«Είναι κατανοητό ότι μετά από κάβε “αριστερίζουσα" δήλωση Φίλη, το δεξιόστροφο “ποίμνιο" της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΑ θα πρέπει να συγκροτείται με πανηγυρικές ενδείξεις συστράτευσης Στρατού - Εκκλησίας, που ούτε η Δικτατορία του Μεταξά, ούτε η Χούντα των Συνταγματαρχών είχαν σκεφτεί ποτέ να εφαρμόσουν».
Το Ποτάμι ανέλαβε να γίνει... ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Το απόσπασμα είναι από ανακοίνωση που εξέδωσε απ' αφορμή τη διαταγή Κομμένου, σύμφωνα με την οποία οι στρατιωτικοί όλων των όπλων και όλων των βαθμίδων θα μπορούν να ράβουν στα μανίκια τους σήματα των αγίων που θεωρούνται προστάτες του όπλου τους (η διαταγή ονοματίζει αυτούς τους αγίους, μη τυχόν και κάνει λάθος κανένας ή μην αρχίσει και ράβει ο καθένας όποιον άγιο ή αγία του γουστάρει).
Καταλαβαίνετε γιατί λέμε πως το Ποτάμι έγινε ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Ετσι και αυτή η διαταγή εκδιδόταν από υπουργό Αμυνας των προηγούμενων κυβερνήσεων, ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα και τα στελέχη του ως άτομα θα είχαν ανέβει στα κάγκελα των ερτζιανών και θα κατάγγελλαν πατριδοκαπηλεία, φασισμό, χριστεμπόριο, χουντική νοοτροπία κτλ. κτλ.
Οσο ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση, αυτά τα θέματα τα είχε σχεδόν μονοπώλιο. Και διαχωρισμό της Εκκλησίας από το κράτος διεκδικούσε, και κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών στα σχολεία, και πλήρη ανεξιθρησκεία και δε συμμαζεύεται. Ενώ τώρα, μούγκα για τις «πρωτοβουλίες» του κυβερνητικού εταίρου Καμμένου, που δε χάνει την ευκαιρία να οργανώνει εκδηλώσεις τύπου «Πολεμική Αρετή των Ελλήνων» και να εκδίδει διαταγές του τύπου «Πατρίς- Θρησκεία-Οικογένεια».
«Η ανακοίνωση που εξέδωσε το Ποτάμι για τις στολές των στρατιωτικών επιδέχεται απάντηση μόνο από τον Πνευματικό και τον Θεό τους, αν έχουν Θεό». Αυτή ήταν η επίσημη απάντηση που έδωσε το υπουργείο Αμυνας στην ανακοίνωση του Ποταμιού. Απάντηση που μας γυρίζει στην περίοδο της «Δεξιάς του Κυρίου», αν όχι της χούντας. Απάντηση πρωτοφανής στην πολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στα αστικά κόμματα. Και βέβαια, αυτή την απάντηση δεν τη χρεώνεται προσωπικά ο Κομμένος, που έτσι κι αλλιώς ψαρεύει ψήφους στα πιο μαύρα τενάγη της ελληνικής κοινωνίας, αλλά τη χρεώνεται προσωπικά ο Τσίπρας και κατ' επέκταση ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν πρόκειται, όμως, μόνο για έναν πολιτικό καυγά ανάμεσα στη συγκυβέρνηση των Τσιπροκαμμένων και το Ποτάμι. Το Ποτάμι βρήκε στρωμένο το δρόμο και δεν άφησε να πάει χαμένη η ευκαιρία. Και οι νεοφιλελεύθεροι του Ποταμιού και η παρέα του Λυκούδη πρεσβεύουν έναν αστικό κοσμοπολιτισμό που δε γουστάρει αγιαστούρες και «πολεμικές αρετές».
Κυρίως πρόκειται για ένα τεράστιο πισωγύρισμα από το οποίο θα αισθανόταν τρισευτυχισμένος ο Χριστόδουλος αν ζούσε.
Οποιος δεν ράβει στο μανίκι του τον προβλεπόμενο άγιο ή αγία θα στιγματίζεται ως άθρησκος (τουλάχιστον). Και βέβαια, θα έχει την ανάλογη μεταχείριση από την ηγεσία της μονάδας του. Ο Κομμένος βρήκε έναν τρόπο για να θεσπίσει το θρησκευτικό φακέλωμα στο στρατό και ο Τσίπρας, που ως πρωθυπουργός μπορούσε να τον σταματήσει, ανέχεται τα ακροδεξιά παραληρήματα του κυβερνητικού εταίρου του. Γιατί; Γιατί αυτά τα ακροδεξιά παραληρήματα έρχονται να λειτουργήσουν ως εξισορρόπηση στις κοσμοπολίτικες - αστικοδημοκρατικές απόψεις που ακούγονται κάπου-κάπου από «παραδοσιακούς» συριζαίους.
Αυτή η συγκυβέρνηση είναι πραγματικά φαιορόζ, αφού συσπειρώνει στις γραμμές της από ευρωρεβιζιονιστές τύπου Φίλη και Μπαλτά μέχρι ακροδεξιούς τύπου Καμμένου.
Δημοσίευση σχολίου