Το παρακάτω κείμενο μας έρχεται από το Κοινωνικό Στέκι- Στέκι Μεταναστών Χανίων.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΩΞΗ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΤΕΛΗ
Ο Δημήτρης Πατέλης, πανεπιστημιακός δάσκαλος (καθηγητής φιλοσοφίας) στο Πολυτεχνείο Κρήτης, είναι γνωστός σε μας από τις συζητήσεις που έχουν οργανωθεί κατά καιρούς για διάφορα σύγχρονα κοινωνικά-οικονομικά-πολιτικά ζητήματα. Είναι χαρακτηριστική η αταλάντευτη στάση του από τη σκοπιά της μαρξιστικής φιλοσοφίας. Για μας, για το Κοινωνικό Στέκι-Στέκι Μεταναστών τέτοιοι δάσκαλοι είναι πολύ σημαντικοί τόσο για φοιτητές, αλλά πρωτίστως για την κοινωνία, αφού με το λόγο αλλά προπαντός με τα έργα τους γεφυρώνουν το Πανεπιστήμιο με την κοινωνία, την επιστήμη με τα πραγματικά προβλήματα.
Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε ότι ο πρώην Πρύτανης του Πολυτεχνείου Κρήτης κ. Ι. Γρυσπολάκης παρέπεμψε τον κ. Πατέλη στο Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο. Ο λόγος είναι η κριτική που ασκούσε ο κ. Πατέλης στον «Πρύτανη των ΜΑΤ». (Για ένα Πρύτανη έστω πρώην -αφού το ΣΤΕ ακύρωσε ως παράνομη την εκλογή του- είναι αλήθεια ότι είναι αρκετά υποτιμητικό να αποκαλείται έτσι, δυστυχώς όμως γι αυτόν είναι αλήθεια, αφού με την βοήθεια των δυνάμεων καταστολής ανακατέλαβε από τους φοιτητές το κτίριο Παπαδοπέτρου και έκτοτε παραμένει ερείπιο, αφού αφαίρεσε από αυτό τα κουφώματα).
Θεωρούμε την παραπομπή του Δ. Πατέλη πολιτική γιατί το μόνο που έχει κάνει είναι να ασκεί κριτική στον τρόπο που λειτουργεί σήμερα το πανεπιστήμιο αλλά και στον ρόλο που απεργάζονται για το πανεπιστήμιο-επιχείρηση οι δυνάμεις του κεφαλαίου και της αγοράς. Προφανώς δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός κριτικής ο απερχόμενος πρύτανης, πολύ περισσότερο γιατί με τις πράξεις του απέδειξε ότι καμία σχέση δεν έχει με την εκπαίδευση.
Παραθέτουμε απόσπασμα από ένα πρόσφατο άρθρο του Δημήτρη Πατέλη (ΠΡΙΝ 31-12-2010): «…Η υποβάθμιση της βασικής έρευνας των κοινωνικών επιστημών και της φιλοσοφίας (εννοεί στο πανεπιστήμιο) προσλαμβάνει καταστροφικές διαστάσεις. Η πολιτική που εφαρμόζει αυτή τη στρατηγική αναμόρφωσης της έρευνας, αποσκοπεί σαφώς στην ακύρωση των όποιων θεσμικά κατοχυρωμένων μηχανισμών αυτονομίας, ασυλίας και κοινωνικού ελέγχου…και στη μετάθεση αυτού του ελέγχου στην ιδιωτική σφαίρα, όπου ο μόνος «έλεγχος» είναι αυτός που ασκείται εμμέσως δια των μηχανισμών της αγοράς, δηλ. αυτός που διασφαλίζει την κυριαρχία του ισχυρότερου κεφαλαίου. Στην πορεία αυτή μετέρχονται απροκάλυπτα των πλέον αυταρχικών-πραξικοπηματικών μεθόδων, θέτοντας κυριολεκτικά από διωγμό, όχι μόνο όσους δεν υποτάσσονται σε αυτή την «μεταρρύθμιση», αλλά και εκείνα τα γνωστικά αντικείμενα που επιτρέπουν τον αναστοχασμό επί αυτών των ζητημάτων»
Τέτοιες φωνές χρειάζεται σήμερα όχι μόνο το πανεπιστήμιο αλλά συνολικά η κοινωνία μας, γι αυτό και συμπαραστεκόμαστε κατά της σχεδιαζόμενης δίωξής του με όλες μας τις δυνάμεις.
Δημοσίευση σχολίου