Η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ (The
unanimous Declaration of the thirteen united States of America) ήταν η
ιδρυτική διακήρυξη ανεξαρτητοποίησης δεκατριών Πολιτειών της Αμερικής από την αποικιοκρατία
των Βρετανών. Την έγραψε ο Τόμας Τζέφερσον και εγκρίθηκε γύρω στις 2 Αυγούστου
1776 (συμβολικά όμως στις 4 Ιουλίου 1776) από το Κογκρέσο. Θεωρείται ως η πράξη
ίδρυσης του κράτους των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.Στις ίδιες της ΗΠΑ τόσο η εγκληματικότητα, όσο και η φτώχια μαστίζουν μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Είναι ειρωνεία, το πιο δυνατό κράτος στον κόσμο, να κόπτεται δήθεν για τη ζωή των Αμερικάνων σε άλλα κράτη, ενώ στο εσωτερικό στρατιές αστέγων τρέφονται από τα σκουπίδια.
Η ισχυρότερη οικονομία του κόσμου με άνω από 15 τρις $ ΑΕΠ, με κατά κεφαλήν εισόδημα περίπου 50,000 $, προσφέρει ιατρικές υπηρεσίες και αγαθά μόνο σε όσους έχουν χρήματα.
Οι πλούσιοι φυσικοί πόροι είναι στα χέρια ελαχίστων εταιριών, οι οποίες ασκούν τεράστια επιρροή στην πολιτική με τη χρηματοδότηση των υποψηφίων τόσο του δημοκρατικού, όσο και του Ρεπουμπλικανικού κόμματος.
Στην εξωτερική τους πολιτική οι ΗΠΑ εφαρμόζουν τον ιμπεριαλισμό – οικονομικό επεκτατισμό. Στο όνομα της ελευθερίας της αγοράς και του εμπορίου, επιτρέπουν παρεμβάσεις στα εσωτερικά χωρών, δημιουργία προτεκτοράτων με κυβερνήσεις μαριονέτες, χρηματοδότηση και διπλωματική στήριξη δικτατορικών καθεστώτων, διευκόλυνση πραξικοπημάτων όταν ηγέτες χωρών είναι αντίθετοι σ αυτούς κλπ.
Οι πρόσφατες αποκαλύψεις για τη δολοφονία του Αραφάτ μάλλον με τη χρήση ραδιενεργού πολωνίου, δείχνουν ότι οι ενέργειες αποσταθεροποίησης καθεστώτων και δολοφονίες ηγετών είχαν υιοθετηθεί από τη CIA πολύ πριν από την επίσημη παραδοχή τους μετά την 11η Σεπτεμβρίου.
Η αρρώστια του Τσάβες οι απόπειρες δολοφονίας του Κάστρο, ο θάνατος του Μιλόσεβιτς όταν κατέρρευσε το κατηγορητήριο, τα «ατυχήματα» λατινοαμερικανών αρχηγών και πολλά άλλα, φανερώνουν ότι ηθική και εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ είναι πράγματα αντίθετα.
Τα δόγματα Μονρόε, Τρούμαν, Κίσινγκερ κλπ είναι οι διαδοχικές εκφράσεις της ίδιας πολιτικής, του αλαζονικού ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού. Ακόμα και σήμερα, που αρχίζει στις ΗΠΑ να παρουσιάζεται μια αναδίπλωση και σκεπτικισμός, όσον αφορά τις στρατιωτικές επεμβάσεις, επί της ουσίας δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα.
Με εξαίρεση την εποχή του απομονωτισμού, οι ΗΠΑ θεωρούν ότι, για την προάσπιση των συμφερόντων των πολυεθνικών, μπορούν να μεταχειριστούν οποιοδήποτε μέσο ακόμα και στρατιωτικό, προκειμένου να ελέγχουν το φυσικό πλούτο των κρατών.
Η οποιαδήποτε «υποχώρηση» απ τον πόλεμο γίνεται όταν αυτός κρίνεται ασύμφορος, δηλαδή όταν τα έξοδα υπερβούν τα έσοδα. Έτσι ο ηρωικός αγώνας του λαού του Βιετνάμ, η επέμβαση της Κίνας στον πόλεμο της Κορέας, τα χτυπήματα του Ιρακινού και Αφγανικού λαού εξανάγκασαν τους αλαζόνες Αμερικανούς σε υποχωρήσεις και συμβιβασμούς.
Ακόμα και τότε όμως πριν φύγουν φρόντισαν να καταστρέψουν τα πάντα πίσω τους, ώστε να μην μπορεί κάποια άλλη δύναμη να χρησιμοποιήσει τους φυσικούς πόρους.
Είναι απίστευτα υποκριτικό, ότι ζητάνε από το Ιράν να μην αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Όπως όλοι γνωρίζουμε, τα πυρηνικά όπλα τα ανακάλυψαν πρώτοι αυτοί. Και πρώτες οι ΗΠΑ μόλυναν τον κόσμο με τη θανατηφόρα ραδιενέργεια χτυπώντας αμάχους στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Θα έπρεπε λοιπόν εφόσον δε θέλουν πυρηνικά πρώτον να αφοπλιστούν οι ίδιοι και δεύτερο να ζητήσουν και από τους συμμάχους τους να καταστρέψουν τις πυρηνικές βόμβες και κεφαλές.
Το Ισραήλ, η Ινδία, το Πακιστάν, η Γαλλία, η Μ. Βρετανία, είναι κράτη που επίσης έχουν μαζί με τις ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα τέτοια όπλα. Παρόλα αυτά, μόνο για τα πυρηνικά της Β. Κορέας και τα μελλοντικά του Ιράν κάνουν λόγο οι Αμερικανοί.
Ο ηγεμονισμός των ΗΠΑ μπορεί να σταματήσει. Όπως οι αρχαίοι Αθηναίοι, στηρίζουν τη δύναμή τους κυρίως στο ΝΑΤΟ τη «συμμαχία» δηλαδή, που εξαναγκάζει τα κράτη δορυφόρους να συμμετέχουν στο βιασμό και την καταστροφή των λαών.
Η ανεξαρτησία των κρατών, η συνεργασία μεταξύ τους είναι αντίθετες και επικίνδυνες για τις ΗΠΑ και τις πολυεθνικές όπλων. Η τακτική διαίρει και βασίλευε είναι αυτή που χρησιμοποιείται κατά κόρον. Η Κύπρος, το Αιγαίο είναι λίγα μόνο παραδείγματα του τρόπου δράσης των ιμπεριαλιστών.
Οι Αμερικάνοι και οι Γερμανοί μας αντιμετωπίζουν ως αποικίες και κοιτάνε τα συμφέροντα τους. Δεν είναι καιρός να κοιτάξουμε και εμείς τα συμφέροντα του λαού μας;
Να ευχηθούμε σήμερα, οι ΗΠΑ να πάρουν τη θέση που τις αξίζει στην ιστορία, δίπλα στη Ρώμη του Νέρωνα και του Καλιγούλα, στην αυτοκρατορία του Αττίλα, ή το τρίτο Ράιχ του Αδόλφου.
Δημοσίευση σχολίου