Οι εταίροι. Οι σύμμαχοι. Οι δανειστές. Οι εγχώριοι και οι ξένοι σωτήρες. Η αλληλεγγύη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ανεξαρτησία, η περηφάνια και η ανάπτυξη για τα οποία μιλάει ο κ.Σαμαράς. Το κοινοτικό κεκτημένο στο οποίο αναφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ.
Αντιγράφω από το χτεσινό πρωτοσέλιδο της «Real News» και από το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του εκλεκτού συναδέλφου κ.Σωτήρη Καψώχα για τα όσα διαμείφθηκαν μεταξύ των κκ.Σόιμπλε – Χαρδούβελη κατά την πρόσφατη συνάντησή τους στο Βερολίνο:
Χαρδούβελης: «Θέλουμε ανάσες για να διατηρηθεί η πολιτική και κοινωνική σταθερότητα στην Ελλάδα»
Σόιμπλε: «Δεν μας ενδιαφέρουν τα εσωτερικά σας, ούτε καν οι ανάγκες σας για τις εκλογές. Τελειώστε με όσα έχετε δεσμευτεί».
Χαρδούβελης: «Θέλουμε να τελειώνουμε με το μνημόνιο και να βγούμε στις αγορές».
Σόιμπλε: «Η χώρα σας δεν είναι έτοιμη να βγει στις αγορές και δεν μπορεί να υπάρξει νέο δάνειο χωρίς νέο πρόγραμμα».
Χαρδούβελης: «Υπάρχει μοχλός πίεσης των δανειστών και αυτός δεν είναι άλλος από τα 6 δις. ευρώ που μένει να λάβει η Ελλάδα από τα κέρδη των ομολόγων, τα οποία διακρατούν οι κεντρικές τράπεζες των κρατών - μελών».
Σόιμπλε: «Τα ποσά αυτά είναι ήδη διακρατημένα και θα τα λάβετε όταν έρθει η ώρα τους».
Μετά από την τόση… περηφάνια, μετά από την τόση… ανεξαρτησία και μετά από την τόσο αποκαλυπτική συνεργασία μεταξύ των πολιτικών εκπροσώπων της γερμανικής (άμα τε και διεθνούς) πλουτοκρατίας με την εγχώρια τοιαύτη, δεν πρέπει να υπάρχει αμφιβολία για το πώς (μετά – φυσικά – την… «έξοδο από το μνημόνιο») σχεδιάζουν να βαφτίσουν το νέο μνημόνιο που θα μας φορέσουν κολάρο.
Το όνομα του νέου μνημονίου (που δεν θα το λένε μνημόνιο) το είχε «ζωγραφίσει» πριν μερικές μέρες ο Στάθης:
Κατόπιν αυτών επανερχόμαστε στο σημείο απ’ όπου ξεκίνησαν όλα. Το Φλεβάρη του 2010, όταν τα μαύρα κοράκια με τα νύχια τα γαμψά είχαν ξεκινήσει τις ψυχολογικές επιχειρήσεις κατά του ελληνικού λαού κατευθυνόμενα προς το Καστελόριζο, την ώρα που στα παρασκήνια ετοιμαζόταν ο «γύψος» των μνημονίων, ο Άµιτ Σαρκάρ, επικεφαλής µεγάλου αµερικανικού επενδυτικού οµίλου, έκανε µια δήλωση αποκαλυπτική του τρόπου µε τον οποίο οι περίφηµες αγορές σε συνεργασία με τις ελληνικές κυβερνήσεις αντιµετωπίζουν τον ελληνικό λαό,:
«Η δουλειά µας», είχε πει ο κύριος, «είναι να βγάζουµε λεφτά, όχι να σκεφτόµαστε τι θα συµβεί στους Έλληνες πολίτες. Δεν υπάρχει εξάλλου νόµος που να απαγορεύει να εκµεταλλευτείς τον µαλάκα» (περιοδικό «Marianne», 20/2/2010).
Για κάτι τέτοιους τύπους σαν τους «Σαρκάρ» (αλλά και τους πολιτικούς «σωτήρες» που τους υπηρετούν, θα προσθέταμε) ο Οσκαρ Ουάιλντ έλεγε πως «μ' ένα βραδινό κουστούμι και μίαν άσπρη γραβάτα μπορεί ο καθένας να κερδίσει τη φήμη του πολιτισμένου, ακόμα κι αν είναι χρηματιστής»…
Σχεδόν 5 χρόνια αργότερα, μετά από 1,5 εκατομμύριο ανέργους, χιλιάδες αυτοκτονίες, εκατομμύρια φτωποιημένους, λεηλατημένους και χαρατσωμένους, είναι ευθύνη του ελληνικού λαού να αποδείξει για μια ακόμα φορά στην Ιστορία του ότι δεν είναι και τόσο «ευήθης» όσο ορισμένοι νομίζουν. Ότι είναι πια και έτοιμος και ώριμος να αναδεχτεί το χρέος του. Το πραγματικό και υπέρτατο χρέος του: Να απαντήσει στους «Σαρκάρ» των ντόπιων και ξένων «αγορών» και στις πολιτικές τους μαριονέτες, με τον μόνο τρόπο που ταιριάζει στο έγκλημα που συντελείται εις βάρος του: «Οξω λιμοκοντόρε απ’ την παράγκα»!
Δημοσίευση σχολίου