Ο "Εργατικός Αγώνας", τα ΜΜΕ και το ΚΚΕ

Του Γ. Γ. 

Παρακολουθούμε αυτές τις μέρες την μεγάλη προβολή που έχει από τα ΜΜΕ –από την «Αυγή»

και την «Ελευθεροτυπία» μέχρι τo «left,gr»- η Πολιτική Κίνηση με την ονομασία «Κίνηση Κομμουνιστών - Εργατικός Αγώνας».

Σύμφωνα με τους ιδρυτές αυτής της πρωτοβουλίας – επικαλούνται ότι «προερχόμαστε από το ΚΚΕ και βρεθήκαμε έξω από αυτό -είτε γιατί διαγραφήκαμε είτε γιατί αποχωρήσαμε- παρά τη θέλησή μας, γιατί δεν σιωπήσαμε»-.: «η κίνησή μας έχει σκοπό να συμβάλει στη διαμόρφωση των όρων ώστε το κόμμα της εργατικής τάξης όπως το γνωρίσαμε και όπως εκείνη το έχει ανάγκη να μην τελειώσει με το ΚΚΕ, εφόσον η ηγεσία του συνεχίσει στον ίδιο καταστροφικό δρόμο. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τους τίμιους κομμουνιστές και κομμουνίστριες που διαγράφονται ή αποχωρούν από το ΚΚΕ να πάνε σπίτι τους, να παραιτηθούν από την ταξική πάλη, να ηττηθούν».

Μέχρι εδώ τίποτα το μεμπτό. Και επειδή δεν έχουμε παρακολουθήσει την διαδικτυακή παρουσία αυτής της συλλογικότητας δεν μπορεί να υιοθετήσουμε τα αναγραφόμενα στον «Ριζοσπάστη» ότι: «Η ιστοσελίδα "Εργατικός Αγώνας", ως ένα από τα κέντρα που πολεμούν το ΚΚΕ, ξεπερνάει πια τα συνηθισμένα όρια συκοφαντίας, διαστρέβλωσης και χυδαιότητας. Εξελίσσεται σε κέντρο κατασκευής προβοκατόρικων και ασφαλίτικων δημοσιευμάτων». 

Αυτό όμως που προσωπικά με εντυπωσιάζει είναι το εξής. Πως διάολο γίνεται να έχει τόσο έντονη δημοσιότητα μια πολιτική κίνηση που ουσιαστικά στερείται κάθε λαϊκής βάσης; Εχετε ακούσει κανέναν στον κοινωνικό ή εργασιακό σας χώρο να δηλώνει μέλος του "Εργατικού Αγώνα"; 

Θέλω να πω δηλαδή ότι τόσα χρόνια συμμετέχοντας στις κινηματικές διαδικασίες δεν έτυχε ποτέ να συναντήσω κάποιο άτομο να δηλώνει ότι συμμετέχει σ' αυτή την πολιτική συλογικότητα. Απ' αυτή τη άποψη να διαβάζεις βαρύγδουπους τίτλους του στυλ  "Στον Περισσό συννέφιασε" όπως υπογράφει κείμενο του ο Φ. Παπούλιας στην "Εφήμερίδα των Συντακτών" καταλαβαίνεις ότι κάποιοι βρήκαν ευκαιρία να εκδηλώσουν το αντι_ΚΚΕ μένος τους.

Με την ευκαιρία να γράψω ότι πέρυσι, στις «Αναιρέσεις» του ΝΑΡ, έτυχε να παρακολουθήσω την ομιλία που έκανε σε ένα πάνελ, κάποιος που μου έκανε την χειρότερη εντύπωση με την προσήλωση του στον κοινοβουλευτικό κρετινισμό, την απαξίωση του στο λαϊκό κίνημα που το παρουσίαζε φερόμενο και συρόμενο από «πεφωτισμένους» ηγέτες. Ρώτησα για το ποιόν του και μου είπαν ότι ήταν πρώην μέλος της Κ.Ε του ΚΚΕ και σήμερα φέρεται επικεφαλής του «Εργατικού Αγώνα».

Αυτό όμως είναι το ελάχιστο. Αυτοί που σήμερα καλούν την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα, τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, να συμβάλουν ώστε να δημιουργηθεί «ένα πραγματικό κόμμα νέου τύπου που θα εφαρμόζει τους λενινιστικούς κανόνες συγκρότησης και λειτουργίας του, με μια ηγεσία πιστή στο μαρξισμό λενινισμό» δεν θα έπρεπε να μας πουν τα ονόματά τους;

Υ.Γ. Και για να μην γίνει καμιά παρανόηση. Το ΚΚΕ σήμερα παίζει το παιχνίδι της αστικής πολιτικής και ουσιαστικά αποτελεί δεκανίκι της άρχουσας τάξης κρατώντας τους αγώνες του λαού πάντα μέσα στα πλαίσια και τους κανόνες της αστικής νομιμότητας.  

Οπως έλεγε και ο Λένιν «Οι αετοί μπορεί καμιά φορά να πετάξουν χαμηλά, επειδή αδυνάτισαν τα φτερά τους, όμως οι κότες ποτέ δεν θα μπορέσουν να πετάξουν». Το ΚΚΕ πριν από το 1955 ήταν αητός, παρ’ όλα τα τραγικά λάθη του, ενώ το σημερινό κόμμα του Περισσού  κότα στο κοτέτσι του καπιταλιστικού συστήματος με επιβήτορα τους πετεινούς της ολιγαρχίας.