Ορδές φαύλων μικροαστών σχηματίζουν ουρές προτεραιότητας στις πύλες του κήπου της Εδέμ. Κλαψουρίζουν για να καταφέρουν να λάβουν ως αντίδωρο ένα πιάτο φακές από το ίδιο καζάνι που έβρασαν οι μερίδες του Κάιν και του Άβελ.
Θρηνούν για το κακό που τους βρήκε, για τις χαμένες ανέσεις. Θρηνούν για τη χαμένη αθωότητα του παραδείσου που ποτέ δεν είδαν και δεν αντιλήφθηκαν, αλλά δεν τους περνάει από το μυαλό να θρηνήσουν την τσακισμένη και απολεσθείσα διά παντός αξιοπρέπεια τους. Σκύβουν με δέος μπροστά στους πορτιέρηδες του κήπου. Χαρτογιακάδες και γιάπηδες , ξεπεσμένοι κι αυτοί να επιφυλάσσουν για τους εαυτούς τους ρόλο Χερουβείμ και Σεραφείμ στην υπηρεσία της Θείας Βούλησης της Αγοράς. Κάποιος πρόσεξε την επιγραφή στην πύλη: In God we trust…
Καταδικασμένοι να σέρνουν τις βαριές αλυσίδες εις τον αιώνα τον άπαντα μέσα στα ειδυλλιακά τοπία του κήπου Καδένες που απαγορεύεται να κάνουν θόρυβο για να μη διαταραχθεί η αιώνια γαλήνη και αταραξία της άγνοιας. Την άγνοια που προσφέρει η μακαριότητα της αγοράς. Μόνο που κι αυτή κοστίζει λιγάκι παραπάνω στις μέρες αυτές. Οι πορτιέρηδες ελέγχουν στα μηχανήματα ανίχνευσης Διαβάστε την συνέχεια στην ηλεκτρονική μας εφημερίδα πατώντας εδώ
Δημοσίευση σχολίου