Γιώργος Ρούσης: Σχετικά με τα αποτελέσματα των Ιταλικών εκλογών

Ποια πρώτα, και ως εκ τούτου πρόχειρα,  συμπεράσματα  μπορεί να βγουν  από τα αποτελέσματα των πρόσφατων  Ιταλικών εκλογών;

Πέρα από την καταφανή φαλκίδευση της  ήδη αλλοτριωμένης λαϊκής βούλησης, από ένα σαφώς αντιδημοκρατικό εκλογικό σύστημα, το οποίο καθιστά πλειοψηφία στην Γερουσία, μια μειοψηφική στην κοινωνία δύναμη, φτάνει αυτή να βγει πρώτη σε ψήφους, πέρα ακόμη από την επιβεβαίωση του ρόλου του θεάματος στην επικράτηση  των πολιτικών στην λαϊκή συνείδηση .

Τα δεδομένα είναι:  

-Το εντυπωσιακό εκλογικό αποτέλεσμα ενός συνδυασμού του οποίου ηγείται ένας κωμικός ηθοποιός, ο οποίος στρέφεται κατά του συνόλου του πολιτικού κατεστημένου .

-Η εντυπωσιακή επάνοδος του γελοίου  Μπερλουσκόνι  εκπροσώπου μιας λογικής, το κεφάλαιο δίχως μεσολαβήσεις στην εξουσία, και μάλιστα με τη σύμπραξη μιας ρατσιστικής ακροδεξιάς .

-Η ήττα της καθεστωτικής κατ’ όνομα Αριστεράς, η οποία πρόσφατα  στήριζε την αντιλαϊκή πολιτική του Μόντι, ενώ χρόνια τώρα παίζει  το ρόλο του δεκανικιού της αστικής εξουσίας.

- Η συντριβή του διορισμένου από τις Βρυξέλλες  πρωθυπουργού  Μόντι.

- Η μη είσοδος στη Βουλή ενός  κατ’ όνομα ριζοσπαστικού Αριστερού Μετώπου, το οποίο  πέρα από την αλλοπρόσαλλη σύνθεση του,  δεν είχε στο πρόγραμμα του  ούτε καν ίχνη  αντικαπιταλιστικού  –ανττιμπεριαλιστικού  χαρακτήρα.

Προφανώς από μια πρώτη ανάγνωση, τα αποτελέσματα αυτά δεν μπορεί να κριθούν ως θετικά από την οπτική γωνία της ριζοσπαστικής Αριστεράς .

Παρόλα αυτά,  με δεδομένη,  και την  ελέω ευρωκομμουνισμού,  ισχύουσα  συγκρότηση και περιεχόμενο των Ιταλικών πολιτικών δυνάμεων, υπάρχουν σε αυτά τα αποτελέσματα ελπιδοφόρα μηνύματα. Αυτός είναι και ο λόγος της έντονης  ανησυχίας του  κυρίαρχου ευρωπαϊκού  κεφάλαιου.

Ποια είναι λοιπόν αυτά τα ελπιδοφόρα μηνύματα τα οποία εξέπεμψε κυρίως η  υπερψήφιση του Μπέπε Γκρίλο και το χαμηλό ποσοστό του Μόντι ;

-Καταρχάς η  δυνατότητα που παρέχει το διαδίκτυο, το οποίο χρησιμοποίησε σε μεγάλο βαθμό ο Γκρίλο για την ανατροπή της  προπαγάνδας των κυρίαρχων ΜΜΕ.

-Η γενικότερη απαξίωση του κοινοβουλευτικού  ιταλικού πολιτικού κόσμου, ο οποίος σύσσωμος  στηρίζει την αντιλαϊκή πολιτική.

- Η αδυναμία άμεσης συγκρότησης μιας κυβέρνησης για τη συνέχιση εφαρμογής αυτής της  πολιτικής, κάτι που ενισχύεται από την αρχική τουλάχιστον άρνηση του Γκρίλο να συνεργαστεί με την «κεντροαριστερά».

- Η καταδίκη του δήθεν αδέκαστου τεχνοκράτη  Μόντι, και ό, τι αυτός μπορεί να εκφράζει ως μορφή μιας ακόμη πιο αντιδημοκρατικής διακυβέρνησης από τη ήδη υπάρχουσα.

-Η άρνηση αντιμετώπισης ως εναλλακτικής,  μιας Αριστεράς καθόλα συνυπεύθυνης για την αντιλαϊκή πολιτική, και μιας μικρότερης Αριστεράς ανίκανης να εκφράσει τα λαϊκά συμφέροντα.

- Η υιοθέτηση από μια σημαντική μερίδα των ψηφοφόρων, μίας έστω και θολά  διατυπωμένης,  διαφορετικής πρότασης από την κρατούσα, η οποία μεταξύ άλλων  τάσσεται εδώ και καιρό  με σαφήνεια κατά του ενιαίου  ευρώ, και ακόμη  κατά της ΕΕ, η οποία τάσσεται υπέρ της  δραστικής μείωσης των ωρών εργασίας δίχως μείωση των αποδοχών για την επίλυση του προβλήματος της ανεργίας, και  υπέρ  ενός ελάχιστου  μηνιαίου εισοδήματος  1000ευρώ, και υπέρ ενός συνδυασμού ο οποίος αρνήθηκε τις κρατικές επιχορηγήσεις  που του αντιστοιχούσαν με βάση τα αποτελέσματα του στις περιφερειακές  εκλογές, και ο οποίος σε αντίθεση από τους παραδοσιακούς πολιτικούς χώρους αναζητά και εφαρμόζει εσωτερικές αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.

Βεβαίως όλα τα παραπάνω από μόνα τους  είναι ανεπαρκέστατα για να κάνει κάποιος  λόγο για δυνατότητα μιας φιλολαϊκής διεξόδου από την κρίση. Για να συμβεί κάτι τέτοιο είναι αναγκαίο να συγκροτηθούν  δυνάμεις που θα προωθήσουν παραπέρα  το επίπεδο  συνειδητοποίησης που φαίνεται να αντανακλάται  στην δυναμική του Γκρίλο, δηλαδή  δυνάμεις οι οποίες θα μετουσιώσουν αυτήν την δυναμική σε ανατρεπτική δύναμη.

Τότε και μόνον τότε είναι δυνατόν να κάνουμε λόγο για την απαρχή μιας διαδικασίας που θα μπορέσει  να οδηγήσει σε μια  θετική διέξοδο.

grousis@ath.forthnet.gr

Πηγή η ιστοσελίδα μας