Εκλογές Βενεζουέλα: Μια προδιαγεραμμένη κατάληξη

Δεν αποτέλεσε έκπληξη η οδυνηρή ήττα που υπέστη στις βουλευτικές εκλογές το Ενωμένο Σοσιαλιστικό Κόμμα της Βενεζουέλας (PSUV) του προέδρου Νικολάς Μαδούρο. Σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε η πρόεδρος του εθνικού εκλογικού συμβουλίου Τιμπισάι Λουσένα, η Στρογγυλή Τράπεζα της Δημοκρατικής Ενότητας (MUD), ένας μεγάλος συνασπισμός της αντιπολίτευσης, κέρδισε 99 έδρες στις βουλευτικές εκλογές που διεξήχθησαν χθες, δηλαδή μια πλειοψηφία των τριών πέμπτων, έναντι 46 εδρών που απέκτησε το (PSUV).

Ο Νικολάς Μαδούρο παραδέχτηκε την ήττα του, την οποία χαρακτήρισε «άσχημο αποτέλεσμα», ενώ ο Ενρίκε Καπρίλες, από τις ηγετικές φιγούρες του συνασπισμού της αντιπολίτευσης, έγραψε στο Twitter: «Τα αποτελέσματα είναι αυτά που ελπίζαμε. Η Βενεζουέλα νίκησε. Είναι μη αναστρέψιμο».

Παραθέτουμε ένα κατατοπιστικότατο κείμενο από την εφημερίδα "ΚΟΝΤΡΑ" για την πολιτική και κοινωνική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σ' αυτή την χώρα:

Βενεζουέλα: Ενας προδιαγεγραμμένος κατήφορος

Η Βενεζουέλα τα τελευταία δεκαεπτά χρόνια αποτελεί σήμα κατατεθέν των οπαδών της «αριστερής» διαχείρισης του καπιταλισμού. Μιας διαχείρισης που πολιτογραφήθηκε ως «ο σοσιαλισμός του 21ου αιώνα». Μετά το θάνατο του Τσάβες (Μάρτης 2013) και ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη κατρακύλα των διεθνών τιμών του πετρελαίου, ο  «σοσιαλισμός» αυτός άρχισε να ξεφτίζει και να αποκαλύπτονται πράγματα που δεν φαίνονταν σε όσους παρατηρούν τις εξελίξεις από μακριά, θέτοντας μείζον πρόβλημα στους ανά τη γη υποστηρικτές του.

Από τις στήλες της «Κόντρας» εδώ και αρκετά χρόνια έχουμε αποδείξει ότι ο «σοσιαλισμός» αυτός υπάρχει μόνο κατ’ όνομα. Βασιζόμενος στην έκρηξη των διεθνών τιμών του πετρελαίου (που εξαπλασιάστηκαν στα χρόνια της διακυβέρνησής του), ο Τσάβες κατόρθωσε να χαράξει μια ρεφορμιστική πολιτική που αντιμετώπιζε μόνο την απόλυτη εξαθλίωση του λαού μιας χώρας που πριν από την άνοδό του στην εξουσία σπαρασσόταν από κοινωνικές συγκρούσεις. Στη σειρά άρθρων με τίτλο «Ο χαρακτήρας της “μπολιβαριανής επανάστασης” του Τσάβες» (Δείτε εδώ, εδώ και εδώ) που δημοσιεύτηκε σ’ αυτές εδώ τις στήλες το Δεκέμβρη του 2007, περιγράψαμε αυτή την πολιτική, που οδήγησε στη σημερινή κατάσταση.

Εκεί είχαμε επισημάνει ότι ο «σοσιαλισμός» του Τσάβες οικοδομήθηκε σε απόλυτη αρμονία με τον καπιταλισμό και τους οικονομικούς του νόμους, με τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας να κατέχει σημαντική θέση στην οικονομική ζωή της χώρας, ενώ οι εθνικοποιήσεις που έγιναν έγιναν με πλήρη σεβασμό στα δικαιώματα των πρώην ιδιοκτητών που αποζημιώθηκαν μέχρι κεραίας, ενώ άλλες επιχειρήσεις, που «απαλλοτριώθηκαν», δεν ήταν παρά χρεοκοπημένες επιχειρήσεις που είχαν εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες τους.
Η πρώτη μάλιστα από τις «απαλλοτριώσεις», αυτή της Venepal (μια από τις μεγαλύτερες χαρτοβιομηχανίες της χώρας), η οποία έγινε έξι χρόνια μετά την άνοδο του Τσάβες στην εξουσία, επιβλήθηκε μετά από πολύχρονους αγώνες των ίδιων των εργατών κι αφού ο Τσάβες είχε δώσει όλα τα περιθώρια στους καπιταλιστές ιδιοκτήτες της (παρά το γεγονός ότι ήταν φανατικοί αντιτσαβικοί) να την ανασυγκροτήσουν για να διατηρήσουν τα κέρδη τους (κάνοντας απολύσεις και παίρνοντας φτηνά δάνεια από το κράτος, που τους χάρισε και 30 εκατομμύρια δολάρια από πάνω).

Η «μπολιβαριανή επανάσταση» σεβάστηκε ακόμα και τα συμφέροντα των πολυεθνικών όπως η Ternium (με βασικό μέτοχο το ιταλικό μονοπώλιο Techint Group) και η Μιτσουμπίσι. Η πρώτη ήλεγχε τη μεγαλύτερη χαλυβουργία της χώρας (Ternium Sidor), η οποία εθνικοποιήθηκε τον Απρίλη του 2008, με τους ιδιοκτήτες της να αποζημιώνονται πλήρως μέσα σε τέσσερα χρόνια και τους εργάτες της να έχουν γευτεί πρώτα τις περιποιήσεις των… σοσιαλιστικών ΜΑΤ. Στη δεύτερη, οι εργάτες δέχτηκαν τις «περιποιήσεις» των αστυνομικών όταν τόλμησαν να την καταλάβουν το Γενάρη του 2009 ζητώντας την επαναπρόσληψη απολυμένων συναδέλφων τους.

Επομένως, η σημερινή κατάσταση της Βενεζουέλας δεν ήταν για εμάς κεραυνός εν αιθρία, αλλά προδιαγεγραμμένος κατήφορος μίας χώρας που δεν οικοδόμησε κανένα σοσιαλισμό. Απλά, η κυβέρνηση Τσάβες διαχειρίστηκε τον καπιταλισμό έτσι ώστε να αποφευχθούν οι κοινωνικές εξεγέρσεις που σημειώθηκαν σε γειτονικές χώρες (Εκουαδόρ, Αργεντινή). Τώρα, ήρθε η ώρα να φανεί το πραγματικό πρόσωπο αυτού του «σοσιαλισμού».

Εκρηξη τιμών

Πόσο συνηθισμένο είναι ένα «καθωσπρέπει» ειδησεογραφικό πρακτορείο, όπως το Bloomberg, να δημοσιεύει άρθρο με τίτλο «Το πακέτο προφυλακτικών των 755 δολαρίων είναι η τελευταία έλλειψη αξιοπρέπειας στη Βενεζουέλα».Σίγουρα καθόλου συνηθισμένο. Το αποκορύφωμα μιας άθλιας προπαγάνδας, θα πουν οι θιασώτες του «σοσιαλισμού του 21ου αιώνα». Το πρακτορείο, όμως, αναφέρει στοιχεία. Επικαλείται την ιστοσελίδα MercadoLibre που αναφέρει ότι χρησιμοποιείται από τους Βενεζουελάνους για να αποκτήσουν σπάνια προϊόντα. Εκεί βρίσκουμε ότι ένα πακέτο προφυλακτικών κοστίζει 4.760 μπολίβαρ, που σημαίνει 755 δολάρια, σύμφωνα με την επίσημη συναλλαγματική ισοτιμία, και ισοδυναμεί με το 85% του βασικού μισθού των 5.600 μπολίβαρ!

Στη μαύρη αγορά, όμως, τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα. Οσοι έχουν δολάρια μπορούν να προμηθευτούν τα προφυλακτικά στην τιμή των 25 δολαρίων το πακέτο, αντί των 21 που πωλούνται στις ΗΠΑ! Για να μην κατηγορηθούμε για οικονομική… πορνογραφία, ξεκαθαρίζουμε ότι η σπέκουλα με τα προφυλακτικά που κάνουν τα δυτικά πρακτορεία σίγουρα καθοδηγείται από την αντι-τσαβική προπαγάνδα που τόσα χρόνια με μανία υπηρετούν.

 Ομως τα προφυλακτικά δεν είναι τα μοναδικά προϊόντα των οποίων οι τιμές έχουν εκτιναχθεί στα ύψη. Αυτό δεν προκύπτει από τα δυτικά πρακτορεία, αλλά από την ίδια την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία της χώρας (INE) στους πίνακες του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή  (ΔΤΚ) που δημοσιεύει στην ιστοσελίδα της! Σύμφωνα με τους πίνακες αυτούς, μέρος των οποίων αναδημοσιεύουμε στον Πίνακα 1, ο ΔΤΚ τον Γενάρη του 2014 τετραπλασιάστηκε σε σχέση με το 2007, ενώ τον περασμένο Νοέμβρη ήταν σχεδόν οκταπλάσιος! Δηλαδή μόνο μέσα στο 2014 ο ΔΤΚ διπλασιάστηκε. Δεν προκαλεί τουλάχιστον μειδίαμα όταν διαβάζει κανείς στα φιλοτσαβικά πρακτορεία ότι η κυβέρνηση προτίθεται να αυξήσει τον βασικό μισθό κατά 15%;

Και ελλείψεις

Ταυτόχρονα με την εκτίναξη των τιμών εμφανίστηκαν και ελλείψεις προϊόντων στην αγορά. Οι ελλείψεις αφορούσαν από είδη πρώτης ανάγκης μέχρι και φάρμακα. Για παράδειγμα, σε παλαιότερη συνέντευξή του στο τηλεοπτικό κανάλι Televen, ο πρόεδρος της Φαρμακευτικής Ομοσπονδίας της Βενεζουέλας (FFV) Φρέντι Σεμπάγιος έστειλε μήνυμα στον υπουργό Υγείας, Φρανσίσκο Αρμάδα, ότι δεν υπάρχουν αντιϋπερτασικά φάρμακα στην Βενεζουέλα. «Δεν είναι φανταστική πραγματικότητα.
Το losartan potassium, το παραγόμενο φάρμακο που συνήθως αγοράζουν οι ασθενείς των πιο χαμηλών εισοδημάτων, δεν μπορεί να βρεθεί» στην αγορά της Βενεζουέλας, είπε ο Σεμπάγιος, υποστηρίζοντας ότι ο φαρμακευτικός τομέας χρειάζεται περισσότερο ξένο συνάλλαγμα από αυτό που έχει ήδη δοθεί. Αντί των 1.4 δισ. δολαρίων απαιτούνται 5! Πού οφείλονται όμως αυτές οι ελλείψεις;

Οι καπιταλιστές στο τιμόνι

Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα έρχεται ανέλπιστα από άρθρο του φιλοτσαβικού πρακτορείου Venezuelanalysis με τίτλο: «Επανάσταση, αντεπανάσταση και οικονομικός πόλεμος στη Βενεζουέλα», που δημοσιεύτηκε στα τέλη του περασμένου Γενάρη και αναφέρει τα εξής αποκαλυπτικά:

«Η κυβερνητική θέση είναι ότι οι ελλείψεις σε βασικά προϊόντα προκαλούνται από στοιχεία του ιδιωτικού τομέα που ελέγχουν την εισαγωγή, παραγωγή και διακίνηση τροφίμων και άλλων προϊόντων και εγκληματικές κερδοσκοπίες και λαθρέμπορους που ορισμένες φορές συνασπίζονται με αυτό τον τομέα. Αυτοί οι παράγοντες θεωρούνται υπεύθυνοι για την παράνομη αποθήκευση προϊόντων στις αποθήκες με στόχο τη δημιουργία τεχνητών ελλείψεων. Υπάρχει εμπειρική απόδειξη αυτών των ισχυρισμών. Χιλιάδες τόνοι προϊόντων, συμπεριλαμβανομένων επιδοτούμενων, έχουν εκτραπεί από την αγορά για να πουληθούν στην Κολομβία μέσα στο 2014. Αποθήκες γεμάτες αγαθά που έπρεπε να είναι στα ράφια, ανακαλύπτονται συχνά από τις αρχές. Επιδοτούμενα προϊόντα διατροφής συχνά αγοράζονται από κερδοσκόπους για επαναπώληση σε υψηλότερες τιμές στην εγχώρια αγορά. Ορισμένοι εισαγωγείς έχουν αγοράσει προϊόντα με την επιδοτούμενη συναλλαγματική ισοτιμία, όμως πωλούν αυτά τα προϊόντα σα να αγοράζονταν με την πολύ υψηλότερη συναλλαγματική ισοτιμία. Ψεύτικοι “εισαγωγείς’’ κατηγορούνται επίσης για απάτες με μεγάλα ποσά συναλλάγματος, αγοράζοντας δολάρια στην προνομιακή συναλλαγματική ισοτιμία, με πρόσχημα την εισαγωγή βασικών καταναλωτικών ειδών, και στη συνέχεια τα πωλούν στην παράλληλη αγορά ή τα κρατούν με την ελπίδα της υποτίμησης του μπολίβαρ, πρακτική που προϋποθέτει την διαφθορά ορισμένων δημόσιων υπαλλήλων επίσης.

Τι πρέπει να κάνουμε γι’ αυτές τις παρατηρήσεις για τη σπανιότητα (σ.σ. των αγαθών στην αγορά); Σίγουρα, η κυβέρνηση έχει μερίδιο από τα λάθη στη διεύθυνση της οικονομίας και ο Μαδούρο έχει καταστήσει ξεκάθαρο στην απεύθυνσή του προς το έθνος στις 21 Γενάρη, ότι ορισμένες αλλαγές στην οικονομική πολιτική και ιδιαίτερα στο σύστημα συναλλαγματικής ισοτιμίας, θα εφαρμοστούν ως μέρος του οικονομικού σχεδίου ανασυγκρότησης» (οι υπογραμμίσεις δικές μας).

Πώς μπορούν όμως οι καπιταλιστές να προκαλούν τέτοιες ελλείψεις; Το άρθρο ξεκαθαρίζει το γιατί: «Ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Καπρίλες έχει σίγουρα δίκιο όταν λέει ότι το τωρινό οικονομικό μοντέλο δεν είναι σταθερό, όμως ποιό είναι αυτό το μοντέλο; Ενώ υπάρχει αρκετά μεγάλη κρατική παρέμβαση στην οικονομία και σημαντικές κοινωνικές επενδύσεις μέσω των αποστολών του τσαβισμού, η Βενεζουέλα εξακολουθεί να είναι μία καπιταλιστική χώρα και οι εισαγωγές και διανομές τροφίμων βρίσκονται κυρίως σε ιδιωτικά χέρια παρά τον αυξανόμενο αριθμό των κοπερατίβων και των σοσιαλιστικών ή μικτών εταιριών» (οι υπογραμμίσεις δικές μας).

Είναι απορίας άξιο πώς γίνεται μετά από τόσα χρόνια «σοσιαλισμού» οι ιδιώτες καπιταλιστές να κυριαρχούν σε έναν τόσο κρίσιμο τομέα όπως αυτό των εισαγωγών και της διανομής τροφίμων! Ισως αυτό να είναι ένα από τα χαρακτηριστικά του «σοσιαλισμού του 21ου αιώνα», που δεν είχε ποτέ… ανακαλυφθεί από τους θεωρητικούς του επιστημονικού σοσιαλισμού!

Στη γύρα για λεφτά!

Η δραματική κατάσταση στην οποία βρίσκονται τα δημόσια οικονομικά φαίνεται από την απεγνωσμένη προσπάθεια συγκέντρωσης χρημάτων από την κρατική εταιρία πετρελαίου, την PdV (Petroleos de Venezuela), η οποία παρέχει πάνω από το 95% των ετήσιων συναλλαγματικών εσόδων της Βενεζουέλας. Η κατρακύλα των διεθνών τιμών του πετρελαίου είχε δραματικές επιπτώσεις στα έσοδα της εταιρίας, αφού η μέση τιμή πώλησης πετρελαίου στο εξωτερικό από την PdV έχει πέσει στα 63 περίπου δολάρια το βαρέλι, από περίπου 99 που ήταν τον Ιούνη.

Σύμφωνα με την κεντρική τράπεζα της χώρας, η τιμή του πετρελαίου θα πρέπει να φτάσει τουλάχιστον στο επίπεδο των 80 δολαρίων το βαρέλι για να μπορέσει η χώρα να καλύψει τις δαπάνες του προϋπολογισμού, που για το 2015 εκτιμώνται σε 177 δισ. δολάρια, χωρίς να καταφύγει σε εσωτερικό δανεισμό. Για να μπορέσει να καλύψει τις ανάγκες σε συνάλλαγμα και την αποπληρωμή των χρεών της Βενεζουέλας και των εισαγωγών, η τιμή του πετρελαίου θα πρέπει να φτάσει στα 117 δολάρια το βαρέλι! Πώς όμως προσπαθεί να μαζέψει λεφτά η PdV;

Στο πλαίσιο της πολιτικής επιρροής της Βενεζουέλας στη γύρω περιοχή, το 2005 εγκαινιάστηκε ένα νέο προνομιακό πρόγραμμα για τις λατινοαμερικάνικες χώρες. Το πρόγραμμα ονομάστηκε PetroCaribe. Σύμφωνα μ’ αυτό, δόθηκε σε ορισμένα κράτη η δυνατότητα να αγοράζουν αργό πετρέλαιο από τη Βενεζουέλα με προνομιακούς όρους. Ετσι, η PdV προμήθευε περίπου 20 χιλιάδες βαρέλια την ημέρα αργό πετρέλαιο και παράγωγά του σε κράτη μέλη του προγράμματος. Τα μισά από τα παραπάνω κατευθύνονται στην Κούβα που έχει συνάψει ειδικές διμερείς συμφωνίες με το Καράκας.

Παρά τις ευνοϊκές ρυθμίσεις του προγράμματος αυτού, ορισμένες χώρες χρωστούσαν στο Καράκας λεφτά της τάξης των 14.5 δισ. δολαρίων μέχρι τα τέλη του περασμένου Αυγούστου. Η Δομινικανή Δημοκρατία, η Τζαμάικα και η Νικαράγουα χρωστάνε περίπου το 79% του παραπάνω ποσού (γύρω στα 10 δισ. δολάρια). Στην προσπάθειά της να μαζέψει χρήματα από συνάλλαγμα, η κυβέρνηση της Βενεζουέλας συμφώνησε με την Goldman Sachs να της πουλήσει μέρος των χρεών που τα παραπάνω κράτη χρωστούν στην PdV. Κατ’ αυτό τον τρόπο, το χρέος των 4 δισ. δολαρίων που έχει η Δομινικανή Δημοκρατία στην PdV πωλήθηκε τον περασμένο Δεκέμβρη έναντι 1.7 δισ. δολαρίων. Τον τελευταίο καιρό συζητιέται και η πώληση του χρέους των 3 δισ. δολαρίων που έχει η Τζαμάικα στη Βενεζουέλα.

H Goldman Sachs θα θησαυρήσει από την ανταλλαγή, αφού θα καρπωθεί τη διαφορά μεταξύ των χρημάτων που χρωστούν οι λατινοαμερικάνικες χώρες στη Βενεζουέλα από την τιμή αγοράς του χρέους αυτού και των χρημάτων που αγόρασε αυτά τα χρέη. Από την υπόθεση της Δομινικανής Δημοκρατίας η  Goldman Sachs θα τσεπώσει πάνω από τα διπλάσια από αυτά που πλήρωσε (4 δισ. αντί 1.7 δισ. δολάρια)! Ταυτόχρονα, η «διεθνιστική» εξωτερική πολιτική της Βενεζουέλας, με προνομιακές πιστώσεις στις γύρω χώρες, πάει περίπατο. Οταν ο κρατικός κορβανάς έχει τρυπήσει, ο «διεθνισμός» θα τον γεμίσει;

Υποτίμηση του νομίσματος

Η όξυνση της κρίσης δε θα μπορούσε να μην οδηγήσει στην υποτίμηση του νομίσματος. Μια υποτίμηση που είναι κάπως περίπλοκη, όσο και το σύστημα των συναλλαγματικών ισοτιμιών της Βενεζουέλας.

Μέχρι σήμερα, η πλειοψηφία των συναλλαγών με το εξωτερικό γινόταν με τη σταθερή συναλλαγματική ισοτιμία των 6.3 μπολίβαρ ανά δολάριο. Με την ισοτιμία αυτή έκανε συναλλαγές η κυβέρνηση και οι εισαγωγείς προϊόντων πρώτης ανάγκης. Υπήρχαν όμως κι άλλα δύο συστήματα για τις συναλλαγματικές ισοτιμίες για τους υπόλοιπους (τα Sicad I & II), στα οποία η ισοτιμία ξεκινούσε από τα 10 μπολίβαρ το δολάριο και έφτανε μέχρι τα 50.

Την Τρίτη 10/2/15, η κυβέρνηση αποφάσισε να υιοθετήσει ένα διαφορετικό σύστημα στις συναλλαγματικές ισοτιμίες, που θα λειτουργεί στη βάση της προσφοράς και της ζήτησης. Οι αλλαγές οδηγούν σε μερική υποτίμηση του εθνικού νομίσματος (μπολίβαρ) σε ορισμένες περιπτώσεις. Με το νέο σύστημα θα υπάρχουν τρεις συναλλαγματικές ισοτιμίες:

• Η πρώτη (στα 6.3) θα εξακολουθεί να χρησιμοποιείται για τις εισαγωγές που είναι κρίσιμες, όπως τα τρόφιμα και τα φάρμακα, που αντιπροσωπεύουν το 70% των κυβερνητικών συναλλαγών.

• Η δεύτερη, η Sicad, θα συνδυάζει τα δύο προηγούμενα συστήματα αγοράς δολαρίων (Sicad I & II) σε ένα κοινό, που θα ξεκινά από τα 12 μπολίβαρ ανά δολάριο. Αυτό θα ισχύει για προϊόντα πολυτελείας και για την αγορά συναλλάγματος από πολίτες που θέλουν να ταξιδέψουν στο εξωτερικό.

• Η τρίτη θα προκύπτει ελεύθερα, στη βάση της προσφοράς και της ζήτησης στην αγορά νομισμάτων.

Σύμφωνα με το φιλοτσαβικό πρακτορείο Venezu-elanalysis, το νέο σύστημα (που αποκαλείται SIMADI) επιτρέπεται για όλους τους ενηλίκους (άνω των 18) με πρόσβαση σε λογαριασμό δολαρίων σε μια από τις τράπεζες της Βενεζουέλας, οι οποίοι θα μπορούν πλέον να αγοράζουν μέχρι 300 δολάρια καθημερινά και 10 χιλιάδες ετήσια. Ιδιώτες πωλητές θα μπορούν να πωλούν μέχρι 200 δολάρια την ημέρα, ενώ εμβάσματα από το εξωτερικό θα μπορούν να ανταλλάσσονται σε αυτή την ισοτιμία.

Δεδομένου ότι σύμφωνα με ορισμένες εκτιμήσειςγια την αγορά ενός δολαρίου μπορεί να πληρώσει κανείς μέχρι και 186 μπολίβαρ στη μαύρη αγορά, δηλαδή περίπου 30 φορές περισσότερα από την επίσημη ισοτιμία, με αυτή την τρίτη συναλλαγματική ισοτιμία θα επισημοποιηθεί αυτό που γίνεται σήμερα στη ζούλα. Αυτό και έγινε.

Οι εκτιμήσεις του φιλοτσαβικού πρακτορείου ότι η τιμή του συναλλάγματος θα κυμαινόταν μεταξύ 110 και 120 μπολίβαρ το δολάριο ανατράπηκαν από την πρώτη κιόλας μέρα εφαρμογής της νέας συναλλαγματικής ισοτιμίας βάσει προσφοράς και ζήτησης, που έγινε την προηγούμενη Πέμπτη. Η πρώτη μέρα έκλεισε με την ισοτιμία να καθορίζεται στα 170.03 μπολίβαρ το δολάριο. Μία μέρα μετά, είχε ανέβει στα 174 μπολίβαρ το δολάριο, πλησιάζοντας ακόμα πιο κοντά την τιμή που ίσχυε στη μαύρη αγορά.

Η νέα συναλλαγματική ισοτιμία, που βασίζεται στην αγορά και τη ζήτηση νομίσματος, χαιρετίστηκε από τη μεγαλύτερη καπιταλιστική-εργοδοτική ομοσπονδία της χώρας, τη FEDECAMARAS. Ο πρόεδρός της Χόρχε Ρόιγ υποστήριξε ότι η κυβέρνηση κατάλαβε επιτέλους ότι η προσφορά και η ζήτηση θα πρέπει να καθορίζουν τη συναλλαγματική ισοτιμία καταλήγοντας στη διαπίστωση ότι «μια νότα φιλελευθερισμού δεν είναι κακό πράγμα».

Ο υπουργός Οικονομικών Ροδόλφο Μάρκο Τόρες άρχισε να προετοιμάζει το λαό για το τέλος της φτηνής βενζίνης, υποστηρίζοντας σε συνέντευξη που έδωσε στο περιφερειακό κανάλι Telesur, ότι σύντομα θα επέλθουν αυξήσεις στην τιμή της βενζίνης, που ακόμα επιδοτείται κατά ένα μεγάλο μέρος από την κυβέρνηση. «Δεν είναι δυνατόν ένα γλειφιτζούρι να κοστίζει περισσότερο από ένα λίτρο βενζίνης» δήλωσε, συμπληρώνοντας ότι σύντομα θα υπάρξουν σημαντικές ανακοινώσεις για το θέμα της βενζίνης.

Από την υποτίμηση πλήττονται και ορισμένες πολυεθνικές (όπως η Pepsi Co) που έχουν καταθέσεις και περιουσιακά στοιχεία σε μπολίβαρ. Αυτές όμως κάλλιστα μπορούν να φύγουν από τη χώρα χωρίς να χάσουν τίποτα. Ο λαός της Βενεζουέλας είναι αυτός που θα αναγκαστεί να υποστεί όλες τις συνέπειες της υποτίμησης του νομίσματος.