Διαβάζοντας την ανάρτησή μας «Δεκέμβρης του ’44: Ωμή ανάλυση της αστικής πολιτικής από τον Γ. Παπανδρέου», γνωστός σύντροφος θυμήθηκε μια χαρακτηριστική δήλωση του Παπατζή του πρεσβύτερου στο Γύθειο το 1947, μετά τη δολοφονία εκεί των κρατούμενων αγωνιστών. Μας την έστειλε παραπέμποντάς μας στο περίφημο βιβλίο του Αρίστου Καμαρινού Ο ΕΜΦΥΛΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ (εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή) όπου την βρήκαμε στη σελίδα 185.
Γράφει ο Αρίστος Καμαρινός:
Μετά τη δολοφονία των κρατουμένων στις φυλακές Γυθείου στις 21/3/1947 από τους συμμορίτες του Μπαθρέλου, επισκέφτηκε το Γύθειο ο Γεώργιος Παπανδρέου και δήλωσε τα εξής, για να καθησυχάσει προφανώς τους συμμορίτες του παρακράτους της Δεξιάς, που είχαν ανησυχήσει από την παραπλανητική δήλωση της Κυβέρνησης της Αθήνας ότι θα διαλύσει τις παρακρατικές οργανώσεις:
«Εφόσον δεν έχει αποκατασταθεί η έννοια του Κράτους, η διατήρησις των παρακρατικών οργανώσεων της Δεξιάς αποτελεί εθνικήν ανάγκην. Οταν αργότερα επιτευχθεί η δημιουργία ισχυρού κράτους, αι παρακρατικαί οργανώσεις δεν θα έχουν λόγον υπάρξεως».
(Ριζοσπάστης 21/3/1947)
Άθελά μας, το μυαλό πηγαίνει σε άλλες, πιο σύγχρονες δηλώσεις. Άλλες οι εποχές, άλλες οι συνθήκες, αναλογίες ωστόσο υπάρχουν. Πρόσφατα ο υπουργός ταγματασφαλείας Δένδιας είχε δηλώσει ανενδοίαστα πως αν η αστυνομία έκανε «το έργο της», δεν θα χρειαζόταν η Χρυσή Αυγή!
Βρίσκουμε την ευκαιρία να παραθέσουμε ένα τμήμα της Εισαγωγής του σημαντικού αυτού έργου του Αρίστου Καμαρινού (οι υπογραμμίσεις δικές μας):
Για το Δεύτερο Στάδιο της τακτικής των Αγγλοαμερικανών ιμπεριαλιστών -οι στρατιωτικές επεμβάσεις τους, στη Μάχη της Αθήνας και στη μεταβαρκιζιανή περίοδο, κατά το Μονόπλευρο Εμφύλιο- θα μπορούσα πολλά να αφηγηθώ, γιατί το Τάγμα του ΕΛΑΣ στο οποίο υπηρετούσα πήρε μέρος στη «Μάχη της Αθήνας», μέχρι την ημέρα που υποχωρήσαμε. Δεν είναι όμως μέσα στο θέμα μου και γι” αυτό θα περιοριστώ να παραθέσω μόνο όσα μας είπε ο Ταξίαρχος του ΕΛΑΣ Σπύρος Τσικλητήρας, μόνιμος αντισυνταγματάρχης του στρατού προπολεμικά, όταν το Τάγμα μας έφτασε στα υψώματα του Χαϊδαρίου, για να πάρει μέρος στη Μάχη της Αθήνας.
Νομίζω ότι, μόνο απ” αυτά που μας είπε ο Τσικλητήρας, στον Τάσο Αναστόπουλο, στρατιωτικό διοικητή του Τάγματος μας, και σε μένα, ο αναγνώστης θα σχηματίσει μια, μικρή έστω, ιδέα για το δεύτερο αυτό στάδιο της τακτικής των ιμπεριαλιστών στη χώρα μας, αμέσως μετά την απελευθέρωση, το Σεπτέμβρη του 1944.
Είχαμε, οι τρεις μας, ανέβει σ” ένα ύψωμα, για να μας κατατοπίσει ο Ταξίαρχος για την αποστολή μας (ήταν γενικός διοικητής των στρατευμάτων του ΕΛΑΣ στο μεγαλύτερο τμήμα της Δυτικής Αθήνας και Πειραιά) και, αφού μας έδειξε την περιοχή των Σφαγείων, απ” όπου θα άρχιζε τη δράση του το Τάγμα μας, συνέχισε:
«…Είναι πολύ σκληρός και εξαιρετικά δύσκολος ο αγώνας που διεξάγουμε κατά των σαράντα περίπου χιλιάδων Άγγλων στρατιωτών που εισέβαλαν στη χώρα μας -νέοι κατακτητές…
…Πολύ δύσκολα αντιμετωπίζουμε το πυροβολικό τους, την αεροπορία τους και ιδιαίτερα τα 200 τανκς τους, με τα ελάχιστα μέσα που διαθέτουμε. …
Χρησιμοποιούμε μπουκάλια με βενζίνη για να κάψουμε όσα μπορέσουμε άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματά τους. …Δεν θα συναντήσετε, πιθανότατα, παρά μονάχα Άγγλους στρατιώτες να σας πολεμάνε…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΜΑΣ πατώντας εδώ.
+ σχόλια + 1 σχόλια
Ολόκληρο το αφιέρωμά σας στο Δεκέμβρη του 1944 πολύ καλό!
Δημοσίευση σχολίου