Από την εφημερίδα "Δράση"
Καμιά αναμονή, καμιά συμμετοχή!
Τα εκλογικά αποτελέσματα, η μεγάλη αποστοίχιση από τα κόμματα όπως και το υψηλό ποσοστό αποχής, καταδεικνύουν την αποσύνθεση του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος. Ένα σύστημα που ήταν έτσι κι αλλιώς ξεγυμνωμένο εδώ και χρόνια, αφού κατέρρευσαν και οι τελευταίες αυταπάτες περί αστικής διαχείρισης της κρίσης, και εγκαθίδρυσε ένα γενικευμένο «καθεστώς εξαίρεσης», είναι πλέον φανερά ξένο και εχθρικό προς τα συμφέροντα και τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας.
Η αποσύνθεση αυτή δεν είναι, βέβαια, αποτέλεσμα των εκλογών ή των κομματικών εκλογικών τακτικών, αλλά το αποτέλεσμα μιας πολύχρονης πορείας αγώνων, συγκρούσεων, εγχειρημάτων αυτοοργάνωσης, και μαχητικής αντιπαράθεσης με το καθεστώς της κοινωνικής λεηλασίας. Οι ανατροπές των πολιτικών συσχετισμών γίνονται στο δρόμο, με την άμεση δράση, και την προσπάθεια κοινωνικής αυτοθέσμισης, και όχι με τις κάλπες και τις κομματικές εξαγγελίες.
Σήμερα, το «άντρο της δημοκρατίας», η Βουλή, είναι πλέον εξόφθαλμα, και με την είσοδο της Χρυσής Αυγής και του Καμμένου, μια μάζωξη ξεπεσμένων υπαλλήλων της οικονομικής ολιγαρχίας, φασιστών, μαφιόζων, νταβατζήδων, και κάθε είδους αποβράσματος, με την Αριστερά ως τελευταίο άλλοθι αυτού του αντιδημοκρατικού εκτρώματος.
Η ενίσχυση του ακροδεξιού και φασιστικού ρεύματος δεν ήταν, φυσικά, κεραυνός εν αιθρία. Είναι αποτέλεσμα μακρόχρονης και συνειδητής εκτροφής του από όλες τις δυνάμεις του συστήματος (κράτος, κόμματα, ΜΜΕ), και κυρίως της υιοθέτησης και προβολής των αντικοινωνικών, ρατσιστικών, αντιμεταναστευτικών, απάνθρωπων προταγμάτων του από το σύνολο του αστικού πολιτικού δυναμικού, όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στην πράξη (στρατόπεδα συγκέντρωσης, αντιμεταναστευτικά πογκρόμ, γιγάντωση και αυταρχικοποίηση των μηχανισμών ασφάλειας, επιτήρησης και καταστολής, επίθεση σε κάθε αντίσταση και αγώνα). Σε αυτό συνέβαλε και μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς, το οποίο επένδυσε λαϊκίζοντας σε έναν εθνικοπατριωτικό λόγο και πλαίσιο (“κατοχή”, “επιβολή των ξένων”, “εθνική ανάπτυξη”, “επιστροφή στη δραχμή”, κ.ά.) που επικοινωνεί με εθνικιστικές και ρατσιστικές αντιλήψεις, και αξιοποιείται νομιμοποιητικά από την ακροδεξιά.
Παρατηρούμε το αστικό πολιτικό σύστημα να επιχειρεί να ενσωματώσει τη λαϊκή βούληση για αλλαγή της κατάστασης που “επένδυσε” στην ενίσχυση της Αριστεράς, αξιοποιώντας τον “αριστερό κυβερνητισμό”, ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ, ως όχημα για τη διαμόρφωση μιας νέας σοσιαλδημοκρατικής “λύσης”, εκτόνωσης της ριζοσπαστικοποίησης των λαϊκών διαθέσεων και “εθνικής” αναδιαπραγμάτευσης της θέσης της χώρας στην Ε.Ε. και στην παγκόσμια οικονομία. Είναι σαφές ότι οι διάφοροι κυβερνητικοί συνδυασμοί που έχουν πέσει στο τραπέζι, και που θα επιδιωχθεί να συγκροτηθούν μέσω ίσως και επόμενων εκλογών, δεν αποσκοπούν στην πραγματική αλλαγή της κατάστασης και τη ριζική βελτίωση της θέσης των εργαζομένων-ανέργων, των συνταξιούχων και της νεολαίας. Αντίθετα, είναι άλλη μια προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της ανταγωνιστικότητας της “εθνικής οικονομίας”, την αναστήλωση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, και την επιστροφή στην “ομαλότητα” της εκμετάλλευσης, της κοινοβουλευτικής απάτης, και της ολιγαρχίας του πλούτου.
Στον αντίποδα όλων αυτών, αν κάτι γίνεται πια επιτακτικά αναγκαίο, αλλά και δυνατό περισσότερο από ποτέ, είναι η πλήρης ρήξη με αυτό το θίασο των εξουσιαστών, η αποδόμηση όλων των τελετουργικών του (όπως οι εκλογές), η μη αναγνώριση οποιασδήποτε κυβέρνησης απορρέει από εκεί -με οποιοδήποτε συνδυασμό και μορφή-, και η διεκδίκηση άσκησης της πολιτικής από την ίδια την κοινωνία, με μορφές αυτοκυβέρνησης και αμεσοδημοκρατικών αντιθεσμών.
Η αυτοθέσμισή μας, με άμεση δημοκρατία, αλληλεγγύη, ισότητα, συνεργατικότητα, σε κάθε χώρο δουλειάς, τόπο κατοικίας, τομέα παιδείας, υγείας, και πολιτισμού, είναι ο μόνος δρόμος για να ξεκόψουμε οριστικά από το φαύλο κύκλο της καταστροφικής καθεστωτικής πολιτικής όλων των επίδοξων κυβερνητών μας.
Το μνημόνιο είναι αποτέλεσμα των επιλογών της καπιταλιστικής κυριαρχίας και της απαθούς και ατομικιστικής κοινωνίας. Δεν καταργείται με την εναπόθεση της τύχης μας στην αλλαγή των κοινοβουλευτικών συσχετισμών, αλλά με διαρκή και αυτόνομο αγώνα, δημιουργία αντιδομών, περιφρούρησή τους από κράτος και κεφάλαιο, και εν τέλει έξοδο από τον καπιταλισμό (ως φαντασιακό, τρόπο θέσμισης της κοινωνικής ζωής, τρόπο παραγωγής). Αυτές θα είναι και το μοναδικό ανάχωμα στον εκφασισμό της κοινωνίας και τον κοινοβουλευτικό ή μη ολοκληρωτισμό, η πραγματική κίνηση ατομικής και κοινωνικής χειραφέτησης που μπορεί να ανασυγκροτήσει τη ζωή μας με ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Η απαλλαγή μας από το καθεστώς της κοινωνικής λεηλασίας, τη δαμόκλειο σπάθη του χρέους, τη “φυλακή των λαών” της Ε.Ε., την καπιταλιστική βαρβαρότητα, μπορεί να γίνει μόνο στα οδοφράγματα.
Άμεση Δημοκρατία-Κοινωνική Επανάσταση!
εργατική εφημερίδα ΔΡΑΣΗ
Τα εκλογικά αποτελέσματα, η μεγάλη αποστοίχιση από τα κόμματα όπως και το υψηλό ποσοστό αποχής, καταδεικνύουν την αποσύνθεση του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος. Ένα σύστημα που ήταν έτσι κι αλλιώς ξεγυμνωμένο εδώ και χρόνια, αφού κατέρρευσαν και οι τελευταίες αυταπάτες περί αστικής διαχείρισης της κρίσης, και εγκαθίδρυσε ένα γενικευμένο «καθεστώς εξαίρεσης», είναι πλέον φανερά ξένο και εχθρικό προς τα συμφέροντα και τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας.
Η αποσύνθεση αυτή δεν είναι, βέβαια, αποτέλεσμα των εκλογών ή των κομματικών εκλογικών τακτικών, αλλά το αποτέλεσμα μιας πολύχρονης πορείας αγώνων, συγκρούσεων, εγχειρημάτων αυτοοργάνωσης, και μαχητικής αντιπαράθεσης με το καθεστώς της κοινωνικής λεηλασίας. Οι ανατροπές των πολιτικών συσχετισμών γίνονται στο δρόμο, με την άμεση δράση, και την προσπάθεια κοινωνικής αυτοθέσμισης, και όχι με τις κάλπες και τις κομματικές εξαγγελίες.
Σήμερα, το «άντρο της δημοκρατίας», η Βουλή, είναι πλέον εξόφθαλμα, και με την είσοδο της Χρυσής Αυγής και του Καμμένου, μια μάζωξη ξεπεσμένων υπαλλήλων της οικονομικής ολιγαρχίας, φασιστών, μαφιόζων, νταβατζήδων, και κάθε είδους αποβράσματος, με την Αριστερά ως τελευταίο άλλοθι αυτού του αντιδημοκρατικού εκτρώματος.
Η ενίσχυση του ακροδεξιού και φασιστικού ρεύματος δεν ήταν, φυσικά, κεραυνός εν αιθρία. Είναι αποτέλεσμα μακρόχρονης και συνειδητής εκτροφής του από όλες τις δυνάμεις του συστήματος (κράτος, κόμματα, ΜΜΕ), και κυρίως της υιοθέτησης και προβολής των αντικοινωνικών, ρατσιστικών, αντιμεταναστευτικών, απάνθρωπων προταγμάτων του από το σύνολο του αστικού πολιτικού δυναμικού, όχι μόνο στα λόγια, αλλά και στην πράξη (στρατόπεδα συγκέντρωσης, αντιμεταναστευτικά πογκρόμ, γιγάντωση και αυταρχικοποίηση των μηχανισμών ασφάλειας, επιτήρησης και καταστολής, επίθεση σε κάθε αντίσταση και αγώνα). Σε αυτό συνέβαλε και μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς, το οποίο επένδυσε λαϊκίζοντας σε έναν εθνικοπατριωτικό λόγο και πλαίσιο (“κατοχή”, “επιβολή των ξένων”, “εθνική ανάπτυξη”, “επιστροφή στη δραχμή”, κ.ά.) που επικοινωνεί με εθνικιστικές και ρατσιστικές αντιλήψεις, και αξιοποιείται νομιμοποιητικά από την ακροδεξιά.
Παρατηρούμε το αστικό πολιτικό σύστημα να επιχειρεί να ενσωματώσει τη λαϊκή βούληση για αλλαγή της κατάστασης που “επένδυσε” στην ενίσχυση της Αριστεράς, αξιοποιώντας τον “αριστερό κυβερνητισμό”, ιδιαίτερα του ΣΥΡΙΖΑ, ως όχημα για τη διαμόρφωση μιας νέας σοσιαλδημοκρατικής “λύσης”, εκτόνωσης της ριζοσπαστικοποίησης των λαϊκών διαθέσεων και “εθνικής” αναδιαπραγμάτευσης της θέσης της χώρας στην Ε.Ε. και στην παγκόσμια οικονομία. Είναι σαφές ότι οι διάφοροι κυβερνητικοί συνδυασμοί που έχουν πέσει στο τραπέζι, και που θα επιδιωχθεί να συγκροτηθούν μέσω ίσως και επόμενων εκλογών, δεν αποσκοπούν στην πραγματική αλλαγή της κατάστασης και τη ριζική βελτίωση της θέσης των εργαζομένων-ανέργων, των συνταξιούχων και της νεολαίας. Αντίθετα, είναι άλλη μια προσπάθεια για την ανασυγκρότηση της ανταγωνιστικότητας της “εθνικής οικονομίας”, την αναστήλωση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, και την επιστροφή στην “ομαλότητα” της εκμετάλλευσης, της κοινοβουλευτικής απάτης, και της ολιγαρχίας του πλούτου.
Στον αντίποδα όλων αυτών, αν κάτι γίνεται πια επιτακτικά αναγκαίο, αλλά και δυνατό περισσότερο από ποτέ, είναι η πλήρης ρήξη με αυτό το θίασο των εξουσιαστών, η αποδόμηση όλων των τελετουργικών του (όπως οι εκλογές), η μη αναγνώριση οποιασδήποτε κυβέρνησης απορρέει από εκεί -με οποιοδήποτε συνδυασμό και μορφή-, και η διεκδίκηση άσκησης της πολιτικής από την ίδια την κοινωνία, με μορφές αυτοκυβέρνησης και αμεσοδημοκρατικών αντιθεσμών.
Η αυτοθέσμισή μας, με άμεση δημοκρατία, αλληλεγγύη, ισότητα, συνεργατικότητα, σε κάθε χώρο δουλειάς, τόπο κατοικίας, τομέα παιδείας, υγείας, και πολιτισμού, είναι ο μόνος δρόμος για να ξεκόψουμε οριστικά από το φαύλο κύκλο της καταστροφικής καθεστωτικής πολιτικής όλων των επίδοξων κυβερνητών μας.
Το μνημόνιο είναι αποτέλεσμα των επιλογών της καπιταλιστικής κυριαρχίας και της απαθούς και ατομικιστικής κοινωνίας. Δεν καταργείται με την εναπόθεση της τύχης μας στην αλλαγή των κοινοβουλευτικών συσχετισμών, αλλά με διαρκή και αυτόνομο αγώνα, δημιουργία αντιδομών, περιφρούρησή τους από κράτος και κεφάλαιο, και εν τέλει έξοδο από τον καπιταλισμό (ως φαντασιακό, τρόπο θέσμισης της κοινωνικής ζωής, τρόπο παραγωγής). Αυτές θα είναι και το μοναδικό ανάχωμα στον εκφασισμό της κοινωνίας και τον κοινοβουλευτικό ή μη ολοκληρωτισμό, η πραγματική κίνηση ατομικής και κοινωνικής χειραφέτησης που μπορεί να ανασυγκροτήσει τη ζωή μας με ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Η απαλλαγή μας από το καθεστώς της κοινωνικής λεηλασίας, τη δαμόκλειο σπάθη του χρέους, τη “φυλακή των λαών” της Ε.Ε., την καπιταλιστική βαρβαρότητα, μπορεί να γίνει μόνο στα οδοφράγματα.
Άμεση Δημοκρατία-Κοινωνική Επανάσταση!
εργατική εφημερίδα ΔΡΑΣΗ
+ σχόλια + 4 σχόλια
Ήμαρτον, η άρνηση της πραγματικότητας, ότι φρασεολογία και να χρησιμοποιεί, δεν είναι επαναστατική στάση είναι απλα ηλιθιότητα. Έχουμε μπροστά μας μια απρόσμενη προοπτική, ένα λαό (ναι δε φοβάμαι να χρησιμοποιήσω τη λέξη) σε αναβρασμό που έχοντας ξαναβρεί την ελπίδα και την αυτοπεποίθησή του, θέλει να ξαναπάρει τα πράγματα στα χέρια του. Μέ όχημα το ΣΥΡΙΖΑ και εργαλείο της εκλογές αμφισβητεί τα στερεότυπα και τους μονόδρομους και ξαναγίνεται πολιτικό ον. Αυτές και οι επόμενες εκλογές, όσο και να μην ταιριάζει στις μέχρι χτες αναλύσεις μας, μοιάζουν με κοινωνική εξέγερση. Ξέρω όλες τις «αριστερές λέξεις» που μπορεί να μου προσάψει κανείς με αυτά που λέω (μικροαστός, ρεφορμιστής, σοσιαλδημοκράτης, οπορτουνιστής, κλπ, κλπ) αλλά σας καλώ να θυμηθείτε πως νιώσατε όταν βγήκαν τα exit poll και αν αυτά τα αποτελέσματα δεν ήταν στην Ελλάδα αλλά σε μια άλλη χώρα (Ισπανία, Πορτογαλία), αν θα κάνατε την ίδια κριτική και αν θα καλούσατε σε αποχή από τις εκλογές;
"Εξέγερση της κάλπης"=κάλπικη εξέγερση...
''Μέ όχημα το ΣΥΡΙΖΑ και εργαλείο της εκλογές αμφισβητεί τα στερεότυπα και τους μονόδρομους και ξαναγίνεται πολιτικό ον'' ανωνυμε ψευδωνυμο δεν εβαλες οπως ''πολιτικως ηλιθιος''! ο λαος εγινε πολιτικο υποκειμενο στις πλατειες κ στις απεργιες κ στις γειτονιες! πουθενα αλλου! επομενο βημα η καταργηση του καπιταλισμου κ του κρατισμου ως καθημερινη πραξη! πλεον δεν σωζεται ο καπιταλισμος - ξεπερνιεται/ανατρεπεται! αυτη η καταστροφικη πρακτικη κ ιδεολογια για τον ανθρωπο κ τη φυση
πανέξυπνε εξεγερμένε φίλε μου...επειδή ακριβώς έχω επιλέξει να είμαι στις πλατείες, στις συνελεύσεις γειτονιάς, στις πορείες, τις απεργίες και τις συγκρούσεις επετρεψέ μου να έχω εικόνα πόσοι και ποιοί πολιτικοποιήθηκαν και δραστηριοποιούντε με συνέπιεα μέσα από αυτές τις δομές (ή αντιδομές αν προτιμάς). Δεν απαξιώνω τίποτα, και εγώ πιστεύω ότι οι συνελευσεις γειτονιάς, οι επιτροπές ανέργων και οι παρόμοιες πρωτοβουλίες είναι ότι πιο ελπιδοφόρο συμβαίνει στη κοινωνία. Επέτρεψέ μου όμως να μπορώ να σκεφτώ και λίγο έξω απο το politically correct του χώρου μας. Ο δογματισμός όπως και ο σεχταρισμός ξέρεις δεν είναι προνόμιο του ΚΚΕ, ευδοκιμεί και σε άλλους χώρους και ιδίως σε αυτούς που αρέσκοντε να βάζουν πολλά "αυτο" και "αντι" όταν μιλανε για τον εαυτό τους. Δεν μπορώ να προβλέψω που θα καταλήξει η ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά βλέποντας τη λυσαλέα επίθεση που δέχεται συμπεραίνω ότι αυτή τη στιγμή είναι ότι πιο επικυνδυνο για κάθε είδους εξουσία σε αυτόν το τόπο και όχι μόνο. Δεν είμαι μέλος καμίας συνιστώσας του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε θα γίνω, αλλά αν χάρη σε αυτόν και τις κυβερνητικές του "ψευδαισθήσεις" (ναι τα έχω πει και εγώ αυτά) μπορούμε στο επόμενο διάστημα απο εκεί που δε ξέραμε τι να πρωτουπερασπιστούμε, να περάσουμε στην αντεπίθεση, θα τον στηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις.
Δημοσίευση σχολίου