Η γοητεία της κόμπρας

 Δεν ντράπηκε ο κ. Πρετεντέρης, προκειμένου να κοροϊδέψει τη δήλωση Σκουρλέτη για νεκρούς απ’ το κρύο, να λοιδορήσει την κατάντια των Ελλήνων που δεν μπορούν να πληρώσουν για πετρέλαιο και καταφεύγουν σε αερόθερμα. Κι ύστερα απ’ τις αυξήσεις της ΔΕΗ, σε ξυλόσομπες με κίνδυνο, χα, χα να καούν ορισμένοι. Ξεχνώντας ο άνθρωπος (!) ότι ήδη τρία παιδάκια έχουν καεί επειδή κατέφυγαν στην φτώχεια της ξυλόσομπας.

Είναι να μη σου την κάτσουν τη ρετσινιά.

Πάλι «τεμπέληδες» αποκάλεσε τους Ελληνες ο κ. Στουρνάρας. Απλώς με άλλη λέξη: τζίτζικες! «Ζήσαμε για πολύ καιρό σαν τζίτζικες τώρα θα δουλέψουμε σαν μέρμηγκες», αποφάνθηκε ο σοφός αυτός άνθρωπος.

«Τεμπέληδες» μας έλεγε ο Γιωργάκης,
«τεμπέληδες» μας λέει και ο κ. Στουρνάρας. Σαν να μην πέρασε μια μέρα, ξανά μανά τα ίδια. Ξανά τα ίδια στερεότυπα. Με την ίδια αδιαντροπιά. Και την ίδια ατιμωρησία.

Θα μπορούσε να πει κανείς «κάλλιο να σου βγει το μάτι παρά το όνομα» -αν και εμάς μας έβγαλαν το όνομα για να μας βγάλουν το μάτι. Ομως η λαϊκή παροιμία δεν εξηγεί τη φράση (και τη στάση) Στουρνάρα. Την εξηγεί η προπαγάνδα.

Δεν πα-να-λεν οι έρευνες; Δεν-πα-να 'χει δημοσιευθεί κατ' επανάληψιν ότι οι Ελληνες δουλεύουν περισσότερο από τους Γερμανούς, καθώς και από τους περισσότερους άλλους Ευρωπαίους - ας λένε! Λέγε λέγε λέγε τα αντίθετα

η προπαγάνδα, πάει η αλήθεια για τυρί

Ομως έτσι κυβερνάται η Ελλάδα, με προπαγάνδα κι απειλές. Οπως από τον κ. Χατζηδάκη: «Αν καταρρεύσει η ΔΕΗ, είτε φθηνό είναι το τιμολόγιο είτε όχι, δεν θα υπάρχει καθόλου»! Ηγουν, σκάσε και κρύωνε.
Διότι υπάρχει και χειρότερο! Κι αυτό το χειρότερο κραδαίνει πάνω απ' το κεφάλι σου ο κάθε κ. Χατζηδάκης για να σου επιβάλει το χείριστο. (Να ψάξει βεβαίως για το καλύτερο ως θα όφειλε - ούτε λόγος.)

Το κακό είναι ότι όλα αυτά, ένα - ένα τα συνηθίζουμε! Οταν μας αποκάλεσε κατά πρώτον «τεμπέληδες» ο εργατικότατος Γιωργάκης υπήρξαν διαμαρτυρίες και, μετά το πρώτο σοκ, βούιξε ο τόπος.

Τώρα μας αποκαλεί το ίδιο, «τζίτζικες», ο κ. Στουρνάρας και ουδεμία έκπληξη, πόσο μάλλον διαμαρτυρία, πόσο μάλλον οργή.

Κάτι σαν ένα διαρκές «καλά Χριστούγεννα» μέσα μας με την έννοια της παραίτησης, της απογοήτευσης. Βεβαίως έχει και η απογοήτευση τη γοητεία της. Τη γοητεία της κόμπρας...

Του Στάθη - "Real news"