Φονταμενταλιστές ή Σταυροφόροι; Αποκεφαλισμοί ή κάψιμο; Λιθοβολισμός ή νάρκες; Χαρέμι ή στρατόπεδα συγκέντρωσης; Μισθοφόροι ή Χαρατσοφόροι; Ναζισμός ή φασισμός; Σκλάβος ή μισθωτός δούλος; ΗΠΑ ή ΕΕ; Αυτά τα διλλήματα... δεν ξέρεις πια τι να κάνεις με τόσες "επιλογές".
Κατά τα άλλα είμαστε υπερήφανοι για τον "πολιτισμό" μας. Εμείς και οι καρχαρίες. Μόνο που οι καρχαρίες δεν μολύνουν το περιβάλλον...
Τί είναι άραγε πολιτισμός; Η ικανότητα της μαζικής εξόντωσης; Ο βάκιλος της πανώλης τότε είχε πολύ υψηλό πολιτισμό. Είναι τα ερείπια μιας άλλης εποχής; Είναι μήπως τα συσσωρευμένα κέρδη στην τράπεζα;
Τότε οι επιδρομείς, όσοι έκαναν πλιάτσικο σε βάρος των άλλων δεν θα αποκαλούνταν "βάρβαροι" αλλά "πολιτισμένοι". Κι αυτοί μετά από κάθε καταστροφή, κάθε επιδρομή, είχαν γεμάτα τα θησαυροφυλάκια τους, ακόμα και με έργα τέχνης... κλεμμένα, προϊόντα αρπαγής.
Τι άραγε αντέχει στο χρόνο και δεν καταρρέει; Τι χρώμα δεν ξεθωριάζει και τι δεν χάνεται; Από την Αρχαία Ελλάδα άντεξαν η Φιλοσοφία κι η Δημοκρατία. Μέτρο του πολιτισμού είναι η Αγάπη, η Στοργή και η Φροντίδα για το συνάνθρωπο. Όλα τα άλλα είναι φθαρτά κι όσο επιβλητικά ή μεγάλα είναι τόσο περισσότερο δείχνουν τη ματαιοδοξία.
Χρέος μας να βοηθήσουμε. Όχι μόνο επειδή το χρωστάμε. Οι Σύριοι πράγματι είχαν βοηθήσει κάποτε τους Έλληνες πρόσφυγες από τη Τουρκία. Ούτε επειδή το επιβάλλουν τα συμφέροντα μιας χώρας. Αλλά γιατί ονομαζόμαστε άνθρωποι. Γιατί είναι ανθρώπινο γνώρισμα η αλληλεγγύη στο συνάνθρωπο που είναι αδερφός μας. Αλλιώς η λέξη είναι κενή κι εμείς κανίβαλοι...
Γιατί αλλιώς δικαιώνουμε τους εγκληματίες που δημιούργησαν την προσφυγιά.
Άραγε είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι από τα φανατικά καθάρματα, που βιάζουν, βασανίζουν, λεηλατούν, σκοτώνουν και καταστρέφουν, είναι από την Δυτική Ευρώπη; Δεν είδαν άραγε την "ανωτερότητα" του "χριστιανικού πολιτισμού".
Μα ακριβώς αυτό είδαν! Πόσο "καλοί" είναι οι χριστιανοί! Γι αυτό επέλεξαν να γίνουν φανατικοί μουσουλμάνοι. Είδαν την "αγάπη" που έχουν μεταξύ τους. Στη δουλειά, στο δρόμο, την οικογένεια... Είδαν πόσο "φιλάνθρωποι" είναι, πόσο "ηθικοί". Κι αυτό που είδαν τους επηρέασε.
Ο άνθρωπος είναι φύσει μιμητικός. Το μικρό παιδί μιμείται κι έτσι μαθαίνει. Αν δούμε το περιβάλλον που είναι ο κυριότερος παράγοντας διαμόρφωσης χαρακτήρα θα καταλάβουμε πολλά.
Δεν προσπαθώ να δικαιολογήσω τα εγκλήματα, κάθε άλλο, προσπαθώ να βρω τις αιτίες. Και η αιτία είναι η αδικία. Η εκμετάλλευση, ο εγωισμός... δώστε όποιο ορισμό εσείς θέλετε. Δημιουργούμε άραγε πρότυπα ανθρώπων, αφού συμπεριφερόμαστε απάνθρωπα; Ποιό είναι το παράδειγμα μας; Η υποκρισία; Η βλακεία; Η υποταγή; Η βία;
Δημοσίευση σχολίου