In the long run we are all dead...

Πηγή: Λεύτερης Χαραλαμπόπουλος – “Unfollow”

Στις αναλύσεις των εγχώριων και διεθνών οικονομολόγων για τις κινήσεις του Γιάνη Βαρουφάκη και τις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές κυριάρχησαν οι αναφορές στην περίφημη κεϋνσιανή σχολή.

Ο Άγγλος Τζον Μέιναρντ Κέυνς είναι δίχως άλλο μια εμβληματική μορφή της οικονομικής θεωρίας του περασμένου αιώνα. Μία από τις βασικές συνεισφορές του ήταν η απαίτηση για αύξηση των ελλειμμάτων σε περιόδους κρίσης, τα οποία χρηματοδοτούνται από πλεονάσματα που δημιουργούνται στις καλύτερες εποχές. Υποστήριζε ότι σε περιόδους βαθιάς ύφεσης, όταν δηλαδή παγώνουν οι επενδύσεις και οι τραπεζικοί δανεισμοί και καταρρέει η οικονομία των νοικοκυριών, το κράτος πρέπει να παρεμβαίνει αυξάνοντας τις δημόσιες δαπάνες ώστε να ενισχύσει την απασχόληση και τον κύκλο της οικονομίας. Και όπως και στη σύγχρονη, ρημαγμένη οικονομικά Ελλάδα, έτσι και τότε οι αντίπαλοι του αντέτειναν το επιχείρημα των ελλειμμάτων. Ή για να το φέρουμε εντελώς στα δικά μας μέτρα «πού θα τα βρείτε τα λεφτά;», αφού με την πολιτική αυτή φουσκώνουν μακροπρόθεσμα τα κρατικά ελλείμματα. Όμως, όπως έχει γράψει ο ίδιος ο Κέυνς, «μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί»...

Ένα από τα βασικά πράγματα τα οποία οι πολιτικοί υπόσχονται όταν διεκδικούν την ψήφο της κοινωνίας είναι τα άμεσα μέτρα. Μεταρρυθμίσεις που θα πραγματοποιήσουν «από την επόμενη κιόλας μέρα» και οι οποίες θα βελτιώσουν και θα ανακουφίσουν τη ζωή των πολιτών.

Το Νοέμβριο του 2012 ο Αλέξης Τσίπρας υποσχόταν ότι θα καταργήσει το μνημόνιο και τις καταστροφικές πολιτικές του με ένα και μόνο νόμο. Θέση που χαιρετίστηκε στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ και ασφαλώς ενστερνίστηκαν πολλά πρωτοκλασάτα στελέχη του.

Κάτι παρόμοιο, όμως, είχε κάνει και ο Αντώνης  Σαμαράς, πριν συμμετάσχει στην κυβέρνηση Παπαδήμου και πριν γίνει πρωθυπουργός. Εκείνος μάλιστα δεν θα καταργούσε τα μνημόνια με ένα νόμο, αλλά τα έσκιζε νοητά στο Ζάππειο. Μέχρι τουλάχιστον να υποχρεωθεί να υπογράψει συμφωνία με τους δανειστές και να καταλήξει να γίνει «μνημονιακότερος» των μνημονιακών...

Προφανώς και δεν είναι ίδιοι οι δύο πρωθυπουργοί. Είναι όμως ίδια η απαίτηση των πολιτών για αλλαγές εδώ και τώρα. Καλώς ή κακώς, ο ψηφοφόρος θέλει να δει διαφορά στη ζωή του άμεσα. Πολλώ δε μάλλον όταν είναι ρημαγμένος οικονομικά και με σαφές έλλειμμα σε ελευθερίες και δικαιοσύνη.

Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και έπειτα από μια -ολίγον ανώμαλη- προσγείωση στις δυσκολίες της κατάστασης, οι προεκλογικές εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ άρχισαν αίφνης να... απομακρύνονται. Το μνημόνιο δεν θα καταργηθεί με ένα νόμο και όλοι οι βραχυπρόθεσμοι στόχοι, όπως το πρόγραμμα της ΔΕΘ, μετατρέπονται σε μακροπρόθεσμους. Τι θα γίνει παρακάτω;
Είναι περισσότερο από σαφές ότι ο Τσίπρας δεν βλέπει μακροπρόθεσμα τον εαυτό του «νεκρό», σύμφωνα με τη ρήση του Κέυνς... Τον βλέπει πρωθυπουργό. Απολαμβάνει μέχρι στιγμής τη στήριξη των πολιτών και ονειρεύεται τον ΣΥΡΙΖΑ για πολλά χρόνια στην εξουσία. Δικαίωμά του να αισιοδοξεί και να φιλοδοξεί να είναι πρωθυπουργός της χώρας για πολλές τετραετίες. Το πρόβλημα είναι ότι σε αντίθεση με τον ίδιο, η κουρασμένη από τα χρόνια της κρίσης ελληνική κοινωνία μακροπρόθεσμα θα είναι νεκρή. Αν δεν έχει πεθάνει ήδη...

ΥΓ. Τις τελευταίες ημέρες, στελέχη του Ποταμιού διαδίδουν ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης έχει ανοιχτή γραμμή επικοινωνίας με τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα. Κι ότι ο πρωθυπουργός τον διαβεβαιώνει πως το επόμενο διάστημα θα κάνει κινήσεις για να συντρίψει την εσωτερική αντιπολίτευση. Αν βέβαια κανείς πιστέψει τα στελέχη του Ποταμιού -που δεν έχει και πολλούς λόγους να τα πιστέψει...