Μετά τη «σωτηρία* του τόπου οι κύριοι της της τρόικας θα μας φέρουν και το τέλος της πολιτικής διαπλοκής. Πώς θα το κάνουν αυτό; Με την επιβολή νόμου για τη χρηματοδότηση των κομμάτων. Που θα λέει ότι όποιος δίνει συνδρομή σε ένα κόμμα θα καταγράφεται...
Η αλήθεια είναι ότι και σε αυτό το ζήτημα το εγχώριο καθεστωτικό σύστημα της αρπαγής, της λεηλασίας της λαμογιάς και της Siemens κρύβεται πίσω από την τρόικα. Χρόνια τώρα θέλουν να επιβάλουν το συγκεκριμένο μέτρο. Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να το εντάξουν κι αυτό στα «προαπαιτούμενα».
Ας δούμε ορισμένες πλευρές του ζητήματος.
Πρώτον: Λένε ότι αυτό στοχεύει στη «διαφάνεια» για τις σχέσεις μεταξύ των κομμάτων και των εταιρειών-χρηματοδοτών τους.
Ρωτάμε: Αν τα λεφτά από τη Siemens ο Τσουκάτος και ο Μαντέλης τα έπαιρναν με... απόδειξη, η διαπλοκή θα ήταν μικρότερη;
Δεύτερον: Μας λένε να δούμε τι γίνεται στην Αμερική. Πολύ ευχαρίστως. Morgan Stanley, UBS Americas, Goldman Sachs, Citigroup, US Government, Bank of America, Microsoft. Πρόκειται για αμερικανικές πολυεθνικές, χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τράπεζες, εταιρείες πληροφορικής που, όπως δημοσιεύτηκε το 2004, αποτέλεσαν τους μεγαλύτερους χρηματοδότες των υποψήφιων προέδρων Μπους και Κέρι. Αλήθεια: Η δημοσιοποίηση των χρηματοδοτών του Μπους και του Κέρι τους καθιστούσε λιγότερο διαπλεκόμενους με τους χρηματοδότες τους;
Πάμε στις εκλογές των ΗΠΑ το 2008: Στη λίστα με τις πολυεθνικές που χρηματοδότησαν τον έναν υποψήφιο, στην 1η θέση βρισκόταν η Goldman Sachs. Η ίδια εταιρεία βρισκόταν στην 4η θέση των χρηματοδοτών και του άλλου υποψηφίου. Στη λίστα με τους μεγαλοκαρχαρίες του χρηματοπιστωτικού καρτέλ που είχαν σπονσοράρει τον έναν υποψήφιο, η Citigroup βρισκόταν στην 3η θέση. Στη λίστα με τους ισχυρούς σπόνσορες του άλλου υποψήφιου, η ίδια εταιρεία, η Citigroup, βρισκόταν στη 2η θέση. Ο ένας είχε στη 4η θέση της λίστας των μεγάλων χρηματοδοτών του την JP Morgan. Ο άλλος την είχε στην 5η θέση. Ο ένας είχε στη λίστα με τους μεγάλους χορηγούς του τα πιράνχας της UBS AG στην 7η θέση. Ο άλλος την είχε στη 15η θέση. Αλήθεια, το ότι οι πολυεθνικές τα έχωσαν και στον Ομπάμα και στον Μακέιν, κι αυτό καταγράφηκε και καταγράφεται δημόσια, καθιστά λιγότερη τη διαπλοκή τους;
Τρίτον: Αν ο Σαρκοζί τα έπαιρνε με απόδειξη από την Μπετανκούρ ή αν ο μπερλουσκονισμός ό,τι έκανε το έκανε με απόδειξη, η βρωμιά θα ήταν μικρότερη;
Τέταρτον; Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη διαπλοκής από το τι πολιτική εφαρμόζεις; Τίνος τα συμφέροντα εξυπηρετείς; Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη διαπλοκής από τους νόμους, τα ξεπουλήματα, τις εκποιήσεις, τις φοροαπαλλαγές, τα πακέτα σε τράπεζες κτλ. που ψηφίζει ή δεν ψηφίζει ένα κόμμα; Ο φερετζές ότι δεν τα πιάνουν κάτω από το τραπέζι (εδώ γελάνε) τους μάρανε;
Και το ουσιαστικότερο: Αυτό που βαφτίζουν οικονομικό έλεγχο των κομμάτων για κάθε ένα ευρώ που πάει στα ταμεία τους από συνδρομές, ενισχύσεις κτλ., δεν αφορά τα κόμματα του συστήματος. Έχει ευθέως στόχο να βάλει στο χέρι εκείνα τα κόμματα που βρίσκονται απέναντι από το σύστημα.Έχει στόχο να ελέγξει, να περιορίσει και να υπονομεύσει την πολιτική αυτοτέλεια των επαναστατικών, των κομμουνιστικών κομμάτων.
Αυτοί που παίρνουν «μίζες» από τη Siemens, αυτοί που ποτέ δεν έδωσαν εξήγηση για το «πόθεν» των χλιδάτων προεκλογικών κέντρων των υποψηφίων τους και για τις φαραωνικές προεκλογικές εκστρατείες των κομμάτων τους, που ποτέ δεν εισέπραξαν φράγκο από τα δεκάδες δισεκατομμύρια της φοροδιαφυγής των πλουτοκρατών, που στέλνουν χαιρετίσματα στους θαμώνες της «λίστας Λαγκάρντ», δεν έχουν λόγο να ανησυχούν.
Πάμε παρακάτω: Ας μπούμε στον κόπο να παρακάμψουμε (για την ανάγκη της συζήτησης και μόνο) την αβυσσαλέα υποκρισία τους. Ας δεχτούμε, επίσης, ότι είναι τόσο ανιστόρητοι, ώστε δεν γνωρίζουν ούτε τα βασικά. Ότι, για παράδειγμα, δεν γνωρίζουν τίποτα για τις διώξεις ανθρώπων στο παρελθόν -εδώ στην Ελλάδα- με μοναδική «κατηγορία» όχι είχαν ενισχύσει οικονομικά το
Κομμουνιστικό Κόμμα. Ότι δεν γνωρίζουν τίποτα για τον Νικηφορίδη που στήθηκε στον τοίχο με την «κατηγορία» ότι μάζευε υπογραφές κατά των πυρηνικών και ότι διοργάνωνε «εράνους», υπέρ της ειρήνης.
Αλλά πώς να δεχτούμε ότι αυτά που λένε τα πιστεύουν; Ότι, δηλαδή, «οι εποχές έχουν αλλάξει» και ότι «δεν υπάρχει κίνδυνος φακελώματος». Και πώς να τους πιστέψεις όταν είναι τα κόμματά τους που συμμετέχουν και υμνούν μια Ευρωπάίκή Ένωση, όπου (αυτήν τη στιγμή!) τα μισά Κομμουνιστικά Κόμματα έχουν κηρυτεί παράνομα!
Από εκεί και πέρα: Το να ενισχύεις οικονομικά ένα πολιτικό κόμμα είναι κάτι που συνδέεται άμεσα με το πολιτικό φρόνημα. Αλλά η ελευθερία του πολιτικού φρονήματος βρίσκεται στην καρδιά αυτού που οι ίδιοι αποκαλούν «ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα». Βρίσκεται στην καρδιά δηλαδή των ατομικών, των κοινωνικών και των πολιτικών ελευθεριών.
Συνεπώς, τι ακριβώς ζητούν από έναν αντικαπιταλιστικό, αντι- ιμπεριαλιστικό, κομμουνιστικό πολιτικό φορέα; Να συμφωνήσει και, ακόμα χειρότερα, να συνεργήσει και να συνεργαστεί (!) με τους κρατικούς μηχανισμούς για την καταγραφή και τον έλεγχο του πολιτικού φρονήματος των εργαζομένων που το στηρίζουν;
Τι ακριβώς ζητούν από ένα κόμμα που βρίσκεται απέναντι στην εξουσία τους και παλεύει να την ανατρέψει; Να δώσει διευθύνσεις και ονόματα των μελών του (που καταβάλλουν τις συνδρομές τους στο κόμμα), των οπαδών και των φίλων του (που συμμετέχουν και συμβάλλουν στην οικονομική του ενίσχυση), να «κατονομάσει» τους «συμπαθούντες», να «δώσει» στο κράτος και στους μηχανισμούς του τους «συνοδοιπόρους» του; Με άλλα λόγια, του ζητούν να συμφωνήσει και, ακόμα χειρότερα, να συνεργήσει και να συνεργαστεί (!) στο φακέλωμά του;
Είναι με τα καλά τους οι άνθρωποι;.
Δημοσίευση σχολίου