Ο πρώην υπουργός της Πασοκονεοδημοκρατίας θυμίζει τι έλεγε ο Τσίπρας στις 8 του περασμένου Φλεβάρη, κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της συγκυβέρνησής του: «Ιδρύουμε Ταμείο Εθνικού Πλούτου και Κοινωνικής Ασφάλισης, στο οποίο θα μεταφερθούν τα έσοδα από την αξιοποίηση του φυσικού και ορυκτού πλούτου, για να διασφαλίσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ των γενεών και εντός των γενεών». Και καταγγέλλει (ο Μανιάτης) την πρόταση της κυβέρνησης να μεταφερθούν στο νέο ΤΑΙΠΕΔ «τα έσοδα του Ταμείου Αλληλεγγύης Γενεών». «Πρόκειται για την κορύφωση της πολιτικής εξαπάτησης και αυτοδιάψευσης», κραυγάζει υποκριτικά (θα δούμε παρακάτω γιατί) ο Μανιάτης.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά, για να βγάλουμε άκρη.
Με τη γνωστή μέθοδο των «άτυπων ενημερώσεων», ο Τσακαλώτος διένειμε στις 7 Αυγούστου «Σχόλιο για το νέο Ταμείο». Πώς γίνεται ταυτόχρονα «άτυπη ενημέρωση» και «Σχόλιο», αυτό μόνο η συριζοενημέρωση το γνωρίζει, αλλά εν προκειμένω δε θα μας απασχολήσουν οι γκεμπελισμοί της νέας μνημονιακής συμμορίας. Στο «σχόλιο» αναφερόταν και τα εξής: «Στο Ταμείο πιθανόν να ενταχθούν και όλα τα μελλοντικά έσοδα που θα προκύψουν από την εκμετάλλευση του ορυκτού / φυσικού πλούτου της χώρας –υδρογονάνθρακες, κ.λπ.».
Αυτό είναι που εξόργισε τον Μανιάτη που βρήκε την ευκαιρία ν’ ανεβεί στα κεραμίδια. Διότι αυτός, όπως λέει, «μετά απο στενή συνεργασία με το Νορβηγικό Υπουργείο Πετρελαίου», κατέθεσε «Πρόταση Νόμου για το Ταμείο Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών, με βάση την εμπειρία απο το Νορβηγικό Ταμείο Συντάξεων, που διαθέτει πάνω απο 800 δισ. δολάρια κεφάλαια», και στη συνέχεια ψηφίστηκε ο νόμος 4162/2013 που «προβλέπει ότι στο Ταμείο Αλληλεγγύης θα πηγαίνει το 75% των εσόδων απο την αξιοποίηση των εθνικών κοιτασμάτων Υδρογονανθράκων, το 20% στο Πράσινο Ταμείο για έργα ανάπτυξης και υποδομών της ευρύτερης περιοχής και το υπόλοιπο 5% στους τοπικούς ΟΤΑ και Περιφέρειες».
Πρόκειται, φυσικά, για θράσος που ποτέ δεν έλειψε από τους σοσιαλδημοκράτες πολιτικάντηδες. Ο συγκεκριμένος νόμος είναι ένας νόμος άνευ αντικειμένου, που ψηφίστηκε μόνο και μόνο για προπαγανδιστικούς λόγους. Η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, την ίδια ώρα που καρατομούσε τις συντάξεις και ψήφιζε τον ένα αντιασφαλιστικό νόμο μετά τον άλλο, έφτιαξε και έναν «Εθνικό Λογαριασμό Κοινωνικής Αλληλεγγύης Γενεών» (ΕΛΚΑΓ), στον οποίο υποτίθεται ότι θα πήγαινε το 70% από τα μελλοντικά έσοδα του κράτους από την εκμετάλλευση κοιτασμάτων υδρογονανθράκων. Αυτός ο λογαριασμός δημιουργήθηκε ως ειδικός λογαριασμός μέσα στο Ασφαλιστικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης Γενεών (ΑΚΑΓΕ), για το οποίο θα μιλήσουμε παρακάτω.
«Ακόμα δεν τον είδαμε, Γιάννη τον βαφτίσαμε» σχολίασε τότε σκωπτικά ο ΣΥΡΙΖΑ και καταψήφισε (όπως και η υπόλοιπη αντιπολίτευση) το σχετικό νομοσχέδιο. Και δικαίως. Διότι ο νόμος, όπως είπαμε, είναι άνευ αντικειμένου. Αν υπάρξουν έσοδα από υδρογονάνθρακες, θα υπάρξουν μετά από καμιά εικοσαετία. Και μέχρι τότε… ποιος ζει ποιος πεθαίνει. Η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, όμως, ήθελε μια κίνηση κοινωνικής δημαγωγίας, για να τη χρησιμοποιήσει σαν φύλλο συκής, πίσω από το οποίο θα κρύψει τα διαδοχικά πλήγματα στην κοινωνική ασφάλιση. Διασφάλιζε, υποτίθεται, το μέλλον της Κοινωνικής Ασφάλισης, προσθέτοντας στους πόρους της και τα μελλοντικά έσοδα από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, που τότε κορόιδευε και κατήγγειλε αυτή την υποκριτική νομοθετική ρύθμιση, έπαιζε το δικό του παιχνίδι με την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Ο Τσίπρας έφτασε στο σημείο να πει κάποτε ότι οι υδρογονάνθρακες είναι ένα υπερόπλο (sic!), που θα το ρίξει στο τραπέζι και θα εκβιάσει τη Μέρκελ και τους άλλους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές ώστε να διαγράψουν το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους. Γι’ αυτή την απίστευτη ιστορία… φιδεμπορίου μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Τα διάφορα «υπερόπλα» ξεχάστηκαν, βέβαια, την επομένη της εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ. Ομως, το αχτύπητο ντουέτο Σκουρλέτη-Στρατούλη, κάτι σαν Αμποτ και Κοστέλο της αστικής πολιτικής, εξακολούθησε να… σώζει την Κοινωνική Ασφάλιση, δημιουργώντας έναν τεράστιο «κουμπαρά», στον οποίο θα πήγαιναν τα πάντα: και έσοδα από τις ιδιωτικοποιήσεις και μελλοντικά έσοδα από τους υδρογονάνθρακες, τα πάντα όλα! Αυτό το κολοσσιαίο ψέμα το αποκαλύψαμε αναλυτικά σε προηγούμενο άρθρο μας. Ουσιαστικά, ο κουμπαράς δεν ήταν τίποτε άλλο από το ΑΚΑΓΕ που είχαν δημιουργήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Και βέβαια, κάθε άλλο παρά κουμπαράς ήταν το ΑΚΑΓΕ, όπως αναλυτικά μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Τώρα, με την υπογραφή του Μνημόνιου-3, κάθε κατεργάρης πηγαίνει στον πάγκο του. Και οι προηγούμενοι (που διαμαρτύρονται υποκριτικά, όπως ο Μανιάτης) και οι τωρινοί, που μέχρι πρότινος πουλούσαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες στους εργαζόμενους. Αλλωστε, όλοι μαζί υπογράφουν το Μνημόνιο-3 και τους εφαρμοστικούς του νόμους (γι’ αυτό και ο κάθε Μανιάτης «δεν δικαιούται για να ομιλεί», όπως θα ‘λεγε και ένα παλιότερο ηγετικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, που ξεψύχησε στο εδώλιο του Ειδικού Δικαστηρίου). Θυμίζουν τη γνωστή παροιμία «δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα».
Το περιβόητο Ταμείο Εθνικού Πλούτου και Κοινωνικής Ασφάλισης, που υποσχόταν στις προγραμματικές δηλώσεις ο Τσίπρας, μετατρέπεται σε νέο Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων και Υφαρπαγής της Κρατικής Περιουσίας (έτσι θα έπρεπε να ονομαστεί). Τώρα, τα πάντα όλα, έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις και μελλοντικά έσοδα από υδρογονάνθρακες (αν και όταν υπάρξουν) θα πηγαίνουν σ’ αυτό το νέο Ταμείο και θα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την αποπληρωμή των δανειστών.
Με θράσος χιλίων χιμπατζήδων ο Τσακαλώτος έγραψε στο non paper που διένειμε: «Είναι εμφανής ο διαφορετικός στόχος του Ταμείου. Με το ΤΑΙΠΕΔ από τις αποκρατικοποιήσεις τα τυχόν έσοδα πήγαιναν εξ ολοκλήρου στην αποπληρωμή του χρέους, ενώ με το Ταμείο μόνο το ένα τέταρτο».
Σε ποιον τα πουλάτε αυτά, ρε αλήτες; Το 50% από τα όποια έσοδα αυτού του Ταμείου σε βάθος 30ετίας θα πάει για τη νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Από πού θα αντληθούν τα κεφάλαια για την ανακεφαλαιοποίηση; Από τη δανειακή σύμβαση που θα συναφθεί τις επόμενες μέρες με τον ESM. Αρα, το 50% θα πάει για την αποπληρωμή των δανειστών, το 25% θα πάει για την αποπληρωμή του χρέους (η αποπληρωμή των δανειστών φτάνει το 75%, δηλαδή) και το υπόλοιπο 25% για ανάπτυξη. Εχει σημασία και μια λεπτομέρεια που δεν την λένε. Δε θα γίνεται αυτή η μοιρασιά κάθε φορά που θα προκύπτουν έσοδα στο Ταμείο. Δηλαδή, δε θα λένε π.χ. πήραμε 1 δισ. από μια ιδιωτικοποίηση και το μοιράζουμε 500 εκατ. για την ανακεφαλαιοποίηση, 250 εκατ. για το υπόλοιπο χρέος και 250 εκατ. για ανάπτυξη. Ολόκληρο το 1 δισ. θα πάει για την αποπληρωμή του δανείου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, μέχρι να εξοφληθεί ολόκληρο αυτό το δάνειο, που μπορεί να φτάσει μέχρι και 25 δισ. ευρώ! Πρώτα θα αποπληρωθούν τα κεφάλαια του δανείου για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και όταν αποπληρωθούν θ’ αρχίσει να γίνεται η μοιρασιά (το μισό για τους δανειστές, το μισό για την ανάπτυξη). Μ’ άλλα λόγια, όλα τα λεφτά, για πολλά χρόνια, θα πηγαίνουν κατευθείαν στον ESM, για να αποπληρωθούν τα κεφάλαια που θα δοθούν για τη νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Οι γάιδαροι μαλώνουν, στις ψηφοφορίες ψηφίζουν και θα εξακολουθήσουν να ψηφίζουν από κοινού τα μνημονιακά μέτρα, ενώ ο αχυρώνας, η Κοινωνική Ασφάλιση, θα γίνει «ίσωμα», θα μετατραπεί σε μπάζα. Αυτός ο αχυρώνας δεν είναι δικός τους, αλλά δικός μας. Και το ερώτημα είναι: εμείς που παράγουμε όλο τον κοινωνικό πλούτο μέχρι πότε θα ανεχόμαστε να μας ισοπεδώνουν την Κοινωνική Ασφάλιση;
Πηγή: "ΚΟΝΤΡΑ"
Δημοσίευση σχολίου