Κι ενώ σήμερα οι ηρωικοί απεργοί Χαλυβουργοί της Ελληνικής Χαλυβουργίας συμπληρώνουν 78 μέρες κινητοποιήσεων, η αυριανή Παναττική απεργία θα σταθεί κομβικό σημείο για την παραπέρα πορεία του αγώνα τους.
Εχει ιδιαίτερη σημασία να βρει ανταπόκριση το κάλεσμα ξεσηκωμού που απεύθυναν προς την εργατική τάξη, οι απεργοί Χαλυβουργοί, γ’ αυτό και είναι καθήκον όλων μας να συμβάλουμε στην επιτυχία της απεργίας.
Τα αφεντικά και με την αβάντα της κυβέρνησης Παπαδήμιου έχουν ξεσαλώσει. Αυτό που επιδιώκουν είναι να κάνουν τους εργάτες ένα «ομιλών εργαλείο», χωρίς δικαιώματα και με μισθούς πείνας.
Το βίντεο που παραθέτουμε –από την τηλεόραση του «902»- παρακολουθούμε τις προετοιμασίες που γίνονται ώστε η αυριανή απεργία να είναι μαζική και δυναμική στέλνωντας ένα ηχηρό μήνυμα σε εργοδότες και πολιτικό προσωπικό της Παπαδήμιας κυβέρνησης.
Τα αφεντικά και με την αβάντα της κυβέρνησης Παπαδήμιου έχουν ξεσαλώσει. Αυτό που επιδιώκουν είναι να κάνουν τους εργάτες ένα «ομιλών εργαλείο», χωρίς δικαιώματα και με μισθούς πείνας.
Το βίντεο που παραθέτουμε –από την τηλεόραση του «902»- παρακολουθούμε τις προετοιμασίες που γίνονται ώστε η αυριανή απεργία να είναι μαζική και δυναμική στέλνωντας ένα ηχηρό μήνυμα σε εργοδότες και πολιτικό προσωπικό της Παπαδήμιας κυβέρνησης.
+ σχόλια + 2 σχόλια
Για νίκη ή για διαμαρτυρία;
Την ανάγκη για ενίσχυση της «περιφρούρησης του αγώνα», επειδή «όσοι έρχονται εδώ, δεν έρχονται όλοι για το καλό μας», τόνισε ο πρόεδρος του σωματείου της Ελληνικής Χαλυβουργίας και στέλεχος του ΠΑΜΕ, στην τελευταία γενική συνέλευση του σωματείου.
Μετά από δυόμισι μήνες απεργίας, οι δυνάμεις του Περισσού «ανακαλύπτουν» εχθρούς που έρχονται με το προσωπείο του αλληλέγγυου. Ποιοι είναι αυτοί; Γιατί δεν τους κατονομάζουν; Και πώς ακριβώς προωθούν την εχθρική τους δράση; Μήπως προτείνοντας αγωνιστική αναβάθμιση, ώστε να βγει η απεργία από το τέλμα; Οταν δεν δίνεται εξήγηση, εκείνο που μένει είναι η καλλιέργεια ενός αδιόρατου φόβου στους απεργούς, που τους κάνει χειραγωγήσιμους από εκείνους που έχουν την καθοδήγηση της απεργίας.
Ποια ακριβώς είναι η αντίληψη αυτών των καθοδηγητών; «Τη μεγαλύτερη βοήθεια στον αγώνα μας, τη μεγαλύτερη πίεση σε εργοδοσία και κυβέρνηση μπορεί να την κάνει η εργατική τάξη, μέσα στα εργοστάσια και στις επιχειρήσεις. Καλές οι ευχές, η συμπάθεια και τα μεγάλα λόγια, αλλά αν η εργοδοσία και η κυβέρνηση δεν νιώσουν την ανάσα μας σε κάθε εργοστάσιο και επιχείρηση δεν πρόκειται να κάνουν πίσω», τόνισε στην ίδια ομιλία του το στέλεχος του ΠΑΜΕ!
Πραγματικά εκπληκτική θέση. Δηλαδή, αν δεν υπάρξει απεργιακό κύμα σε όλα τα εργοστάσια, μ’ άλλα λόγια αν δεν αρχίσει να τρίζει η εφαρμοζόμενη πολιτική, δεν υπάρχει περίπτωση να νικήσουν οι χαλυβουργοί! Από την πίσω πόρτα μπάζουν στην απεργία τη λογική του Περισσού, σύμφωνα με την οποία κανένας επιμέρους αγώνας δεν μπορεί να νικήσει, αν δεν αλλάξουν… οι πολιτικοί συσχετισμοί.
Γι’ αυτό και η παναττική απεργία της 17ης Γενάρη, κάθε άλλο παρά σαν απεργία αλληλεγγύης στους απεργούς της Χαλυβουργίας προβάλλεται. Το μεν ΕΚΑ βάζει ανάκατα μια σειρά θέματα, το δε ΠΑΜΕ μιλά για το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής. Τάχα «πολιτικοποιεί» τον αγώνα, όμως αυτή η πολιτικοποίηση δεν είναι παρά πισώπλατη μαχαιριά στον αγώνα των χαλυβουργών. Είναι η κλασική μέθοδος της εξαφάνισης του κύριου αιτήματος, μέσω της διάλυσής του μέσα σε μια θάλασσα γενικών αιτημάτων.
Οι χαλυβουργοί ξεκίνησαν μια απεργία για να νικήσουν. Οχι για να λειτουργήσουν σαν πόλος οργάνωσης μιας γενικότερης διαμαρτυρίας. Ομως ο Περισσός τους θέλει ως πόλο άσκησης της συνδικαλιστικής πολιτικής του κόμματός του. Ως μια εστία μόνιμης διαμαρτυρίας, γύρω από την οποία συγκεντρώνονται κομματικές και ευρύτερες δυνάμεις. Γι’ αυτό τους κρατάνε καθηλωμένους στον Ασπρόπυργο, γι’ αυτό μετατρέπουν τις εκδηλώσεις αλληλεγγύης σε κομματικές φιέστες (κουπόνια για το κόμμα μάζευαν στη μεγάλη πορεία στην Αθήνα και όχι για τους απεργούς), γι’ αυτό η απεργία έφτασε τους δυόμισι μήνες χωρίς την παραμικρή κλιμάκωση.
Πόσο ακόμα μπορεί να τραβήξει μια απεργία χωρίς κλιμάκωση; Ποιο είναι το σχέδιό τους; Να γίνονται κάποιες τοπικές απεργίες για να κινητοποιεί τις δυνάμεις του το ΠΑΜΕ; Πονάνε αυτές οι απεργίες τους καπιταλιστές; Υπάρχει μήπως προοπτική άμεσα να έχουμε δυναμικές απεργίες αλληλεγγύης που θα δημιουργήσουν πρόβλημα στους καπιταλιστές; Αφού δεν υπάρχει τέτοια προοπτική, οι χαλυβουργοί θα έπρεπε ήδη να έχουν προχωρήσει στην κλιμάκωση του δικού τους αγώνα (δεν χρειάζεται να προτείνουμε εμείς τους τρόπους, μπορούν να τους βρουν οι εργάτες αν το θελήσουν), έτσι που η απεργία τους να γίνει το πρώτο πολιτικό γεγονός στη χώρα και το σύστημα που στηρίζει τον Μάνεση ν’ αναγκαστεί να κάνει πίσω.
http://www.eksegersi.gr/article.php?issue_id=422&cat_id=33
και γιατι ρε λεβεντόπαιδο δεν δημιουργείς τις "σωστές" κινητοποιήσεις
οπως εσυ καλα γνωρίζεις αντι σαν κολαούζος εκ των υστέρων και ετσι εύκολα να μας
κανεις χοντζεικο ακτιφ.
Και για να έχουμε και καλο ρώτημα ήξερες κατα που βρίσκετε η χαλυβουργία η ακομα
καλύτερα ήξερες πριν 3 μηνες αν υπάρχει καν σωματείο εκει πονηρέ και εσυ.
Ασχολήσου με την ανασύνταξη και με δανικά αλλων δουλειά δεν γίνετε.Εδω
πριν λιγο καιρο αν εισαι σταλινο/κοντριτης ενας αλλος "σύντροφος"σου διαμαρτυρήθηκε
για την κάλυψη της δικης του Ε.Α απο αυτο εδω το μπλοκ που το δανείστηκε είπε απο την
κοντρα με τρόπο προκλητικό(η "διαμαρτυρία") ,κατα τα αλλα δεν θέλετε αποκλειστικότητες
ΥΓ
Και τι ειναι ρε οι εργάτες ηλίθιοι που τους σέρνουν ,αντε της πλάκας και της κουβέντας
καπετάν μπαρουφες.και μάλιστα ψηφιακοί
Δημοσίευση σχολίου