Ενας βιοπαλαιστής, θύμα κι αυτός της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, χάνει την δουλειά του (ήταν βαφέας υφασμάτων) και προκειμένου να ζήσει την οικογένειά του, αποφάσισε να πουλάει κουλούρια. Στέκεται όρθιος στη γωνία Τσιμισκή με Βενιζέλου, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Το βλέμμα του είναι απλανές, αλλά μόλις πλησιάζει πελάτης χαμογελά και τον ευχαριστεί. Κάθε μέρα, όλο τον χρόνο πουλά κουλούρια, ακόμα και τις γιορτές και τις αργίες. Είτε με βροχή είτε με καύσωνα εκείνος παραμένει σταθερός στο ίδιο σημείο από τις 6.00 το πρωί μέχρι τις 23.00. και όλες οι 17 ώρες ορθοστασίας δίνουν μεροκάματο που δεν ξεπερνά τα 20 ευρώ την ημέρα!
«Είμαι 52 ετών και δούλευα 30 χρόνια ως βαφέας υφασμάτων. Η κρίση έβαλε λουκέτο στην εταιρεία. Έψαχνα δουλειά για δύο χρόνια, αλλά δεν έβρισκα τίποτα. Τα… έτοιμα τελείωσαν γρήγορα και τα χρήματα από το ταμείο ανεργίας δεν φτάνουν ούτε για τους λογαριασμούς. Έχω παιδί 13 ετών με ειδικές ανάγκες. Ο θείος μου, που πουλούσε κουλούρια παλιότερα στο κέντρο της πόλης, με… έσπρωξε να το κάνω κι εγώ» εξηγεί ο ίδιος.
Ωστόσο, την ανάγκη του για επιβίωση φαίνεται ότι δεν συμμερίζονται οι αρμόδιες διωκτικές Αρχές της Θεσσαλονίκης. Τα τελευταία τρία χρόνια του έχουν βεβαιώσει συνολικά 28 πρόστιμα και το ποσό του χρέους φτάνει τα 80.000 ευρώ! «Μέχρι να πεθάνω, δεν πρόκειται να τα βγάλω τα 80.000 ευρώ. Τους το λέω κάθε φορά που με “γράφουν” ότι δεν πρόκειται να πληρώσω τα πρόστιμα».
«Δεν βγάζω άδεια, γιατί κάθε δίμηνο πρέπει να δίνω στο ΤΕΒΕ 500 ευρώ, ποσό απαγορευτικό για την κατάστασή μου» τονίζει ο κ. Δανιηλίδης και συμπληρώνει: «Έχω ένα παιδί με ειδικές ανάγκες. Ας μου πάρουν το σπίτι, ας μπω φυλακή. Τι να κάνω; Να κλέψω για να επιβιώσω που είμαι άνεργος;».
Τι μπορείς να σχολιάσεις σ’ αυτό το ανθρώπινο δράμα και στην συμπεριφορά που έχει απέναντι σε ένα συμπολίτη μας το επίσημο κράτος;
Υ.Γ. Φωτογραφία και πληροφορίες από την εφημερίδα «Espresso».
+ σχόλια + 1 σχόλια
Η πρωτη φορα αριστερη κυβερνηση τι λεει?
Δημοσίευση σχολίου