ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ 11/12/12
Ο Γ. Ρούσης με το νέο βιβλίο του παρεμβαίνει πολιτικά στις εξελίξεις και στις διεργασίες της αριστεράς και δημιουργεί ήδη “αναταράξεις’.
Αυτό οφείλεται, κατά τη γνώμη μου, στο ότι επιχειρεί -και κατορθώνει- να συμβάλει ουσιαστικά και προωθητικά, στη συζήτηση για τη διαμόρφωση ενός επαναστατικού σχεδίου ανατροπής του καπιταλισμού στην εποχή της μεγαλύτερης δομικής κρίσης του και ενός πολιτικού προγράμματος αντιμετώπισης της κανιβαλικής στρατηγικής επίθεσής του στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα.
Μια συζήτηση που απασχολεί όλους τους μαχόμενους αριστερούς και είναι ανάγκη να
«απελευθερωθεί» από τα όποια ιδεολογικά και πολιτικά δεσμά την καθηλώνουν.
Αυτό το επιτυγχάνει αξιοποιώντας την ανατρεπτική σκέψη του Γκράμσι, και
αναδείχνοντας την ουσία του “πολέμου θέσεων” ως δρόμου για την επανάσταση. Σε
αντιπαράθεση με το ρεφορμιστικό “τρόπο χρήσης” του Γκράμσι. Τον “πόλεμο
θέσεων” για την επαναστατική ανατροπή, οι ευρωκομμουνιστές τον υποβάθμισαν σε
τακτική για την κατάκτηση θέσεων εντός των θεσμών του αστικού κρατικού πολιτικού
συστήματος-στους Δήμους και την κυβέρνηση- και σε θεωρία για το λεγόμενο
ειρηνικό πέρασμα στο σοσιαλισμό.
Αυτό πήρε μεγάλες διαστάσεις και στη χώρα μας, ιδιαίτερα τις δεκαετίες του ’70 και
του ’80. Με αυτοκριτικό τρόπο να υπογραμμίσουμε ότι το παραδοσιακό ΚΚ με το
δογματισμό και τη θεωρητική του φτώχεια αδυνατούσε να αξιοποιήσει ανατρεπτικά τη
σκέψη του Γκράμσι.
Σήμερα είναι πολιτικά αναγκαίο να ανακαλύψουμε- μελετήσουμε τον Γκράμσι.
Την επεξεργασία του για την επαναστατική ανατροπή του κράτους σε αντιπαράθεση
με τον κοινοβουλευτικό δρόμο. Την ανάδειξη της εργατικής τάξης ως της βασικής
επαναστατικής δύναμης ανατροπής και ηγετικής δύναμης στο ευρύτερο μέτωπο κατά
του καπιταλισμού.
Το πώς συνδυάζει, με όποιες αντιφάσεις και κενά, την επαναστατική στρατηγική με τη
μάχιμη πολιτική παρέμβαση.
Τον Γκράμσι, που έδινε όλες τις δυνάμεις του για την οικοδόμηση αυτοτελούς
επαναστατικού κομμουνιστικού κόμματος, ως σύγχρονου Ηγεμόνα, σε διαχωρισμό και
ρήξη με το ρεφορμιστικό σοσιαλιστικό Κόμμα, με την παρέμβασή του στα
εργοστασιακά συμβούλια του Τορίνο με το Ordine Nuovo.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΜΑΣ
+ σχόλια + 2 σχόλια
«Ο ρόλος της αριστεράς δεν είναι να αναλάβει, με ανάθεση, την ανατροπή». Πολύ σωστή αυτή η κουβέντα
“κοντά στον Τσε Γκεβάρα, εμείς πρέπει να τιμήσουμε στο πρόσωπο του Άρη του Βελουχιώτη και το ρεύμα εκείνο που, αδύνατο και μειοψηφικό τότε αλλά συγκλονιστικό, διεκδικούσε όλη την εξουσία για το επαναστατικό κίνημα. Το ρεύμα εκείνο που είναι ανάγκη σήμερα να γίνει ηγεμονικό, να φέρει στο προσκήνιο τις τάσεις ανατροπής απέναντι στο δογματισμό και τη διαχείριση, αναδεικνύοντας τις τάσεις χειραφέτησης απέναντι στην υποταγή.” ΑΨΟΓΟΣ!!!
Δημοσίευση σχολίου