ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΑΜΕΣΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΠΡΟΣ ΚΚΕ ΕΠΙΚΡΙΤΗ ΜΟΥ
Μέσα σε λίγες μέρες είχα την τιμή να επικρίνει, για δεύτερη φορά ο Ριζοσπάστης (Πέμπτη 3 Γενάρη ), και με διαφορετική τούτη τη φορά υπογραφή, ένα άρθρο μου στην «Εφημερίδα των Συντακτών».
Επωνύμως λοιπόν όπως πάντα, και για μην μπορεί κανείς να με κατηγορήσει ότι αυθαιρετώ , επισημαίνω μέσα σε αυτό το άρθρο , σε παρενθέσεις και με έντονους χαρακτήρες τις αυθαιρεσίες μέσω των οποίων επιχειρεί να στηρίξει την επιχειρηματολογία του.
Γράφει λοιπόν :
«Απέναντι σ' αυτήν την επιστημονική, από την άποψη της κοσμοθεωρίας του μαρξισμού - λενινισμού, επεξεργασία της στρατηγικής του ΚΚΕ, και με αφορμή τις Θέσεις της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο, αναπτύσσονται διάφορες θεωρίες ως προς τη συγκέντρωση των δυνάμεων της επανάστασης, τη διαμόρφωση της συνείδησης της εργατικής τάξης.
(Η θέση μου για την αναγκαιότητα ενός αντικαπιταλιστικού-αντιιμπεριαλιστικού μετώπου δεν διατυπώθηκε απ’ αφορμή τις θέσεις για το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ, οι οποίες αντιμετωπίζονται ως το κέντρο του κόσμου. Τη θέση μου αυτή την υποστήριξα δημόσια κατά τη διάρκεια της εκλογικής καμπάνιας, και την αναλύω διεξοδικά στο βιβλίο μου «Από την κρίση στην επανάσταση-πόλεμος θέσεων-το οποίο κυκλοφόρησε πριν από τις θέσεις του ΚΚΕ.)
`Πρόσφατα, για παράδειγμα, εμφανίστηκε στην αστική αρθρογραφία (Ο χαρακτηρισμός ως αστικής αρθογραφίας επειδή το άρθρο μου δημοσιεύτηκε στην «Εφημερίδα των Συντακτών», είναι αυθαίρετος στο βαθμό που δεν χαρακτηρίζεται ως αστική αρθογραφία και το άρθρο του Μάκη Μαϊλη στη ίδια αστική εφημερίδα λίγες μέρες μετά, και οι συνεντεύξεις της γενικής γραμματέως της ΚΕ στον αστικό τύπο.)
«Η αντικαπιταλιστική αντιιμπεριαλιστική διέξοδος - προϋπόθεση της όποιας προοδευτικής μεταρρύθμισης - μπορεί να δείξει πιο άμεσα στην πράξη ότι υπάρχει ένας άλλος δρόμος που να βελτιώνει αντί να επιδεινώνει την κατάσταση των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει ότι η άρνηση της άρνησης (του καπιταλισμού - ιμπεριαλισμού) μπορεί να γίνει πιο εύκολα και άμεσα αποδεκτή από την κοινή συνείδηση απ' ό,τι η θέση του σοσιαλισμού διότι ο μεν καπιταλισμός αποτελεί το Είναι των ανθρώπων ο δε σοσιαλισμός το δέον Είναι τους, το οποίο μάλιστα δεν υπάρχει για την ώρα πουθενά».
Το πρώτο ζήτημα που θέτει η συγκεκριμένη άποψη ότι πρέπει στην εργατική τάξη να δώσουμε μια αντικαπιταλιστική διέξοδο ως προϋπόθεση της όποιας προοδευτικής μεταρρύθμισης, επειδή δεν υπάρχει ο σοσιαλισμός! (Διπλή αυθαιρεσία. 1.Παραβλέπεται κουτοπόνηρα η αντιιμπεριαλιστική πτυχή της πρότασης μου 2. Η εκ μέρους μου υποστήριξη της άποψης ότι η μη ύπαρξη στην πράξη του σοσιαλισμού τον καθιστά πιο δύσκολα αποδεκτό από ευρύτερες μάζες, μεταφράζεται αυθαίρετα σε πρόταση μου για αντικαπιταλιστική-αντιιμπεριαλιστική διέξοδο λόγω μη ύπαρξης του σοσιαλισμού.) Ποια έκβαση θα έχει αυτή η πάλη; Θα έχει έκβαση στο επίπεδο της εξουσίας; Αυτό η συγκεκριμένη άποψη το αφήνει κενό. Ταυτόχρονα, μιλά για πάλη που θα φέρει «προοδευτικές μεταρρυθμίσεις». Επομένως, αυτή η αντικαπιταλιστική πάλη θα διεξάγεται στο έδαφος του καπιταλισμού για «προοδευτικές μεταρρυθμίσεις» με δεδομένο ότι δε λένε κουβέντα για την έκβαση αυτής της πάλης.
(Όταν ακόμη και ο τίτλος του βιβλίου μου είναι «από την κρίση στην επανάσταση», όταν σε αυτό πασχίζω να εντάξω τον γκραμσιανό «πόλεμο θέσεων» στην επαναστατική στρατηγική, όταν κάνω λόγο για αναγκαιότητα τσακίσματος της αστικής κρατικής μηχανής και για επικαιρότητα –αναγκαιότητα του κομμουνισμού…. αποτελεί μέγιστη αυθαιρεσία να κατηγορούμαι ότι δεν αναφέρομαι στην έκβαση της πάλης.)
Αλλά αυτό και μόνον φτάνει για να αντιληφθεί κανείς ότι αυτή η θεωρία της τάχα πιο γοργής συγκέντρωσης δυνάμεων σε αντικαπιταλιστική - αντιιμπεριαλιστική διέξοδο σημαίνει διαμόρφωση συνείδησης για πάλη για μεταρρυθμίσεις. (Αυθαιρεσία που προκύπτει από το γεγονός ότι η σχέση μεταρρύθμισης, επανάστασης όπως άλλωστε και εκείνη της στρατηγικής με την τακτική ,αντιμετωπίζεται αντιδιαλεκτικά- και αυτό για προσχηματικούς λόγους, δηλαδή για να αποκλείσει κάθε συνεργασία με άλλες εκτός ΚΚΕ δυνάμεις, όπως άλλωστε και η μη αποδοχή της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης της Ελλάδας – και όχι όπως η Λούξεμπουργκ ως συμπληρωματική και ταυτόχρονα αλληλοαποκλειόμενη σχέση.) Αρα για πάλη που δε βγάζει έξω από τα πλαίσια του καπιταλισμού, όπως και αν ονομάζουν αυτήν την πάλη. (Πάλη που διευκολύνει να βγούμε επαναστατικά από τα καπιταλιστικά πλαίσια, αντί να περιμένουμε, την έλευση του σοσιαλισμού όπως το πράττει η ηγεσία του ΚΚΕ , και στο μεταξύ να διεκδικούμε μόνον την ικανοποίηση, τηρώντας την αστική νομιμότητα όσο κανείς άλλος, αιτημάτων βελτίωσης της καθημερινότητας.)
Διαβάστε τη συνέχεια στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα πατώντας εδώ.
Δημοσίευση σχολίου