«Η περίοδος των μεγάλων θυσιών για τους περισσότερους συμπολίτες μας είναι ταυτόχρονα περίοδος μεγάλων "αρπαχτών" για το πολιτικό, διοικητικό σύστημα και τα συμφέροντα που εξυπηρετεί»

Όταν πριν μερικές μέρες ο διαγραμμένες απ’ την Ν.Δ βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας, Δ. Σταμάτης είπε ξεκάθαρα, -σε τηλεοπτική εκπομπή της ΕΡ3- χωρίς επιστροφές, ότι πρωτοκλασάτα στελέχη του αστικού πολιτικού σκηνικού έχουν λαδωθεί χοντρά από την «Ζήμενς» και ότι η Μέρκελ τα γνωρίζει από την κατάθεση Χριστοφοράκου και έτσι τα εκβιάζει να δεχθούν αδιαμαρτύρητα όσα γουστάρει η πολιτική του Δ’ Ράιχ, αποφύγαμε να κάνουμε ιδιαίτερο σχολιασμό. Αναρτήσαμε απλώς το βίντεο με τις δηλώσεις του –τις οποίες σημειωτέον τις έφαγε το σκοτάδι σε όλα τα ΜΜΕ.

Ξέρουμε από το παρελθόν ότι ισχύει η ρήση του μακαρίτη Κ. Καραμανλή ότι «στην πολιτική υπάρχουν πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται και πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται». Δεν είμαστε δηλαδή καθόλου αισιόδοξοι ότι κάποια στιγμή στο προσεχές μέλλον θα αποκαλυφθούν οι πραγματικές διαστάσεις με το σκάνδαλο της «Ζήμενς».


Αυτό όμως που είναι ξεκάθαρο είναι ότι την εποχή που το αστικό πολιτικό σύστημα σαπίζει και η μπόχα που εκπέμπει είναι αφόρητη ακόμα και αστοί δημοσιολόγοι, στυλοβάτες του συστήματος –για σκοπιμότητες που δεν είναι πάντα ορατές- αρχίζουν να ρίχνουν τις βολές τους στο αστικό πολιτικό κατεστημένο.
Το λέμε αυτό με αφορμή ένα άρθρο που υπογράφει ο Γιώργος Κύρτσος στην φυλλάδα του «Free Sunday». «Η περίοδος των μεγάλων θυσιών για τους περισσότερους συμπολίτες μας είναι ταυτόχρονα περίοδος μεγάλων "αρπαχτών" για το πολιτικό, διοικητικό σύστημα και τα συμφέροντα που εξυπηρετεί», γράφει χαρακτηριστικά κάνοντας αναφορά στο αλισβερίσι που έγινε μεταξύ Ζήμενς και ελλήνων «αρμοδίων» για να ρθούν σε συμβιβασμό και έτσι η πολυεθνική να μπορεί να ξαναπαίρνει δουλειές από το ελληνικό δημόσιο.

Απόσπασμα από τα γραφόμενα του Γ. Κύρτσου:

Περίπτωση, ενδεικτική της λεηλασίας του δημόσιου χρήματος και του δημόσιου συμφέροντος, είναι ο «συμβιβασμός» με την γερμανική, πολυεθνική εταιρεία Siemens. Ενώ υποτίθεται ότι η αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή έχει τεκμηριώσει ζημιά του ελληνικού Δημοσίου της τάξης των 2,5 δισ. ευρώ εξαιτίας των σκανδαλωδών και ασύμφορων συμβάσεων με τη συγκεκριμένη εταιρεία, οι εκπρόσωποι του συστήματος εξουσίας δέχτηκαν να κλείσουν την υπόθεση χωρίς οικονομικό όφελος ή αποζημίωση υπέρ της ελληνικής πλευράς.

 Αυτοί που έσπευσαν να κουκουλώσουν το σκάνδαλο διαφημίζουν ανύπαρκτες, όπως αποδεικνύεται, αποζημιώσεις που θα καταβάλει η Siemens στο ελληνικό Δημόσιο, ύψους 270 εκατ. ευρώ.
Τα 100 εκατομμύρια αναλογούν σε υποτιθέμενη δέσμευση για χρηματοδότηση της μητρικής εταιρείας προς την ελληνική θυγατρική, η οποία βέβαια δεν έχει καμία σχέση με το ταμείο του ελληνικού Δημοσίου. Τα 80 εκατομμύρια αφορούν συμψηφισμό απαιτήσεων της γερμανικής πολυεθνικής από το ελληνικό Δημόσιο με απαιτήσεις της ελληνικής πλευράς, ουσιαστικά δηλαδή συμψηφίζεται η οικονομική ζημιά του σκανδάλου με απαιτήσεις των Γερμανών υπευθύνων για το σκάνδαλο!
Τέλος, τα υπόλοιπα 90 εκατ. ευρώ της δήθεν αποζημίωσης αφορούν αδιευκρίνιστη «παροχή προς το ελληνικό Δημόσιο για τη χρηματοδότηση φορέων και δραστηριοτήτων του». Το πιθανότερο είναι να πρόκειται για παροχή συμβουλών και τεχνογνωσίας, που δεν έχει καμία σχέση με την κάλυψη της ζημιάς που προκλήθηκε από το μεγάλο σκάνδαλο.

Όλα δείχνουν ότι έχουμε μπροστά μας μια δικομματική «αρπαχτή», ανάλογη με εκείνη που οργανώθηκε την περίοδο της «οικουμενικής» κυβέρνησης Ζολώτα γύρω από το ζήτημα των προμηθειών τηλεπικοινωνιακού υλικού.