Μια σημαντική δήλωση του Αλ. Τσίπρα για τις σχέσεις Εκκλησίας- Κράτους
Η είδηση είτε θάφτηκε είτε πέρασε στα «ψιλά» των περισσότερων Μέσων Ενημέρωσης . Ακόμη και στο διαδίκτυο πολύ λίγοι ασχολήθηκαν .Μόνο κάποιες εκκλησιαστικές ιστοσελίδες το σημείωσαν. Κι όμως το θέμα ήτανε σοβαρό. Ο Αλέξης Τσίπρας με αφορμή το ταξίδι του Άγιον Όρος αναφέρθηκε και στις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας. Κι εκεί (όπως γίνεται και σε πολλά άλλα κεντρικά ζητήματα) αποκάλυψε ότι για τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει πλέον η βασική αξιακή θέση της Αριστεράς από τις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα για πλήρη και ουσιαστικό χωρισμό Εκκλησίας και Πολιτείας .
Τι ακριβώς είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ: «Εγώ δεν βρέθηκα στο Άγιον Όρος για να κοροιδέψω, ούτε για να παραπλανήσω κανένα. Μίλησα ειλικρινά, δεν προσποιήθηκα. Αναγνώρισα τη μεγάλη θεσμική και πολιτισμική αξία του ‘Ορους. Αναγνώρισα τη μεγάλη θεσμική και πολιτισμική αξία ενός πυλώνα της Ορθοδοξίας που είναι το Όρος σε αυτό που σημαίνει Ελλάδα και Ελληνισμός. Και αυτή η αναγνώριση ήταν ειλικρινής. Δεν προσποιήθηκα , δεν έταξα, δεν αξιοποίησα, όπως άλλοι αξιοποιούν για επικοινωνιακούς λόγους τα βαθύτερα προσωπικά τους πιστεύω. Δεν είμαι τέτοιου είδους πολιτικός. Ως εκ τούτου, πρέπει να σας πω ότι η σχέση μας με την Εκκλησία είναι μια σχέση ειλικρινής πράγμα το οποίο μπορεί να μας οδηγήσει σε ουσιαστικά αποτελέσματα. Για τον αναγκαίο εξορθολογισμό των σχέσεων κράτους-Εκκλησίας που θα είναι ευνοϊκός και για το κράτος προκειμένου να είναι ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος αλλά και για την ίδια την Εκκλησία ώστε να επιτελέσει με καλύτερους όρους τον σημαντικότατο κοινωνικό ρόλο που έχει».
Παρατήρηση πρώτη: Το αίτημα για χωρισμό Κράτους και Εκκλησίας δεν ήταν μόνο θέση του σοσιαλιστικού και κομμουνιστικού κινήματος αλλά μια θέση που εξέφραζε και τις δυνάμεις του αστικού εκσυγχρονισμού. Μια θέση που επιτέλους θα έλυνε μια εκκρεμότητα δεκαετιών και θα σηματοδοτούσε ένα σύγχρονο, όχι σοσιαλιστικό αλλά αστικό κράτος. Μην ξεχνάμε πως στη Γαλλία το ζήτημα αυτό έχει λυθεί ήδη από την τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα. Στην Ελλάδα, για να μιλήσουμε μόνο για τα τελευταία 40 χρόνια υπονομεύθηκε από τις πρώτες κιόλας μέρες της μεταπολίτευσης όταν αποτελούσε θέση όλων (ακριβώς όλων) των κομμάτων, ακόμη και της καραμανλικής Νέας Δημοκρατίας). Και στη συνέχεια βέβαια ξεχάστηκε και από το ΠΑΣΟΚ. Τώρα το ξεχνάει και ο ΣΥΡΙΖΑ στο κατώφλι της κυβερνητικής εξουσίας.
Παρατήρηση δεύτερη: όταν αντικαθιστάς τη θέση αρχής για τον χωρισμό με το γενικόλογο «εξορθολογισμό» σε τι διαφέρεις από τους δικολαβισμούς του Ευάγγελου Βενιζέλου που μιλούσε για «διακριτούς ρόλους» όταν επιχειρηματολογούσε γιατί δεν είναι αναγκαία η συνταγματική κατοχύρωση του χωρισμού;
Δικαιολογημένα λοιπόν μετά από όλα τα παραπάνω, έσπευσαν οι κύκλοι της Ιεράς Συνόδου που αποφεύγουν σαν το διάβολο το λιβάνι οποιαδήποτε κουβέντα για χωρισμό, να εκφράσουν την ικανοποίησή τους για την τοποθέτηση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.
Ηθικόν δίδαγμα (που μας έλεγαν οι παπάδες σε μας τους παληότερους που περάσαμε –υποχρεωτικά εκείνη την εποχή του ’60- από τα Κατηχητικά Σχολεία): Ο σκοπός ( τα ψηφαλάκια που λένε και στα τηλεοπτικά παράθυρα ) δεν δικαιολογεί πάντα τα μέσα!
Υ.Γ. Από τις στήλες του Ημεροδρόμου έχει σχολιασθεί όπως πρέπει η συνάντηση του Αλέξη Τσίπρα με τον πάπα Φραγκίσκο. Μόνο μια παρατήρηση για τους επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ που όπου σταθούν κι όπου βρεθούν μιλάνε για τον «πάπα των φτωχών», τον «πάπα της Ειρήνης» και δεν συμμαζεύεται. Μερικές φορές μοιάζουν σαν να είναι έτοιμοι να τον εντάξουν και στη «συμμαχία του νότου».
Κάποιος πρέπει να τους θυμίσει την Ιστορία και το ρόλο του Βατικανού, εκατονταετίες τώρα, ακόμη και πρόσφατα στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας και τους ποταμούς αίματος που χύθηκαν εκεί. Από την ιστορία θα μάθουν πως ο ίδιος ο πάπας είναι και τραπεζίτης . Θα μάθουν πως από το 1942 το Βατικανό έχει και τη δική του Τράπεζα. Μια Τράπεζα χωμένη στου κόσμου τις βρωμοδουλειές. Μια από αυτές είναι και αυτή του ξεπλύματος χρήματος, όπως έδειξαν και τα σκάνδαλα που ξέσπασαν στη δεκαετία του ’90. Τη συνεργασία των κληρικών τραπεζιτών με τους τζογαδόρους της εποχής μέσω της αμαρτωλής τράπεζας Banco Amrosiano. Kαι τόσα άλλα για το «άγιο χρήμα» που θα χρειαζόμασταν σελίδες επί σελίδων για να τα περιγράψουμε.
Προς το παρόν θα τους συνιστούσαμε να βρουν τα τεύχη της εποχής (και κυρίως του 1999) του γνωστού περιοδικο Fortune Όσο για τα πεπραγμένα του πάπα καλό είναι να μάθουν και τι έκανε αυτός ως αρχιεπίσκοπος στην Αργεντινή όταν στη χώρα του υπήρχε στυγνή στρατιωτική δικτατορία. Απλώς εσιώπησε παρά τις εκκλήσεις των συγγενών των διωκομένων, ακόμη κι όταν ήταν χαμηλόβαθμοι κληρικοί. Ή τι κάνουν τώρα οι υπαγόμενοι σ’ αυτόν κληρικοί στην Ουκρανία. Συνεργάζονται με τους φασίστες και κυνηγούν τους πατριώτες τους εκεί στα ανατολικά της χώρας επειδή απλά και μόνο είναι ρωσόφωνοι και πολλοί απ’ αυτούς «αιρετικοί» ορθόδοξοι. Κατά τα άλλα εύκολο είναι να κάνεις γενικόλογες διακηρύξεις περί Ειρήνης, Τραπεζών κ.λπ.
+ σχόλια + 1 σχόλια
Δημοσίευση σχολίου