► Τις ανακοινώσεις οργανώσεων της Αριστεράς το τελευταίο διάστημα, για κοινή πορεία τους στο ζήτημα του Ασφαλιστικού, δε μπορεί κανείς παρά να τις χαιρετήσει. Πρόκειται για ένα πρώτο θετικό βήμα, που όμως πρέπει να έχει συνέχεια.
► Και όταν λέμε συνέχεια εννοούμε: Συντονισμός στη δράση, παραπέρα διεύρυνση της θεματολογίας πέρα από το Ασφαλιστικό, όπως, ζητήματα Υγείας, Παιδείας, αντιφασιστική και αντιρατσιστική πάλη –λαμβάνοντας ιδιαίτερα υπόψη το ζήτημα με τους πρόσφυγες και μετανάστες-, πάλη κατά της ΟΝΕ, αλλά ταυτόχρονα και κατά της ΕΕ –ιδιαίτερα των δυνάμεων εκείνων που τάσσονται υπέρ της άμεσης εξόδου από αυτήν, κτλ.
► Συνταγές που αφορούν στο ποιο ζήτημα θα τίθεται ως το αμέσως επόμενο για συζήτηση και συμφωνία, δεν υπάρχουν. Εδώ ακολουθούνται πάντα οι κανόνες:
► α) Ξεκινάμε από τα ζητήματα στα οποία υπάρχουν οι περισσότερες προϋποθέσεις για συμφωνία, δηλαδή, από εκείνα που μας ενώνουν.
► β) Ξεκινάμε από τα προβλήματα που επείγουν άμεσα και είναι ώριμα προς λύση στη συνείδηση των εργαζομένων, τουλάχιστον μιας σημαντικής μερίδας τους. Τότε μόνο οι οργανώσεις της Αριστεράς θα κατορθώσουν να αυξήσουν την επιρροή τους!
► γ) Οι συμφωνίες ανάμεσα στις οργανώσεις της Αριστεράς, θα πρέπει να διατυπώνονται και να κατανοούνται με τέτοιο τρόπο, που να ανοίγουν το δρόμο για το αμέσως επόμενο ριζοσπαστικό βήμα.
► δ) Είναι ανάγκη κάποια στιγμή, να εξεταστεί και ο συντονισμός σε επίπεδο θεωρητικής-επιστημονικής προσέγγισης προβλημάτων της ελληνικής κοινωνίας (και όχι μόνο). Εδώ θα μπορούσε να συμβάλλει και η δημιουργία μιας ιστοσελίδας, στην οποία κάθε οργάνωση / σχηματισμός θα έστελνε π.χ. 2-3 άρθρα τη βδομάδα.► ε) Υπάρχουν περιπτώσεις, που κάποιες οργανώσεις έχουν μεταξύ τους περισσότερα κοινά σημεία προσέγγισης. Εδώ είναι αυτονόητο ότι οι οργανώσεις αυτές μπορούν να κάνουν παραπέρα βήματα στις συμφωνίες τους, και δεν είναι ανάγκη να περιμένουν οπωσδήποτε να συμφωνήσουν και οι υπόλοιπες οργανώσεις.
► Κοινή δράση των οργανώσεων της Αριστεράς σημαίνει ακόμη ότι κάθε μια από αυτές εξακολουθεί να διατηρεί την οργανωτική, πολιτική και ιδεολογική της αυτοτέλεια, αλλά και ότι στις συνεργασίες δεν χωρούν μικροηγεμονισμοί.
► Είναι προφανές ότι εδώ δεν έχουμε να κάνουμε ακόμη με Μέτωπο, αλλά για κοινή δράση γύρω από κεντρικούς άξονες, που όμως η δράση αυτή αποτελεί προϋπόθεση εκ των ουκ άνευ αν οι οργανώσεις της Αριστεράς έχουν ως στόχο τους το Μέτωπο.
► Το ΚΚΕ(μ-λ) απέρριψε τη πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για το Ασφαλιστικό, αναφέροντας δεκάδες επιχειρήματα, το εξής ένα: …Είστε όλοι ρεβιζιονιστές, εμείς συνεργαζόμαστε… μόνο με όσους αποδέχονται ότι η ζωή σταμάτησε μετά το 20ο Συνέδριο του ΚΚΣΕ.
► Έτσι αυτοί έχουν την ησυχία τους και εμείς οι υπόλοιποι τη δική μας.
► Εδώ και πολύ καιρό λανσάρεται κάθε λίγο και λιγάκι μέσω των μέσων ενημέρωσης (και από τον ίδιο τον υπουργό σε συνεντεύξεις του), ότι φέτος το υπουργείο Παιδείας προσέλαβε 22.000 αναπληρωτές σε όλες τις δομές της εκπαίδευσης, δηλαδή 3.500 περισσότερους από πέρυσι. Δημιουργείται έτσι η εντύπωση σε όλους εκείνους που έχουν άγνοια για το τι συμβαίνει στην Εκπαίδευση, ότι, να βρε αδερφέ, το υπουργείο νοιάζεται, και νοιάζεται περισσότερο από τις προηγούμενες κυβερνήσεις γιατί τούτη η κυβέρνηση έφτασε να κάνει μέχρι και 22.000 προσλήψεις. Οπότε γιατί διαμαρτύρεστε, όσοι διαμαρτύρεστε;
► Όμως αυτή είναι η μισή αλήθεια, η άλλη μισή αποκρύβεται. Και η μισή αλήθεια ισοδυναμεί με ψέμα.
► Τι συμβαίνει λοιπόν στη πραγματικότητα; α) Τους πρώτους μόνο 8 μήνες του 2015, βγήκαν στη σύνταξη περισσότεροι από 3.500 εκπαιδευτικοί. Επομένως, οι «περισσότερες» προσλήψεις, στην ουσία δεν είναι περισσότερες, αλλά απλά αντικαθιστώνται εκείνοι που αποχώρησαν για σύνταξη. Εάν δεν γινόταν αυτό, τα κενά στην εκπαίδευση θα ήταν τεράστια, σχολεία θα υπολειτουργούσαν ή ακόμη και θα έβαζαν λουκέτο.
► β) Τα πραγματικά κενά όμως στην εκπαίδευση (κάνουμε εδώ λόγο για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια) είχαν υπολογιστεί στην αρχή της σχολικής χρονιάς στα 25.000. Αυτό σημαίνει ότι καθ΄ όλη τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς υπάρχουν επιπλέον 3.000 κενά, για τα οποία όμως κανείς απ΄ όλους αυτούς που κάνει την εν λόγω προπαγάνδα δεν λέει τίποτα.
► γ) Οι προσλήψεις των αναπληρωτών φέτος έγιναν με ένα μήνα καθυστέρηση σε σχέση με άλλες χρονιές. Βεβαίως, όταν οι εκπαιδευτικοί απεργούν, ή όταν οι μαθητές κάνουν καταλήψεις σχολείων (μεταξύ άλλων και λόγω έλλειψης εκπαιδευτικού προσωπικού), τότε σπεύδουν τα διάφορα «κοράκια» να τους κατηγορήσουν ότι έτσι χάνονται ώρες μαθημάτων, όταν όμως οι προσλήψεις γίνονται με καθυστέρηση, κανένα από αυτά τα «κοράκια» δεν βγάζει τσιμουδιά.
► δ) Κανένα «κοράκι» δεν κάνει λόγο ότι στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης το εκπαιδευτικό προσωπικό έχει μειωθεί κατά 30%. Πρόκειται για ένα τεράστιο ποσοστό.
► ε) Κανένα «κοράκι» από αυτά που «πονούν» την εκπαίδευση δεν κάνει λόγο ότι έχει αυξηθεί θεαματικά ο αριθμός των μαθητών ανά τάξη (μέχρι και 28), με αποτέλεσμα ο εκπαιδευτικός να αδυνατεί να παραδώσει μάθημα, κάνοντας τον «αστυνομικό» στην τάξη (και έτσι να γίνεται και απωθητικός στους μαθητές), ώστε να υπάρχει ησυχία. Το αποτέλεσμα: Πτώση της ποιότητας του μαθήματος.
► Θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε την απαρίθμηση. Κι εδώ κάνουμε λόγο μόνο για το θέμα των προσλήψεων, διότι η Εκπαίδευση στο σύνολό της –αν ληφθούν υπόψη τα σημαντικότερα τουλάχιστον προβλήματα- βρίσκεται σήμερα σε μια κατάσταση χαοτική.
► Τα συριζαίικα μέσα ενημέρωσης καθημερινά «χύνουν δάκρυα», «πονούν», «νοιάζονται» για τους πνιγμένους μετανάστες και πρόσφυγες στο Αιγαίο.
► Κανείς όμως απ΄ όλους αυτούς τους υποκριτές δεν θέτει ζήτημα γκρεμίσματος του αισχρού τείχους στον Έβρο, γνωρίζοντας ότι έτσι θα σώζονταν ζωές, διότι οι επιλογές των προσφύγων θα ήταν διαφορετικές.
► Ενώ κάνουν λόγο και για τη βασική αιτία της προσφυγιάς –τον πόλεμο-, κανείς απ΄ αυτούς τους υποκριτές δεν βάζει ζήτημα απόσυρσης των ελλήνων αξιωματικών και φαντάρων από το εξωτερικό, από τις εμπόλεμες ζώνες.
► Ενώ «κατακεραυνώνουν» και πλευρές της ΕΕ για την πολιτική που ακολουθεί σε ό,τι αφορά τους πρόσφυγες, υποκρίνονται ότι εκείνοι βρίσκονται έξω τάχα από το «χορό», διότι αποκρύπτουν ότι η πολιτική τους ταυτίζεται με τις αποφάσεις της ΕΕ. Στη πραγματικότητα όμως και αυτή, η έστω, υποκριτική κριτική, δε σημαίνει τίποτα άλλο ότι έτσι φτύνουν τα ίδια τους τα μούτρα.
► Όταν οι Συριζαίοι κάνουν λόγο ότι δεν αποτέλεσαν «αριστερή παρένθεση», εννοούν ότι κατόρθωσαν μέχρι σήμερα να βρίσκονται στη κυβερνητική εξουσία.
► Όταν όμως οι μαρξιστές κάνουν λόγο για «αριστερή παρένθεση», εννοούν αντιθέτως, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πάρει διαζύγιο με το όποιο αριστερό παρελθόν του, με την ιδεολογία και τη πολιτική που εξέφραζε.
► Η ουσία επομένως δε βρίσκεται στο αν ένα κόμμα κατέχει την κυβερνητική εξουσία (και φυσικά δεν κάνουμε εδώ λόγο για την κρατική), αλλά το ποια πολιτική υπηρετεί αυτή, τα συμφέροντα ποιας τάξης εκφράζει.
► Υπό τη μαρξιστική, λοιπόν, έννοια, ο ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί αριστερή παρένθεση. Τελεία και παύλα.
► Κατά τον υφυπουργό Εσωτερικών, Γιάννη Μπαλάφα, οι αγρότες «καλώς κινητοποιούνται, εμείς τους ακούμε».
► Δηλαδή τους «ακούμε» και τους γράφουμε στα παλαιά μας υποδήματα.
► Αναφέροντας μάλιστα στη συνέχεια: «Αυτό που ξέρω είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος των αγροτών διπλασιάζει τις συντάξεις του».
► Τι λες ωρέ Μπαλάφα! Δε γνωρίζεις ότι οι περισσότεροι αγρότες ζουν με 400 και 500 ευρώ το μήνα;
► Ο γνωστός Θανάσης της «Αυγής» (24/1) υποστηρίζει ότι ο Σόιμπλε έβρισε τον Τσίπρα, επειδή, λέει, ο Τσίπρας ακολουθεί σωστή πολιτική, …αντιστασιακή, γιατί «ο Σόιμπλε και οι ακόλουθοί του βλέπουν έναν επικίνδυνο αντίπαλο της πολιτικής του», κτλ.
► Με λίγα λόγια, σε βρίζω γιατί σε… σέβομαι. Σε σέβομαι γιατί είσαι… επικίνδυνος αντίπαλος.
► Αυτή είναι η «λογική» ενός μπουμπούνα της πολιτικής, που από ιμπεριαλιστικά «παιχνίδια» έχει μεσάνυχτα.
► Ενός μπουμπούνα, που αδυνατεί ακόμη να αντιληφθεί ότι η Γερμανία αυτόν και τον «μεγάλο αρχηγό» του τούς έχει στο «βρακί» της.
► Ο Μητσοτάκης ο τζούνιορ δήλωσε σε εκδήλωση του Economist, ότι δεν πιστεύει πως κάτω από τις παρούσες συνθήκες θα μπορούσε να υπάρξει μια οικουμενική κυβέρνηση.
► Που σημαίνει ότι κάτω από «άλλες» συνθήκες τάσσεται υπέρ. Ποιες είναι όμως αυτές οι «άλλες»; Όταν οι αστοί πολιτικοί μιλούν για «άλλες συνθήκες» εννοούν πάντα όχι διαφορετική πολιτική –αυτή παραμένει πάντα σταθερή υπέρ του κεφαλαίου-, αλλά όταν υπάρχει αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης από ένα αστικό κόμμα, οπότε χρειάζονται κάποιες «τσόντες». Οι «τσόντες» όμως μπορεί να είναι και μεγάλα κόμματα (βλέπε το παράδειγμα της Γερμανίας).
► Θυμίζουμε όμως ότι λίγο πριν τις εκλογές, ο σύντροφός του, τότε προσωρινός πρόεδρος της ΝΔ, Ε. Μεϊμαράκης, είχε προτείνει στον Τσίπρα να κάνουν από κοινού κυβέρνηση (κάτι που φαίνεται να έχουν «ξεχάσει» πολλοί). Από τότε κύλισε πολύ νερό στ΄ αυλάκι, ο ΣΥΡΙΖΑ πήγε ακόμη δεξιότερα, μέχρι που σήμερα ταυτίζεται ουσιαστικά με την πολιτική της σημερινής ΝΔ.
► Το συμπέρασμα βγαίνει από μόνο του: Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ πρέπει να θεωρείται πιθανή, αν τα «κουκιά» δε «βγαίνουν».
► Και μη ξεχνάμε: Αύριο έχει γενική πανελλαδική απεργία. Δε πρέπει να κουνιέται φύλλο.
► Η αστική τάξη και τα τσιράκια της είναι αναγκαίο να νιώσουν τα αποτελέσματά της μέχρι το μεδούλι τους!
Δημοσίευση σχολίου