Ενα πολύ μεγάλο μέρος της κομματικής αριστεράς εχθρεύεται τη λαϊκή αντιβία.
Κατά κύριο λόγο γιατί αυτή στρέφεται κατά του συστήματος εξουσίας του οποίου αποτελεί μέρος, μα και γιατί λειτουργεί ως μεγεθυντικός φακός της αναντιστοιχίας λόγων και έργων που τη χαρακτηρίζει..
Όσο οι ταξικές αντιθέσεις θα οξύνονται, τόσο οι επαναστατικές ενέργειες θα σκίζουν σα ξυράφι το λεκτικό μανδύα της ‘ανυπακοής, πάλης, ρήξης, ανατροπής’.
Και θα καταδεικνύουν το ρόλο των κομματικών οργανισμών, ως εργαλείων κατακερματισμού και ελέγχου μεγάλων κοινωνικών ομάδων που φλερτάρουν με την επάρατη για το καθεστώς ριζοσπαστικοποίηση, καθώς και ως χρήσιμων εκλογικών αντιβάρων για την πειραγμένη ζυγαριά της αστικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Η ανάγκη απονοηματοδότησης οποιασδήποτε ανατρεπτικής ενέργειας, είναι αυτή που υποχρεώνει τις κομματικές ηγεσίες να μην αρκούνται στη θεμιτή πολιτική αποδοκιμασία της, αλλά να επιδιώκουν και τη σπίλωση όσων συμμετείχαν σε αυτή.
Έτσι ο λόγος που εκφράζει η καθεστωτική αριστερά, δεν κάνει άλλο από το να συνδράμει την προσπάθεια που καταβάλει το αστικό ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δημοσίευση σχολίου