δρα εναντίον των πραγματικών συνδικαλιστών.
Όσο διαβάζετε τα μικρά αποσπάσματα που θα παραθέσω από τον Χάγιεκ να θυμάστε ότι το ένα μάτι της Κούνεβα έμεινε τυφλό και το βιτριόλι απειλεί ακόμη τη ζωή της στην εντατική αφού έχει κάψει ζωτικά όργανα (Θα σχολιάζω μετά το κάθε απόσπασμα):
"Είναι βέβαιο ότι το κοινό δεν έχει ακόμα συνειδητοποιήσει ότι η υπάρχουσα νομική κατάσταση είναι θεμελιωδώς λανθασμένη, και ότι οι εξουσίες που διεκδίκησαν και πήραν τα συνδικάτα απειλούν σοβαρά ολόκληρη τη βάση της ελεύθερης κοινωνίας μας". Όταν ο Χάγιεκ αναφέρεται σε απειλή στην "ελεύθερη βάση της κοινωνίας μας" εννοεί στην δυνατότητα του επιχειρηματία να βγάζει ανεξέλεγκτα όσα περισσότερα χρήματα μπορεί, δεν υπάρχει τίποτα ανώτερο από το κέρδος και αυτό όντως το απειλούσαν τα συνδικάτα. Είναι προφανώς σωστός λοιπόν ο Χάγιεκ, δεν απορώ που του έδωσαν νόμπελ νεοφιλελευθερισμού αφού έκανε τόσο βαθυστόχαστες διαπιστώσεις...Και πράγματι σήμερα η κοινωνία κατάλαβε την απειλή και δρα εναντίον των πραγματικών συνδικαλιστών.
"Ακριβώς επειδή, με την υπάρχουσα νομική κατάσταση, τα συνδικάτα θα μπορούσαν να κάνουν απείρως μεγαλύτερη ζημιά από αυτήν που κάνουν, και ακριβώς επειδή οφείλουμε στη μετριοπάθεια και στη λογική πολλών από τους ηγέτες των συνδικάτων το γεγονός ότι η κατάσταση δεν είναι πολύ χειρότερη, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να συνεχιστεί στη σημερινή της μορφή". Ο Χάγιεκ δίνει τα ρέστα του εδώ. Αυτό μου θυμίζει το μέλι που έσταζε ο Παυλόπουλος για τους συνδικαλιστές όταν τους υποσχέθηκε αύξηση κουλουριού και αυτοί του φιλούσαν το χέρι σαν τσανακογλείφτες. Όλα όσα λέει ο Χάγιεκ έγιναν πραγματικότητα. Το συνδικαλιστικό κίνημα καπελώθηκε από πουλημένα τομάρια που μου θυμίζουν Γερμανοτσολιάδες, γερολαδάδες, κουκουλοφόρους προδότες, κουτσαβάκηδες και μαυραγορίτες. Για μια θέση δικιά τους ή του παιδιού τους πούλησαν πολλά παραπάνω από τη μαύρη ψυχή τους. Ηρωίδες όπως η Κούνεβα δεν δέχτηκε μάταιες ελπίδες. Για ηρωικές περιπτώσεις όπως της Κούνεβα τα λόγια του Χάγιεκ γίνονται πράξη με τη βία.
"Υπάρχουν βάσιμοι λόγοι για τους οποίους, σε ορισμένες θέσεις εργασίας, η αποκήρυξη αυτού του δικαιώματος από τον εργάτη (σημ: της απεργίας) θα πρέπει να αποτελεί μέρος των όρων απασχόλησης, αυτού του είδους οι θέσεις εργασίας θα περιλάμβαναν μακροπρόθεσμες υποχρεώσεις από μέρους των εργατών, και οι οποίες εν συνόλω προσπάθειες να καταπατηθούν αυτές τις συμβάσεις θα ήταν παράνομες". Αν δεν καταλάβατε καλά το τελευταίο λόγω της μετάφρασης του "Ινστιτούτου Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής", λέει ότι ο εργάτης υπογράφει σύμβαση ότι δεν μπορεί να απεργήσει και αν τολμήσει να κάνει κάτι τέτοιο τότε η σύμβασή του λύεται, δηλαδή απολύεται. Ζήτω ο Κωσταντίνος Καραμανλής, ζήτω ο Ρήγκαν, ζήτω ο Χάγιεκ και η ελεύθερη αγορά. Και εσύ Κούνεβα θα δεις τι θα πάθεις....
"Ωστόσο ο συνδικαλισμός, έτσι όπως είναι σήμερα, τείνει να παραγάγει ακριβώς το σύστημα του συνολικού σοσιαλιστικού σχεδιασμού που λίγα συνδικάτα επιθυμούν και στην πραγματικότητα πρέπει να αποφύγουν για το συμφέρον τους". Για ακόμη μια φορά ο Χάγιεκ πετυχαίνει το κέντρο του στόχου, 100% εύστοχος σαν αληθινός μαχητής της ελευθερίας του ανθρώπου. Και πράγματι τα συνδικάτα απέφυγαν τέτοια μοντέλα. Σήμερα μπορεί κανείς να δει τους συνδικαλιστές με χαμόγελα μέχρι τα αυτιά να τρώνε και να πίνουνε στο Κολωνάκι μαζί με τύπους σαν τον Πάγκαλο. Η βαριά σοσιαλιστική φωνή του αναπαράγει ένα κλίμα εμπιστοσύνης ανάμεσα στα πλούσια γεύματα από χαβιάρι και σολομό όσο οι εργαζόμενοι χάνουν άσκοπα τη ζωή τους στις εργοδοτικές γαλέρες του νεοφιλελεύθερου φασισμού της ελεύθερης αγοράς, των χρηματιστηρίων και του Κώστα Καραμανλή.
"Εκεί όπου τα συνδικάτα καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα γενικό αίσθημα ότι όλοι οι εργάτες οφείλουν, για το συμφέρον της τάξης τους, να υποστηρίζουν τη συνδικαλιστική δράση, ο εξαναγκασμός φτάνει να γίνεται αποδεκτός ως ένα θεμιτό μέσο προκειμένου ο απείθαρχος εργάτης να κάνει το καθήκον του....Η απομάκρυνση από μια τέτοια συνθήκη μπορεί να έρθει μόνο μέσα από μια βαθύτερη γνώση της αλήθειας των γεγονότων και το αν αυτό θα επιτευχθεί εξαρτάται από το πόσο αποτελεσματικά θα επιτελέσουν οι οικονομολόγοι το καθήκον τους να διαφωτίσουν την κοινή γνώμη". Ορδές ολόκληρες από γενιτσαράκια άρχισαν να βγαίνουν από τα πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο έτοιμα να μεταδώσουν την αλήθεια του Χάγιεκ. Οι οικονομολόγοι θα σώσουν τον κόσμο είπε ο Χάγιεκ και οι οικονομολόγοι το έκαναν. Μας έσωσαν από τους αλιτήριους συνδικαλιστές, μας άνοιξαν τα μάτια και είδαμε το φως το αληθινό! Δεν ξέρω αν είδαν και το κατάντημα της επιστήμη τους που έγινε ιδεολογικό όργανο της μιας τάξης ελίτ που κυβερνά από τότε όλη τη γη. Όχι για να μας βοηθήσει αλλά για να κερδίσει περισσότερους πόρους και αξίες για τον εαυτό της από τον μόχθο των πολλών. Η οργάνωση αυτού του κυκλώματος είναι από τις πιο εκπληκτικές εξαπατήσεις της επιστήμης. Γι' αυτό οι περισσότεροι σοβαροί επιστήμονες γελάνε όταν ακούνε ότι τα οικονομικά είναι σοβαρή επιστήμη. Τα οικονομικά είναι κυρίως ιδεολογικό εργαλείο χειραγώγησης και επιβολής μιας γλώσσας.
"Όχι μόνο δεν θα ήταν δημόσια συμφορά, αλλά στην πραγματικότητα θα ήταν μια εξαιρετικά επιθυμητή εξέλιξη, αν οι εργάτες δεν θεωρούσαν αναγκαίο να σχηματίζουν συνδικάτα. Όμως το γεγονός ότι αποτελεί φυσικό στόχο των συνδικάτων το να παρακινούν όλους τους εργάτες να προσχωρήσουν σε αυτά έχει ερμηνευτεί ως δικαίωμα τους να κάνουν ό, τι θεωρούν αναγκαίο για να επιτύχουν αυτό το στόχο". Εδώ είναι σα να βλέπω ζωντανά τον εγκληματία της εργοδοσίας να πετάει το βιτριόλι πάνω στην Κούνεβα και αυτή να ουρλιάζει πανικόβλητη. Η εργοδοσία έχει ως κύριο στόχο να πετύχει την παύση της παρακίνησης των εργαζομένων να ενταχθούν σε σωματεία. Είναι καταπληκτικές οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν μεγάλες εταιρείες διεθνώς για να αποτρέπουν τους εργαζόμενους να μπουν στα συνδικάτα (για την υπερ-καπιταλιστική Κίνα δεν το συζητάμε καν). Έβλεπα π.χ. σε ντοκιμαντέρ και έχω διαβάσει για κάποιες άλλες περιπτώσεις με ποιο τρόπο οι εταιρείες βάζουν κάμερες και χαφιέδες για να δουν ποιοι είναι οργανωμένοι ή έχουν οργανωτικές τάσεις και μετά τους απομονώνουν ή προσλαμβάνουν ακόμη και πλεονάζον προσωπικό ώστε σε ψηφοφορίες να μην πλειοψηφήσουν ποτέ για την δημιουργία συνδικάτων και ενώσεων. Οι χειρότερες πολυεθνικές στον κόσμο (και οι μεγαλύτερες) εφαρμόζουν αυτόν τον απλό κανόνα. Όταν όλα αποτύχουν καμιά φορά φτάνουμε και στο βιτριόλι.
Και ο φοβερός Χάγιεκ συνεχίζει:"...δεν θα ήταν δικαιολογημένη η δια νόμου απαγόρευση των συνδικάτων. Σε μια ελεύθερη κοινωνία πολλά που δεν είναι επιθυμητά πρέπει να είναι ανεκτά..........Στην πραγματικότητα, είναι περισσότερο από πιθανό ότι τα συνδικάτα θα αναπτύξουν πλήρως τη δυνητική τους χρησιμότητα μόνο αφού θα έχουν απομακρυνθεί από τους σημερινούς αντικοινωνικούς τους σκοπούς μέσω μιας αποτελεσματικής παρεμπόδισης της χρήσης εξαναγκασμού από μέρους τους..................υπάρχει η παλιότερη και πλέον επωφελής δραστηριότητα των συνδικάτων κατά την οποία, ως "φιλικές εταιρείες" (friendly societies), αναλαμβάνουν να βοηθούν τα μέλη τους ως προς την πρόληψη και αντιμετώπιση των κινδύνων που ενέχει το εκάστοτε επάγγελμά τους". Αυτό είναι και το πιο υποκριτικό κομμάτι της φιλελεύθερης σκέψης. Δεν θέλουν να καταργήσουν τα συνδικάτα επειδή είναι δήθεν δημοκράτες αλλά επιθυμούν να αλλάξουν το σκοπό ύπαρξης τους και να τα μετατρέψουν σε εθελοντικές οργανώσεις (φιλικές εταιρείες) που θα αναλαμβάνουν να ενημερώνουν τους εργαζομένους, δηλαδή τη δουλειά που θα έπρεπε αυστηρά να κάνουν οι εταιρείες. Ένα επιπλέον έσοδο γι' αυτές τις εταιρείες αφού δεν θα έχουν πλέον καμία υποχρέωση για αποζημιώσεις σε ατυχήματα που θα ευθύνεται γι' αυτά αποκλειστικά το εκάστοτε συνδικάτο. Α ρε μπαγάσα Χάγιεκ έγραψες ιστορία! Εγώ αν ήμουν μέλος μιας αριστοκρατικής ελίτ θα σε πρότεινα για νόμπελ, μα τι λέω αφού το πήρες το νόμπελ, με την αξία σου! Παρεμπιπτόντως για το πόσα πολλά θα έπρεπε να διεκδικούμε όλοι σε σχέση με την ασφάλεια εργασίας δείτε αυτό το προηγούμενο άρθρο μου που περιγράφει ορισμένα στατιστικά στοιχεία παγκοσμίως και δείχνει πόσο είμαστε ακόμη στο Μεσαίωνα. Χάρη στον Χάγιεκ; Όχι βέβαια, αυτά που λέει ο Χάγιεκ θα μπορούσε να τα πει ο οποιοσδήποτε κακός εργοδότης. Ο Χάγιεκ τα διατύπωσε ωραία και ευγενικά: "δεν είναι σωστό να απαγορεύσουμε τα συνδικάτα......" .
Ο Χάγιεκ σε σχέση με το συνδικαλισμό είπε ακόμη περισσότερα, κυρίως σε σχέση με τις αυξήσεις μισθών-τιμών και την αποτελεσματικότητα των μισθολογικών διεκδικήσεων των συνδικάτων. Αυτά που περιγράφει είναι ουσιαστικά μια ταυτολογία των νόμων που επικρατούν υπερ των μεγάλων εταιρειών και δεν θα έπρεπε να επικρατούν. Αν πω σε κάποιον σου δημεύω όλη σου την περιουσία και έχεις το δικαίωμα να εργάζεσαι για μένα για ένα ξεροκόμματο θα φαινόταν εξωφρενικό σήμερα αλλά ίσως τρομερά λογικό για τους απογόνους του μετά από κάποιες γενιές, όπως και οι νόμοι που θα επέβαλλε.
Από την άλλη δεν έθιξε καθόλου το θέμα του χρόνου εργασίας. Τα συνδικάτα τα έκρινε ως προς τις διεκδικήσεις των αμοιβών, όχι όμως σε σχέση με τις διεκδικήσεις σε λιγότερο χρόνο εργασίας. Οι αυξήσεις μισθών οδηγούν σε αυξήσεις τιμών, τι γίνεται όμως από την αύξηση της παραγωγικότητας μέσω της τρομακτικής βελτίωσης της τεχνολογίας; Γιατί δεν μίλησε ο νομπελίστας Χάγιεκ για το θέμα αυτό στο κεφάλαιό του με τα συνδικάτα; Δεν ήθελε να βάζει κακιές ιδέες....Όλοι καταλαβαίνουν ότι η δουλειά που γινόταν πριν από 40 χρόνια σε 8 ώρες γίνεται σήμερα σε 1 ώρα, η έκρηξη της τεχνολογίας θα μπορούσε να οδηγήσει σε καλύτερες συνθήκες εργασίας και καλύτερες αμοιβές. Και τα δύο όμως χειροτέρεψαν. Οι άνθρωποι σήμερα πεθαίνουν στο άγχος αντί στην πείνα και η αγοραστική τους δύναμη όπως έδειξε πρόσφατα ο Richard Wolff αντικαταστάθηκε από δανεικά που ισούνται με ισχυρές αλυσίδες υποτέλειας.
Να λοιπόν ποιοι είναι οι ηθικοί αυτουργοί για το βιτριόλη στην Κούνεβα, οι ηθικοί αυτουργοί για το δικό μας κατάντημα που προσπαθούν να μας βάλουν να εργαζόμαστε 65ωρο τη βδομάδα σε εργασίες δούλων ακόμη και χωρίς αμοιβή, και όλοι κοιμούνται ενώ η υπεύθυνη ηγεσία καλεί με σοβαρότητα και υπευθυνότητα για πολιτικό διάλογο και αμοιβαίες υποχωρήσεις.....Σαν να καλείς αυτόν που πας να ληστέψεις και να σκοτώσεις για αμοιβαίες υποχωρήσεις, είναι το γνωστό: "θέλεις να πεθάνεις γρήγορα ή αργά με βασανιστήρια;".
Τα αποσπάσματα ήταν από το βιβλίο του Χάγιεκ: "Το Σύνταγμα της Ελευθερίας", Εκδόσεις Καστανιώτη και Ινστιτούτο Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Καραμανλής, Αθήνα 2008, σσ. 375-398. Το βιβλίο άργησε αλλά όλα αυτά τα βλέπουμε στην πράξη χρόνια τώρα. Σε αυτά πιστεύει και προσεύχεται και ο Καραμανλής καθώς και άλλοι δήθεν αριστεροί και κεντρώοι.
Στο μέλλον θα αναλύσω περισσότερα κεφάλαια του μεγάλου Χάγιεκ για να δούμε από πιο κοντά και σε σωστό θεωρητικό πλαίσιο τις προκείμενες του νεοφιλελευθερισμού και του δολοφονικού πάντοτε καπιταλισμού.
Η ωραία φωτογραφία του Χάγιεκ ευρέθη στο ιστολόγιο του LLS. Στη φωτογραφία ο Χάγιεκ είναι σαν να έχει πάρει το αθώο ύφος ενός δολοφόνου που λέει: "Έλα μωρέ λίγο βιτριολάκι έριξα...".
Αναδημοσίευση από παλιότερο (2008) κείμενο του GreekRider
Δημοσίευση σχολίου