Οι μνήμες ωστόσο της βίαιης εξέγερσης του Πολυτεχνείου το ’73, φέρνουν αναπόφευκτα στου νου των παλαιοτέρων και τις συνθήκες, μέσα στις οποίες αυτή εκδηλώθηκε. Τη Χούντα του στρατού, που επέβαλε μια στυγνή δικτατορία, έστω και αν η ίδια την ονόμαζε επίσημα δημοκρατία. Οι φυλακές και τα ξερονήσια, ήταν γεμάτα αγωνιστές, που σήκωναν το κεφάλι τους και χάλαγαν την ησυχία όχι μόνο των συνταγματαρχών, αλλά και της πλειοψηφίας των φιλήσυχων υπομονετικών νοικοκυραίων, που τους αποκαλούσε «ταραξίες» και που με νόμους και αποφάσεις της η δικαιοσύνη (στρατιωτική ή πολιτική) δίκαζε.
Στους «ταραξίες» του τότε, στους αναρχικούς και επαναστάτες κομμουνιστές του σήμερα, που αντιστέκονται στη σύγχρονη χούντα, η δημοκρατία, χαρακτηρίζοντάς τους τρομοκράτες, επιφυλάσσει την ίδια αντιμετώπιση: Φυλακή και εξορία…
Ήδη, στις φυλακές της ελληνικές δημοκρατίας βρίσκονται καταδικασμένοι με δεκάδες χρόνια εγκλεισμού, πάνω από 30 πολιτικοί κρατούμενοι. Παράλληλα, εκατοντάδες διωκόμενοι αγωνιστές αντιμετωπίζουν ποινές, όμηροι του αστυνομικού – δικαστικού κράτους.
41 χρόνια μετά τη μεταπολίτευση, τα ΜΜΕ και το πολιτικό κατεστημένο αποκρύπτει σκόπιμα την ύπαρξη των φυλακισμένων αγωνιστών στα κάτεργα της δημοκρατίας και των εξόριστων…
Γιατί τί άλλο από ΕΞΟΡΙΣΤΗ είναι η Αθηνά Τσάκαλου, μητέρα πολιτικών κρατουμένων, που της απαγορεύεται να βγει από τη Σαλαμίνα; Που εξακολουθεί να βρίσκεται αποκλεισμένη σε αυτό το νησί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για θέματα κυρίως υγείας και επικοινωνίας με τα φυλακισμένα παιδιά της, με μια εντελώς αβάσιμη και ανυπόστατη κατηγορία , που της έχουν απευθύνει, ότι αποτελεί μέλος «τρομοκρατικής» οργάνωσης;(!!!) Και αυτό μόνο και μόνο, γιατί έδωσε άσυλο στα κυνηγημένα παιδιά της.
Ή, δεν είναι χείριστη μορφή εξορίας, το γεγονός ότι την Εύη Στατήρη, μετά την αποφυλάκισή της – την όποια κέρδισε με την απεργία πείνας που πραγματοποίησε, την έχουν υποχρεώσει να ζει αποκλεισμένη σε ένα κύκλο γύρω από το σπίτι της με ακτίνα ενός μόλις χιλιομέτρου; Το γεγονός ότι της απαγορεύουν να επικοινωνήσει με τον πολιτικό κρατούμενο σύντροφό της, δεν είναι κι αυτό μια απομόνωση, μια οικονομική και κοινωνική εξόντωση, μια ΕΞΟΡΙΑ; Τί κι αν δεν υπάρχει γύρω της θάλασσα…
Η ποινικοποίηση των συγγενικών σχέσεων είναι μία από τις βασικές αρχές του φασισμού. Στη διάρκεια της επταετίας, αρκούσε η στοχοποίηση ενός αγωνιστή, για να υποστεί διώξεις και αποκλεισμούς, ολόκληρη η οικογένειά του.
Σήμερα στις μέρες της δημοκρατίας, η τακτική αυτή δεν άλλαξε.
Αυτήν την εχθρική αντιμετώπιση απέναντι σε συγγενείς πολιτικών αλλά και ποινικών κρατουμένων που στέκονται με αξιοπρέπεια απέναντι στο κράτος, όπως την περίπτωση της Μαρίας Θεοφίλου μιας μάνας 2 νηπίων, στην οποία αποδίδουν βαρύτατο κατηγορητήριο, παρά την παντελή ανυπαρξία στοιχείων, μόνο και μόνο γιατί είναι αδερφή του αναρχικού Τάσου Θεοφίλου, τη θεωρούμε καθαρά εκδικητική, που σκοπό έχει να κάμψει το ηθικό των κρατουμένων και των συγγενών τους.
Σαν «Συγγενείς – φίλοι κρατουμένων και διωκόμενων αγωνιστών» , θεωρούμε ότι αυτό αποτελεί μια πρωτοφανή, ευθεία προειδοποιητική επίθεση εναντίον του πολύ στενού οικογενειακού πυρήνα των κρατουμένων, με σκοπό τον ψυχολογικό εκβιασμό τόσο των ίδιων όσο και των κρατουμένων.Ένα προειδοποιητικό μήνυμα υποταγής της σύγχρονης χούντας, προς όλους μας.
Καλούμε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο με μη υποταγμένη από το φόβο συνείδηση ,να υψώσει μαζί μας τη φωνή του ενάντια στο άδικο και στο φασισμό των «τρομονόμων».
. ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΘΕΟΦΙΛΟΥ
. ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ ΕΞΟΡΙΑΣ (ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΩΝ ΟΡΩΝ) ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΗ ΣΤΑΤΗΡΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΣΑΚΑΛΟΥ
. ΠΑΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΤΩΝ ΣΥΓΓΕΝΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ
. ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Λευτεριά σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους.
Αλληλεγγύη στους διωκόμενους αγωνιστές
«Συγγενείς-Φίλοι κρατουμένων και διωκόμενων αγωνιστών»
sygeneis–filoi@espiv.net
+ σχόλια + 1 σχόλια
Έτσι ακριβώς!!
Δημοσίευση σχολίου